Առաքել Դաւրիժեցի

Առաքել Դաւրիժեցի
Ծնած է 1590-ականներ
Ծննդավայր Թաւրիզ, Իրան[1][2]
Մահացած է 1670[1][2]
Մահուան վայր Վաղարշապատ[2]
Քաղաքացիութիւն  Սեֆեան Պարսկաստան
Ազգութիւն Հայ[1]
Մասնագիտութիւն պատմաբան, հոգեւորական, ուսուցիչ
Վարած պաշտօններ քահանայ[1][2]
Առաքել Դաւրիժեցիի պատմութեան 1669-ին հրատարակութեան շապիկը

Առաքել Դաւրիժեցի (1590-ականներ, Թաւրիզ, Իրան[1][2] - 1670[1][2], Վաղարշապատ[2]), Ժե. դարու հայ պատմագիր։

Առաքել վարդապետ պատանի հասակին Փիլիպպոս կաթողիկոսէն խնդրած է, որ զինք վարդապետ ձեռնադրէ։ Նոյն կաթողիկոսին հրամանով 1655-ին կը սկսի շարադրել Շահ-Աբբասի Հայաստան արշաւելու պատմութիւնը, որուն ինքը մեծ մասամբ ականատես եղած էր։ Առաքել վարդապետ՝ պատմութիւնը կը սկսի 1601-ին եւ կը հասցնէ մինչեւ 1662։ Գիրքը շատ հետաքրքրական է եւ Առաքել կու տայ յաւելուածներ։ Առաջին անգամ տպուած է Ամսթերտամի մէջ 1669-ին շնորհիւ Ոսկան Երեւանցիի, երկու անգամ ալ տպուած է Էջմիածնի մէջ 1886-ին եւ 1896-ին: Առաքել Դաւրիժեցիի պատմութիւնը թարգմանուած է ֆրանսերէնի, (1874), ռուսերէնի (1973), լեհերէնի (1981), անգլերէնի[3], հատուածաբար՝ վրացերէնի (1974)։

Առաքել մահացած է 1669-ին եւ թաղման արարողութիւնը տեղի ունեցած է Էջմիածնի մէջ: Թաղուած է միաբանական գերեզմանատան մէջ, ուր մինչեւ այսօր կայ իր տապանաքարը։

Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Աղբիւր[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  • Բառարան Հայ Կենսագրութեանց, Հայկ ՏԷր Աստուածատուրեանց, Ա. հատոր, Թիֆլիս 1904, էջ 110: