Հալէպ
| Քաղաք | |
|---|---|
| Հալէպ | |
| արաբերէն՝ حلب | |
 | |
| Երկիր | Սիրիա |
| Մայրաքաղաքն է | Yamhad, Սիմեոն լեռան գավառ, Հալեպի մարզ և Զանգիների ամիրայություն |
| Հիմնադրված է | մ․թ․ա․ 5 հազարամեակ թ. |
| Մակերես | 190 կմ² |
| ԲԾՄ | 379 մետր |
| Պաշտօնական լեզու | Արաբերէն |
| Բնակչություն | 2․301․570 մարդ (2005) |
| Տեղաբնականուն | հալէպցի |
| Ժամային գոտի | UTC+2, ամառը UTC+3 |
| Հեռախոսային կոդ | 021 |
| Պաշտոնական կայք | aleppo-city.gov.sy |
Հալէպ[1] (Ալեբբո, Հալապ (հին շրջանին՝ Բերոյա, հայկական աղբիւրներուն մէջ‘ Բերիա, Տիբերիա, Խալիպոն, Խաղաբ), արաբերէն՝ حَلَب, արևմտահայերէն՝ Հալէպ), քաղաք Սուրիայի հիւսիս-արեւմուտքը, Հալէպ մարզի (մուհավազայի) վարչական կեդրոնը, Սուրիոյ մեծագոյն քաղաքը եւ Սուրիոյ ամենամեծ հայաբնակ քաղաքը։ 1,5 միլիոն բնակիչ (1999), 2,132,100 բնակիչ(2004)։
Բովանդակութիւն
Հալէպի հայ համայնքը[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Հայկական գաղութի վերաբերեալ առաջին հաւաստի տեղեկութիւնը կայ 1329-ին Հալէպի մէջ գրուած հայկական ձեռագրի մը յիշատակարանի մէջ, ըստ որուն, XIV դ. Հալէպի մէջ եղած է հայկական համայնք եւ Ս. Աստուածածին հայ առաքելական եկեղեցի։ Հալէպը միջազգային տարանցիկ առեւտուրի կեդրոն դառնալով՝ նպաստած է հայ համայնքի վերելքին։ 1616-ին Հալէպի մէջ կար շուրջ 6 հազար, 1652-ին՝ աւելի քան 20 հազար հայ (Ջուղայէն, Երեւանէն, Ղարաբաղէն, Էրզրումէն, Սեբաստիայէն, Կիլիկիայէն գաղթած)։ Գլխաւորաբար վարպետ ոսկերիչներ, ակնագործներ, կաշեգործներ, մետաքսագործներ էին։ Նշանակալից էր հայ խոջաներու (մեծ առեւտրականներ) դերը Սուրիոյ միջազգային առեւտուրի եւ ապրանքափոխանակութեան մէջ։ Զբաղուելով Պարսկաստանի եւ Սուրիոյ հում մետաքսի առեւտուրով՝ անոնք աշխոյժ կապերու մէջ էին Վենետիկի, Ջենովայի, Լիվոռնոյի, Ամստերդամի, Մարսելի շուկաներու հետ։
Գրականութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
- Սիւրմէեան Ա., Պատմութիւն Հալէպի Հայոց, հ. 3, Փարիզ, 1950։
- Թոփուզեան Հ.Խ., Սիրիայի և Լիբանանի հայկական գաղթօջախների պատմություն (1841-1946), Երեւան, 1986։
Տես նաեւ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
- ↑ Հովհաննես Բարսեղյան (2006)։ «Աշխարհագրական անունների հայերեն տառադարձության մասին որոշում»։ Տերմինաբանական և ուղղագրական տեղեկատու։ Երեւան: 9-րդ հրաշալիք։ էջ 55։ ISBN 99941-56-03-9
Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ նրա մասը վերցուած է Հայկական համառօտ հանրագիտարանէն, որի նիւթերը թողարկուած են` Քրիեյթիւ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի ներքոյ։ 
|
