Ուիքիփետիա:Ամսուան Յօդուածը/08-2024
Ամուսնութիւնը միջնադարեան Հայաստանի մէջ, ամուսնական իրաւունքի պատմութիւնը միջնադարեան Հայաստանի մէջ։
Դ. դարուն, մինչեւ 451 թուական՝ նախքան ընդհանրական եկեղեցիէն բաժնուիլը, Հայ եկեղեցին ղեկավարուած է Աստուածաշունչով, առաքելական ու եկեղեցական աւանդոյթներով ու կանոններով, Նիկիոյ, Կոստանդնուպոլսոյ եւ Եփեսոսի տիեզերական ժողովներու (325-431), Անկիւրիայի, Կեսարիոյ, Նէոկեսարիոյ, Կանկրայի, Անտիոքի, Լաւոդիկէի եւ Սարդիկէի արտաքին տեղական ժողովներու (313-370), օտարազգի սուրբ հայրերու՝ Բարսեղ Կեսարացիի, Աթանաս Ալեքսանդրացիի, ինչպէս նաեւ հայ ազգային-եկեղեցական ժողովներու եւ հոգեւոր առաջնորդներու կանոններով։
Հայ պատմիչներու՝ Ագաթանգեղոսի, Բիւզանդի եւ Խորենացիի վկայութեամբ, միջնադարուն, օտարածին կանոններ ընդունուած եւ կիրարկուած են, զորս Ը. դարու սկիզբներուն Յովհան Օձնեցին ամբողջացուցած է իր «Կանոնագիրք Հայոց» աշխատութեան մէջ․․․ Աւելին⇒