Հալէպ[3] (Ալեփփօ, Հալապ, հին շրջանին՝ Բերոյա, հայկական աղբիւրներուն մէջ‘ Բերիա, Տիբերիա, Խալիպոն, Խաղաբ), արաբերէն՝ حَلَب), քաղաք Սուրիոյ հիւսիս-արեւմուտքը, Հալէպ մարզի (մուհաֆազայի) վարչական կեդրոնը, Սուրիոյ մեծագոյն քաղաքը եւ Սուրիոյ ամենամեծ հայաբնակ քաղաքը։ Ըստ1999-ի տուեալներուն, ունէր 1,5 միլիոն բնակիչ, իսկ ըստ 2004-ի տուեալներուն՝ 2,132,100 բնակիչ։
Հայկական գաղութի վերաբերեալ առաջին հաւաստի տեղեկութիւնը կայ 1329-ին Հալէպի մէջ գրուած հայկական ձեռագիրի մը յիշատակարանին մէջ, ըստ որուն, ԺԴ. դարուն, Հալէպի մէջ եղած է հայկական համայնք եւ Ս. Աստուածածին հայ առաքելական եկեղեցին։ Հալէպը միջազգային տարանցիկ առեւտուրի կեդրոն դառնալով՝ նպաստած է հայ համայնքի վերելքին։ 1616-ին Հալէպի մէջ կար շուրջ 6 հազար, 1652-ին՝ աւելի քան 20 հազար հայ (Ջուղայէն, Երեւանէն, Ղարաբաղէն, Էրզրումէն, Սեբաստիայէն, Կիլիկիայէն գաղթած)։ Անոնք գլխաւորաբար վարպետ ոսկերիչներ, ակնագործներ, կաշեգործներ եւ մետաքսագործներ էին։ Նշանակալից էր հայ խոճաներու (մեծ առեւտրականներ) դերը Սուրիոյ միջազգային առեւտուրի եւ ապրանքի փոխանակութեան մէջ։ Զբաղելով Պարսկաստանի եւ Սուրիոյ հում մետաքսի առեւտուրով՝ անոնք աշխոյժ կապերու մէջ էին Վենետիկի, Ճենովայի, Լիվոռնոյի, Ամսթերտամի, Մարսէյլի շուկաներուն հետ։
Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ անկէ մասը վերցուած է Հայկական համառօտ հանրագիտարանէն, որու նիւթերը թողարկուած են` Քրիեյթիւ Քոմմընզ Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի մէջ։