Միանմար
Միանմար | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Կը ներառնէ | Rakhine State?, Չին?, Կաչին?, Շան?, Կայա?, Kayin State?, Մոն?, Sagaing Region?, Tanintharyi Region?, Իրավադի?, Յանգոն?, Bago Region?, Magway Region?, Mandalay Region?, Naypyidaw Union Territory?, Danu Self-Administered Zone?, Kokang Self-Administered Zone?, Naga Self-Administered Zone?, Pa-O Self-Administered Zone?, Pa Laung Self-Administered Zone? եւ Wa Self-Administered Division? | ||||
Պետական լեզու | բիրմաներեն?[1] | ||||
Մայրաքաղաք | Նայպյիդաու? | ||||
Օրէնսդիր մարմին | Assembly of the Union? | ||||
Երկրի ղեկավար | Մին Շվե? | ||||
Կառավարութեան ղեկավար | Մին Աուն Հլայն? | ||||
Ազգաբնակչութիւն | 53 370 609 մարդ (2017)[2] | ||||
Օրհներգ | Kaba Ma Kyei? | ||||
Կարգախօս | Let the journey begin եւ Gadewch i'r daith ddechrau | ||||
Հիմնադրուած է | 4 Յունուար 1948 թ. | ||||
Արժոյթ |
Կյատ? | ||||
Ազգային տօն | Independence Day? | ||||
Ժամային համակարգ | UTC+06:30? եւ Asia/Yangon?[3] | ||||
Հեռաձայնային համակարգ | +95 | ||||
Համացանցի յղում | .mm? | ||||
Մարդկային ներուժի զարգացման թիւ | 0,585[4] | ||||
Lua–ի սխալ՝ expandTemplate: template "ref-my" does not exist։ |
Միանմար կամ Պիրմա, պաշտօնապէս Միանմարի Միութեան Հանրապետութիւն, պետութիւն Հարաւարեւելեան Ասիոյ մէջ։ Մայրաքաղաքը 2005 թուականէն սկսեալ Նեյբիտոն, իսկ ամենախոշոր քաղաքը նախկին մայրաքաղաք Յանկոնն է։[5] Երկիրը սահմանակից է Պանկլատէշին, Հնդկաստանին, Չինաստանին, Թաիլանտին, Լաոսին, Անտաման ծովուն եւ Պենկալի ծոցին։
Երկիրը կը բաղկանայ 55,071,184 բնակիչներէ (2022):[6] Հիմնական ազգը Պիրմացիներն են (68 %), երկրորդ ազգը Շաներն են (9 %) իսկ երրորդ ազգը Գարեններն են (7 %)։ Միանմարի պաշտօնական կրօնը Պուտտայականութիւնն է, փոքրամասնական կրօններ են քրիստոնէութիւնը, Պիրմական դասական կրօնը, իսլամութիւնը եւ հինտուիզմը:
Միանմարը հարուստ է նեֆրիթներով, թանկարժէք քարերով, նաւթով, բնական կազով եւ այլ հանքային հանածոներով։ Միանմարի առողջապահութիւնը ցած մակարդակի վրայ է։ Կառավարութիւնը երկրի ՀՆԱ-ի 3%-ը կը ծախսէ առողջապահութեան վրայ։ Հանրային հիւանդանոցներու մէջ կը բացակային նորագոյն սարքաւորումները։ Տնտեսական անհաւասարութիւնը աշխարհի ամենաբարձրներէն է, որովհետեւ տնտեսութեան մեծ մասը կը պատկանի ռազմական բռնակալութեան աջակցողներուն: Մարդկային Զարգացման Ցուցակին համաձայն 2020-ին Միանմար 147-րդն էր 189 երկիրներէ:
Միանմար անդամ է Արեւելեան Ասիայի Համաժողիվին, Չէզոք Երկրներու Շարժման եւ Հարաւարեւելեան Ասիայի Պետութիւններու Ընկերակցութեան:
Պատմութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Պատմութեան մէջ Թիպեթապիրերէն խօսող ցեղեր կը բնակէին Վերին Միանմարը, իսկ Մոն թագաւորութիւնները՝ Ստորին Միանմարը:[7] 1050-ական թուականներուն Բական թագաւորութեան հաստատումէն ետք Պիրմական լեզուն, մշակոյթը եւ Պուտտայականութիւնը շուտով դարձաւ կարեւոր մաս մը երկրին ինքնութեան համար: Մոնկոլներու արշաւանքը գահակալեց Բական թագաւորութիւնը, եւ տարբեր պետութիւններ մէջտեղ եկան: 16-րդ դարուն Լաունկօ արքայութիւնը միացուց Միանմարը եւ կարճ ժամանակ եղաւ հարաւարեւելեան Ասիոյ պատմութեան ամենամեծ կայսրութիւնը:
19-րդ դարու սկիզբը Քոնպաունկ կայսրութիւնը կը կառավարէր մօտաւորապէս այսօրուայ Միանմարի տարածքը: Պրիթանական արեւելահնդկական ընկերութիւնը երեք անգլա-պիրմական պատերազմներէ ետք գրաւեց բոլոր Միանմարը: 1942-1945-ի Ճափօնական գրաւումէ ետք, Դաշնակցային ուժերը վերագրաւեցին Միանմարը եւ ան անկախութիւն ստացաւ 1948-ին: 1962-ի պետական հարուածէն ետք Միանմարը դարձաւ ռազմական բռնապետութիւն «Պիրմայի Ընկերվարական Ծրագիր» կուսակցութեան տակ:
Անկախութենէն մինչեւ այսօր երկիրը կը տուժէ ցեղային անհասկացողութիւններու եւ ամենաերկար քաղաքային պատերազմներու հետեւանքները: ՄԱԿ-ը եւ այլ կազմակերպութիւններ տասնեակ մարդկային իրաւունքներու խախտումներ տեղեկագրած են:[8] 2011-ին ռազմական բռնապետութիւնը չեղեալ նկատուեցաւ 2010-ի ընդհանուր ընտրութիւններէ ետք, եւ կառավարութիւնը յանցն առաւ ժողովուրդը: Աունկ Սան Սու Քյիի եւ այլ քաղաքական բանտարկեալներու արձակումէն եւ 2015-ի յաջող ընտրութիւններէ ետք երկրին տնտեսական եւ մարդկային իրաւունքներու վիճակը լաւացաւ, սակայն փոքրամասնութիւններու խտրականութիւնը՝ մանաւանդ Ռոհինկիայի պայքարի ընթացքին մնաց անփոփոխ:[9] 2020-ի Միանմարի ընդհանուր ընտրութիւններէ ետք, որտեղ Աունկ Սան Սու Քյիի կուսակցութիւնը Ամիոթա Հլութաուի եւ Փյիթու Հլութաուի մեծամասնութիւնը շահեցաւ, 2021-ին Պիրմական բանակը կրկին պետական հարուածէն ետք գլուխ առաւ երկրի կառավարութիւնը: Մեծ հակակառավարական ցոյցեր տեղի ունեցան, որոնց ընթացքին բանակը բուռն ձեւով վարուեցաւ ժողովուրդին հետ: Զօրքը նաեւ ձերբակալեց Աունկ Սան Սու Քյիին եւ զայն դատապարտեց կաշառակերութեան եւ Քովիտ-19-ի օրէնքներու խախտումի պատճառով: Անկախ դիտորդներ այս մէկը «քաղաքակայինօրէն դրդուած» կոչեցին:
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ 450 // (unspecified title)
- ↑ Համաշխարհային բանկի տվյալների բազա — Համաշխարհային Դրամատուն.
- ↑ https://data.iana.org/time-zones/tzdb-2021e/asia
- ↑ Human Development Report — Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագիր, 2022.
- ↑ (անգլերեն) Burma, Central Intelligence Agency, 2022-04-12, https://www.cia.gov/the-world-factbook/countries/burma/, վերցված է 2022-04-18
- ↑ «Myanmar Population (2022) - Worldometer»։ www.worldometers.info (անգլերեն)։ արտագրուած է՝ 2022-04-18
- ↑ Օռայլի, Տուկալտ (2007): Early civilizations of Southeast Asia (հայ.՝ Հարաւարեւելեան Ասիոյ Նախկին քաղաքակրթութիւններ): Միացեալ Թագաւորութիւն՝ Ալդամիրա փրես: ISBN 978-0-7591-0279-8
- ↑ «Myanmar (Burma) | Country Page | World | Human Rights Watch»։ www.hrw.org (անգլերեն)։ արտագրուած է՝ 2022-04-18
- ↑ Greenwood Faine (2013-05-27)։ «8 Stages of Genocide | Burma’s Rohingya Suffer Ethnic Cleansing»։ UN Dispatch (en-US)։ արտագրուած է՝ 2022-04-18