Ապակեգործութեան մէջ կապոյտը կը ստացուի կոբաղդ աւելցնելով
«Կապոյտ Մօրուս» (ֆրանսերէն՝ La Barbe bleue)` ֆրանսացի գրող Շարլ Փէրրոյի հեքիաթը, որ հրատարակուած է 1697 թուականին եւ կը պատմէ խանդոտ ամուսինի մը մասին:
«Կապոյտ Խաչ» (անգլերէն՝ Blue Cross)` անասնաբոյժներու միաւորում
Կապոյտ կէտը ներկայիս ամենախոշոր կենդանին է, որուն երկարութիւնը կը հասնի 33 մեթրի, իսկ ծանրութիւնը կ'անցնի 150 թոնը
Պաշտօնական փաստաթուղթերուն մէջ ստորագրութիւնները կը կատարուին կապոյտ գրիչով
Կապոյտ են երթեւեկի թելադրող նշանները
«Հայկական քարը» (լատ.՝ Lapis armenus, անգլերէն՝ Armenian stone) միջին դարուն Եւրոպայի մէջ jայտնի կապոյտ գոյնի կիսաթանկարժէք հանքանիւթ մըն է: Encyclopedia Perthensis-ը 1816-ին կը նշէ, որ հայկական քարը «հինէն բերուած է Հայաստանէն, սակայն այժմ կայ նաեւ Գերմանիոյ մէջ»[2]
Կապոյտը՝ կարմիրին եւ ճերմակին հետ միասին կը հանդիսանայ անգլո-սաքսերու գոյն մը: Այդ երեք գոյներով կազմուած են Միացեալ Թագաւորութեան եւ Միացեալ Նահանգներու դրօշները՝