Ճերարտ Կարիթ
| Ճերարտ Կարիթ | |
|---|---|
| Ծնած է | 1915 |
| Մահացած է | 1992 |
| Ուսումնավայր | Լիւվէնի Կաթոլիկ Համալսարան |
| Մասնագիտութիւն | հայագէտ, արեւելագէտ |
Ճերարտ Կարիթ (1915 - 1992), պելճիքացի բանասէր, արեւելագէտ եւ հայագէտ։
Կեանք եւ գործունէութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1936 թուականին աւարտած է Լիւվէնի Կաթոլիկ Համալսարանը (UCL), ուր ալ դասաւանդած է։
Ուսումնասիրած է Բիւզանդիոյ եւ Արեւելքի քրիստոնեայ ժողովուրդների (հայեր, վրացիներ, ասորիներ, ղպտիներ, եթովպացիներ) միջնադարեան մատենագրութիւնները։
1952 թուականէն Լիւվէնի մէջ խմբագրած է «Մուսեոն» (ֆրանսերէն) բանասիրական հանդէսը։ Կարիթի եւ անոր գործընկերներու ջանքերով Պելճիքայի մէջ ստեղծուած է Հայագիտական Ուսումնասիրութիւններու ամպիոն, ուր Արեւելագիտական բաժնին մէջ կեդրոնացած է հայերէնի լեզուաբանութեան վրայ:
«Բնագրեր Ագաթանգեղոսի գիրքի ուսումնասիրման համար» (1946 թուական, Վենետիկ) աշխատութեան մէջ Կարիթը հրատարակած է Ագաթանգեղոսի պատմութեան յունարէն նոր խմբագրութիւնը («Վարք»)։ Լոյս ընծայած է նաեւ Ագաթանգեղոսի արաբերէն, վրացերէն համառօտ խմբագրութիւնները եւ պատառիկներ։
Ուսումնասիրելով հայ քաղկեդոնականներու գրեթէ կորած մատենագրութիւնը՝ հրատարակած է 7-րդ դարու վերջի կամ 8-րդ դարու սկզբի հայ-քաղկեդոնական մատենագիրի հայերէն գրած՝ Հայ եկեղեցիի 4-7-րդ դարերու պատմութեան յունարեն թարգմանութիւնը։
Կարիթի ուսումնասիրութիւններու զգալի մասը նուիրուած է յունարենէ հայերէնի (Ֆրենքուի գիտական մրցոյթ՝ 1959 թուական, Պելճիքա) թարգմանութիւններուն։