Լեւոն Բաշալեան
| Լեւոն Բաշալեան | |
|---|---|
|
267x400px | |
| Ծնած է | 24 Սեպտեմբեր 1868 |
| Ծննդավայր | Կոստանդնուպոլիս |
| Մահացած է | 2 Փետրուար 1943 |
| Մահուան վայր | Վիշի |
| Քաղաքացիութիւն |
 Օսմանեան Կայսրութիւն |
| Ազգութիւն | Հայ |
| Ուսումնավայր | Պէրպէրեան Վարժարան |
| Մասնագիտութիւն | արձակագիր, թարգմանիչ, լրագրող, քաղաքական ակտիվիստ, Խմբագիր |
| Աշխատավայր |
Մասիս Արեւելք Հայրենիք Նոր Կեանք Լը ֆուայե |
| Վարած պաշտօններ | գլխաւոր խմբագիր |
| Անդամութիւն | Հայկական Բարեգործական Ընդհանուր Միութիւն եւ Armenian national delegation |
| Կուսակցութիւն | Սոցեալ Դեմոկրատ Հնչակեան Կուսակցութիւն |
Լեւոն Բաշալեան (24 Սեպտեմբեր 1868, Կոստանդնուպոլիս - 2 Փետրուար 1943, Վիշի (թաղուած Փարիզ)), նորավիպագիր եւ հրապարակագիր։
Կենսագրութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Ծնած է Սկիւտար, «Պոլիս»։ Յաճախած՝ Պէրպէրեան Վարժարանը։ Փոքր տարիքէն նուիրուած է լրագրութեան՝ գործակցելով Արփիար Արփիարեանի եւ Գրիգոր Զօհրապի հետ։ Համիտեան հալածանքներէն խուսափելու համար անցած է Փարիզ, ապա Լոնտոն, ու Արփիարեաի հետ հրատարակած՝ «Նոր Կեանք» կիսամեայ թերթը։ 1920-ին հաստատուած է Փարիզ, ուր նուիրուած է ազգային եւ խմբագրական աշխատանքներու։
Բաշալեանի գլխաւոր գործերը իր պատմուածքներն ու նորավէպերն են՝ «Վերջին Համբոյրը», «Նոր Զգեստը», «Ձրին», «Տէրտէրին Ուխտը», «Աղաւնիները», «Ցեղին Ձայնը» եւ այլն։
Ունի նաեւ յուշագրութիւններ «Արմաշի Ուխտագնացութիւնը» , «Թրքահպատակի Մը Արկածները Մեծ Պատերազմի Ատեն» (1939) եւ այլն։
1943-ին՝ Փարիզ, լոյս կը տեսնէ Բաշալեանի գեղարուեստական ստեղծագործութիւններուն առաջին հատորը՝ գրականագէտ Արշակ Չօպանեանի յառաջաբանով։ 1945-ին՝ Հալէպ, իսկ 1965-ին՝ Երեւան, կը հրատարակուին անոր ստեղծագործութիւնները[1]։
Երկեր[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
- Նորավէպեր եւ պատմուածքներ, Փարիզ, 1943, 272 էջ:
- Պատմուածքներ, Հալէպ, 1945, 200 էջ:
- Ընտիր երկեր, Երեւան, 1962, 284 էջ:
- Բաշալյան Լևոն, Թլկատինցի, Առանձար, Երկեր, Երեւան, 1982, էջ 257-474:
- Երկեր, Անթիլիաս, 1994, 384 էջ:
Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
- ↑ Գառնիկ Ստեփանյան (1973)։ Կենսագրական բառարան, հատոր Ա։ Երեւան: «Հայաստան»։ էջ էջ 181-182
