Լեւոն Բաշալեան
| Լեւոն Բաշալեան | |
|---|---|
| Ծնած է | 2 Սեպտեմբեր 1868 |
| Ծննդավայր | Սկիւտար, Պոլսոյ վիլայէթ, Օսմանեան Կայսրութիւն |
| Մահացած է | 1 Փետրուար 1943 (74 տարեկանին) |
| Մահուան վայր | Վիշի |
| Քաղաքացիութիւն |
.svg){kind=small} Օսմանեան Կայսրութիւն |
| Ազգութիւն | Հայ |
| Ուսումնավայր | Պէրպէրեան Վարժարան |
| Մասնագիտութիւն | արձակագիր, թարգմանիչ, լրագրող, քաղաքական ակտիվիստ, Խմբագիր |
| Աշխատավայր |
Մասիս Արեւելք Հայրենիք Նոր Կեանք Լա Ֆուայէ |
| Վարած պաշտօններ | գլխաւոր խմբագիր |
| Անդամութիւն | Հայկական Բարեգործական Ընդհանուր Միութիւն եւ Հայ Ազգային պատուիրակութիւն |
| Կուսակցութիւն | Սոցեալ Դեմոկրատ Հնչակեան Կուսակցութիւն |
Լեւոն Բաշալեան (2 Սեպտեմբեր 1868, Սկիւտար, Պոլսոյ վիլայէթ, Օսմանեան Կայսրութիւն - 1 Փետրուար 1943, Վիշի, թաղուած Փարիզ)), նորավիպագիր եւ հրապարակագիր։
Կենսագրութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Ծնած է Սկիւտար, «Պոլիս»։ Յաճախած՝ Պէրպէրեան Վարժարանը։ Փոքր տարիքէն նուիրուած է լրագրութեան՝ գործակցելով Արփիար Արփիարեանի եւ Գրիգոր Զօհրապի հետ։ Համիտեան հալածանքներէն խուսափելու համար անցած է Փարիզ, ապա Լոնտոն, ու Արփիարեաի հետ հրատարակած՝ «Նոր Կեանք» կիսամեայ թերթը։
1920-ի աւարտէն առաջ, Բաշալեան վերջնականապէս կը հաստատուի Փարիզ, նուիրուելով ազգային ու հասարակական գործունէութեան[1]:
1928-ին իրեն վստահուախ է խմբագրութիւնը «Լա Ֆուայէ» ամսագրին, ֆրանսերէն եւ հայերէն անջատ բաժիններով:
Բաշալեանի գլխաւոր գործերը իր պատմուածքներն ու նորավէպերն են՝ «Վերջին Համբոյրը», «Նոր Զգեստը», «Ձրին», «Տէրտէրին Ուխտը», «Աղաւնիները», «Ցեղին Ձայնը» եւ այլն։
Ունի նաեւ յուշագրութիւններ «Արմաշի Ուխտագնացութիւնը» , «Թրքահպատակի Մը Արկածները Մեծ Պատերազմի Ատեն» (1939) եւ այլն։
1943-ին՝ Փարիզ, լոյս կը տեսնէ Բաշալեանի գեղարուեստական ստեղծագործութիւններուն առաջին հատորը՝ գրականագէտ Արշակ Չօպանեանի յառաջաբանով։ 1945-ին՝ Հալէպ, իսկ 1965-ին՝ Երեւան, կը հրատարակուին անոր ստեղծագործութիւնները[2]։
Երկեր[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
- Նորավէպեր եւ պատմուածքներ, Փարիզ, 1943, 272 էջ:
- Պատմուածքներ, Հալէպ, 1945, 200 էջ:
- Ընտիր երկեր, Երեւան, 1962, 284 էջ:
- Բաշալյան Լևոն, Թլկատինցի, Առանձար, Երկեր, Երեւան, 1982, էջ 257-474:
- Երկեր, Անթիլիաս, 1994, 384 էջ:
Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
- ↑ «ՌԱԿ-ի երախտաւորները. Լեւոն Բաշալեան | Ռամկավար Մամուլ - Պաշտօնական Լրատու»։ www.ramgavar.am։ արտագրուած է՝ 2020-10-29
- ↑ Գառնիկ Ստեփանյան (1973)։ Կենսագրական բառարան, հատոր Ա։ Երեւան: «Հայաստան»։ էջ էջ 181-182