Վահրամ Արիստակէսեան
Վահրամ Արիստակէսեան | |
---|---|
Ծնած է | 4 (16) Ապրիլ 1899[1][2] |
Ծննդավայր | Կարին, Էրզրումի վիլայէթ, Օսմանեան Կայսրութիւն[1][2] |
Մահացած է | 18 Յուլիս 1978[2] (79 տարեկանին) |
Մահուան վայր | Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[2] |
Քաղաքացիութիւն | Խորհրդային Միութիւն |
Ազգութիւն | Հայ[1] |
Ուսումնավայր | Մոսկուայի Ի. Սեչենովի անուան առաջին պետական բժշկական համալսարան |
Մասնագիտութիւն | պարուսոյց, բալետմայստեր, բժիշկ |
Աշխատավայր | Երևանի պարարվեստի պետական քոլեջ?[1] |
Վահրամ Արիստակէսեան (4 (16) Ապրիլ 1899[1][2], Կարին, Էրզրումի վիլայէթ, Օսմանեան Կայսրութիւն[1][2] - 18 Յուլիս 1978[2], Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[2]), հայկական ժողովրդական պարերու վարպետ, պարող, պարուսոյց, Հայաստանի արուեստի վաստակաւոր գործիչ։
Կենսագրութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Ծնած է Էրզրում` երաժշտասէրներու ընտանիքի մէջ, ուր միշտ հնչած է հայկական երգն ու պարը: 20-րդ դարասկիզբին ստիպուած հեռաացած է հայրենի տունէն նախ Իրան, ապա` Էջմիածին, իսկ աւելի ուշ` Թիֆլիս, ուր յաճախած է հայկական ծխական դպրոցը։ Աւարտելէ ետք հետեւած է գթութեան եղբայրներու դասընթացներուն: Այնուհետեւ իբրեւ բուժակ գացած է Էջմիածին` օգնելու Հայոց ցեղասպանութենէն փրկուած հայ գաղթականներու, որոնք շատ յաճախ, ցաւը մոռցած, շրջան բռնելով կը սկսէին պարել` կարծես այդ կերպ յագեցնելու կորսուած հայրենիքի կարօտը:
Էջմիածինի մէջ՝ գաղթականներու օգնութեամբ վարակուած է վանեցիի, տալուորիկցիի, մշեցիի, ղարսեցիի, սասունցիի հայկական պարերու մոգականութեամբ եւ ինչպէս խոստովանած է տարիներ անց, որ այդ հանդիպումն ալ դարձած է իր ստեղծագործական մկրտութիւնը:
Գործունէութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1920-1922 Արիստակէսեան սկսած է ազգային պարերու բանահաւաքութեամբ զբաղուիլ, միաժամանակ դասական, ազգագարական պարեր ուսանելով` աշակերտած է իտալացի յայտնի վարպետ Ի. Փերինիին, Գ. Էթարեանի պարի ուսումնարանին մէջ, Վրաստանի պարի դասատուներու մասնագիտական դպրոցին մէջ: 1922-ին Վրաստանի պետական օփերայի արուեստագէտ, այլեւ Թիֆլիսի մէջ բացուած կովկասեան պարերու արուեստանոցի վարիչն ու պարի դասատուն:
Թիֆլիսի մէջ` Հայարտուն կեդրոնէն ներս անոր հանդիպումը Հայաստանի լուսաւորութեան ժողովրդական կոմիսար Ասքանազ Մռաւեանի հետ, շրջադարձային կը դառնայ անոր կեանքին մէջ: Վահրամ Արիստակէսեանին հնարաւորութիւն կը տրուի իր արուեստը ծառայեցնել հայրենիքի մէջ եւ հայրենի ժողովուրդին, ինչպէս նաեւ Երեւանի մէջ պարի դպրոց բանալու:
1924 թուականին Երեւանի մէջ բացուած է պարարուեստի պետական արուեստանոցը (այսօր` Պարարուեստի ուսումնարան), ուր քառամեայ կրթութեամբ սաները կը սորվէին դասական, ժողովրդական պարեր: Անոր սաներէն շատերը դառրձած են Հայֆիլհարմոնիայի, Հայկական ժողովրդական երգի-պարի պետական անսամպլի, Հայաստանի պետական օփերայի պալէի խումբի արուեստագէտներ․
«Ինչպէս տառերէն կը կազմուին բառերը, բառերէն` նախադասութիւնները, այնպէս ալ առանձին շարժումներէ կը կազմուին ամբողջական պարերը: Իսկ ձեռքերը … մարմնի աչքերը, որոնք կը հարցնեն, կը հաստատեն, կը խնդրեն, կը մերժեն,կը կանչեն, կը վանեն: Ձեռքի` այդ բոլորն արտայայտող շարժումները անոր հայեացքն են, նայուածքը»,- յաճախ կրկնած է իր սաներուն:
Դասաւանդման զուգահեռ Վահրամ Արիստակէսեան շրջած է Հայաստանի շրջաններուն մէջ, գիւղերուն հաւաքէած եի գրի առած է հայկական ժողովրդական պարերն ու մեղեդիները:
1926 թուականին Երեւանի արհեստանոցին մէջ բեմադրած է պալէի առաջին բեմադրութիւնը Հայաստանի մէջ ` Տելիպի «Քոփփելիա» (Coppélia) պալէն:
1927 թուականին անոր ղեկավարած պարախումբը մասնակցած է ՍՍՀՄ ժողովուրդներու արուեստներու յոբելենական համերգին՝ «Գեովնդը», «Մշոյ խըռ», «Ջանիման» եւ այլ պարերով:
1928-ին, արդէն իբրեւ մենապարող, մասնակցած է Մոսկուայի մէջ իրականացուող համամիութենական առաջին սպարտակիադային ու գրաւած առաջին տեղը` արժանանալով ախոյեանի կոչման: Առաջին մրցանակին արժանացած է նաեւ անոր ղեկավարած պետական ազգագրական պարերու անսամպլը:
1929 թուականին Վահրամ Արիստակէսեան նկարահանուած է «Անուշ» ֆիլմին մէջ` Սարոյի դերին, սակայն ֆիլմն անաւարտ մնացած է:
1931 թուականին ան աշխատանքին զուգահեռ ուսանած է Երեւանի, այնուհետեւ Մոսկուայի բժշկական հիմնարկին մէջ:
Աւարտելէ յետոյ համատեղելով պարն ու բժշկական մասնագիտութիւնը` միաժամանակ կ՛աշխատի Հայաստանի պետական օփերայի, Հայֆիլհարմոնիայի մէջ, ինչպէս նաեւ հիւանդանոցի մէջ:
1933 թուականին Ալ. Սպենդիարեանի «Ալմաստ» օփերայով բացուած է Հայաստանի օփերայի եւ պալէի պետական թատրոնը, որուն գլխաւոր պարողը դարձած է Արիստակէսեան:
Արիստակէսեանի ղեկավարած պետական ազգագրական պարերու անսամպլը ելոյթ ունենցած է տարբեր երկիրներու մէջ։
1957-ին Աշնակ գիւղին մէջ (Արագածոտնի մարզ) կազմակերպած է ազգագրական պարի ինքնագործ խումբ (Երիտասարդութեան եւ ուսանողներու համաշխհային 6-րդ փառատօնի դափնեկիր, 1957, Մոսկուա)[3][4]:
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Հայկական սովետական հանրագիտարան / խմբ. Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Ով ով է. հայեր / խմբ. Հ. Այվազյան — Երևան: Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 2005. — հատոր 1.
- ↑ «Վահրամ Արիստակէսեան | «Կարին» աւանդական երգի եւ պարի համոյթ»։ karinfolk.am։ արխիւացուած է բնօրինակէն-էն՝ 2022-12-19-ին։ արտագրուած է՝ 2022-12-19
- ↑ «VAHRAM ARISTAKESYAN AVAGI / ՎԱՀՐԱՄ ԱՐԻՍՏԱԿԷՍԵԱՆ ԱՒԱԳԻ»։ www.anunner.com։ արտագրուած է՝ 2022-12-19