Ֆրետերիք Ֆէյտի
Ֆրետերիք Ֆէյտի ֆրանսերէն՝ Frédéric Feydit | |
---|---|
Ծնած է | 15 Ապրիլ 1908[1] |
Ծննդավայր | Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսա[2] |
Մահացած է | 11 Մայիս 1991[1] (83 տարեկանին) |
Մահուան վայր | Փարիզի 15-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսա[2] |
Քաղաքացիութիւն | Ֆրանսա |
Ուսումնավայր |
Արեւելեան լեզուներու եւ քաղաքակրթութիւններու ազգային հիմնարկ Բարձրագոյն հետազօտութիւններու գործնական դպրոց Փարիզի Կաթոլիկ Հիմնարկ |
Մասնագիտութիւն | լեզուաբան, հայագէտ |
Աշխատավայր | Արեւելեան լեզուներու եւ քաղաքակրթութիւններու ազգային հիմնարկ |
Վարած պաշտօններ | Արեւելեան լեզուներու Հայկական Բաժանմունքի Ամպիոն |
Ֆրետերիք Արման Ֆէյտի (15 Ապրիլ 1908[1], Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսա[2] - 11 Մայիս 1991[1], Փարիզի 15-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսա[2]), ֆրանսահայ հայագէտ, լեզուաբանական գիտութեան գագաթին հասած հեղինակութիւն, բանասիրական գիտութիւններու դոկտոր (1973), դեսպան հայ մշակոյթին։
Կենսագրութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Պատանեկութեան օրերուն Ֆէյտի վայելած է պարկեշտ հայ ընտանիքի մը դրացնութիւնը, որոնց հեռացումէն ետք տան մէջ մոռցուած երկու գիրքերը հետաքրքութիւն յառաջացուցած են իր մէջ։ Գիրքերէն մէկն է՝ Յ. Գազանճեանի «Քերականութեան առաջին ընթացք»ը, միւսը՝ Եղիա Տէմիրճիպաշեանի «Ֆրանսերէն-հայերէն» փոքր բառարան մը։
Պատանի Ֆէյտէ այդ բառգիրքին շնորհիւ յաջողած է կարդալ Հայերէն լեզուն եւ Յ. Գազանճեանի քերականութիւնը։ Իր հայագիտական կոչումին սկզբնական եւ մեծագոյն ուսուցչապետը եղած է Կրանսէյն Տ'Օդրիւ (Gransaignes d'Hauterives):
Ֆրետերիք Ֆէյտի հետեւած է Արեւելեան Լեզուներու վարժարանի դասընթացքներուն։ Աշակերտած է հայագէտ Ֆրետերիք Մաքլէրին։ Միաժամանակ արձանագրուած է Institut Catholique, ուր կը դասախօսէր հայր Մարիէս։ Հետեւած է նաեւ École des Hautes Études-ի մեծահամբաւ հայագէտ Մէյէի դասախօսութիւններուն։
Արեւելեան լեզուներու վարժարանը հիմնադրուած էր 1798-ին, ֆրանսական յեղափոխութեան Directoire-ին կողմէ։ Նոյն տարին Նափոլէոն Պոնափարթի անձնական պահանջքով հայերէն լեզուի ամպիոն մըն ալ բացուած է վարժարանին կից։
- 1937-ին Ֆէյտէ Ս. Ղազարի կաճառին անդամ ընդունուած է։
- Ֆէյտէ եղած է հայերէն լեզուի ամպիոնի ութերորդ վարիչը եւ 28 տարի անընդհատ վարած է նոյն պաշտօնը (1949-1977):
- Հայերէն լեզուով առաջին հրապարակային դասախօսութիւնները տուած է Փարիզի մէջ, 1937-ին Հեթում պատմիչի մասին։
- 1941-ին աւարտած է Սորպոնի համալսարանը, որմէ ետք գիտական հետազօտութիւններու կեդրոնին մէջ մինչեւ 1949 նուիրուած է հայ գրականութեան եւ հայոց պատմութեան մարզերէն ներս գիտախուզական աշխատանքներու։
- 1949-ին ստանձնած է Արեւելեան լեզուներու վարժարանի եւ Սորպոնի համալսարանի հայկական վարչութիւնը, զոր պահած է մինչեւ 1977:
Իր աշակերտներէն են Շարլ Տէվսէթ, Նինա Կարսոյեան, հայր. Հ. Քոլվենպախ եւ Ժան Փիեռ Մահէ: Վերջինս զինք փոխարինած է իբրեւ վարիչ հայագիտական ամպիոնին եւ իբրեւ խմբագիր Revue des Études Arméniennes-ի։ Արժանացած է ֆրանսական պետութեան Docteur en Lettres et Sciences Humaines տիտղոսին։ Մասնակցած է Հայաստանի մէջ բազմաթիւ հայագիտական համագումարներու կամ սեմինարներու։
Գործեր եւ ուսումնասիրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- Առաջին գործը եղած է «Հայոց Լեզուի Քերականութիւն Արեւմտեան Աշխարհաբարի» (1935):
- Հրատարակած է «Հայոց Լեզուի Ձեռնարկ Արդի Արեւմտահայերէնի» (1948), որ վերատեսութեամբ վերահրատարակուած է 1969-ին։
- 1957-ին հիմնաւորուած գրական վերլուծութեան ենթարկած է «Հայ ժողովրդական բանահիւսութիւնը»:
- Պատմագիտական ուսումնասիրութիւն նուիրած է Փաւստոս Բիւզանդ «Հայոց Պատմութիւն» գիրքի առնչութեամբ։
- 1961-ին Ե. Օտեանի «Ընկեր փանջունի, Առաքելութիւն մը ի ծապլվար» գիրքը թարգմանած է ֆրանսերէնի։
- 1964-ին գրած է «Խոհեր Մեսրոպի Այբուբենի մասին», որ վերամշակուած է 1982-ին։
- 1964-ին լոյս տեսած է իր David de sasoun Սասունցի դաւիթ համահաւաք բնագիրի թարգմանութիւնը, որ նոյն տարին UNESCO-ի «Դիւցազնավէպերու մրցանք»-ին մասնակցած ու ստացած է պատուոյ ցանկին առաջին տեղը եւ արժանացած հրատարակութեան UNESCO-ի ծախսերով։
- Ֆէյտէ ուսումնասիրութիւններ ունի Յակոբ Պարոնեանի, Երուանդ Օտեանի, Վարուժանի եւ Ա. Չոպանեանի նուիրուած։ Ունի նաեւ մեծ թիւով ուսումնասիրութիւններ հայկական բարբառներու մասին։
- 1976-ին լոյս տեսած է Ֆէյտիի «Դասական հայերէնի հոլովման համակարգը» գործը։
- 1986-ին «Բուժանքներ Քրիստոնեայ Հայաստանի» գործը։
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: open data platform — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Fichier des personnes décédées