Գրիգոր Զամպաքճեան
| Գրիգոր Զամպաքճեան | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնած է | 6 Փետրուար 1889[1][2] |
| Ծննդավայր | Կոնստանցա, Ռումանիա[2] |
| Մահացած է | 18 Սեպտեմբեր 1962[1] (73 տարեկանին) կամ 18 Փետրուար 1962[2] (73 տարեկանին) |
| Մահուան վայր | Պուխարեստ, Ռումանիա[2] |
| Քաղաքացիութիւն |
.svg){kind=small} Ռումանիա |
| Ազգութիւն | Հայ[2] |
| Մասնագիտութիւն | արվեստի կոլեկցիոներ, արուեստագէտ |
| Անդամութիւն | Ռումինական ակադեմիա? |
Գրիգոր Յակոբ Զամպաքճեան (6 Փետրուար 1889[1][2], Կոնստանցա, Ռումանիա[2] - 18 Սեպտեմբեր 1962[1] կամ 18 Փետրուար 1962[2], Պուխարեստ, Ռումանիա[2]), հայ հանգանակիչ, արուեստաբան։ Ռումանիոյ ակադեմիոյ թղթանդամ (1948)։ Ռումանիոյ եւ արտասահմանի մէջ գնած է արուեստի բազմաթիւ գործեր, հիմնած է Զամպաքճեան Թանգարանը։
Գործունէութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Ծնած է Ռումանիոյ Կոնստանցա քաղաքին մէջ։ 1948-ին եղած է Ռումանիոյ ակադեմիոյ թղթակից անդամ։ 1947-ին Զամպաքճեանի հաւաքածոյի հիման վրայ, Պուխարեստի մէջ ստեղծուած է անոր անուան պետական թանգարան (այժմ՝ Արուեստի գործերու թանգարանի Զամպաքճեան բաժին)։
Հեղինակ է «Արուեստի էջեր» (1943), «Նիկոլայէ Գրիգորեսկու» (1946), ինքնակենսագրական՝ «Մի արուեստասերի նշումներ» (1957), «Կոռնելիու Բաբա» (1958) եւ այլ աշխատութիւններ։ Եղած է Պուխարեստի «Հայ մշակոյթի տան» առաջին նախագահը, աշխատակցած է «Անի» ռումաներէն հայագիտական հանդէսին, յօդուածներ գրած է հայկական ճարտարապետութեան եւ կիրառական արուեստի մասին։ Խորհրդային Հայաստանին նուիրած է XVI—XIX դարերու ֆրանսական եւ ֆլամանտական նկարիչներու գործեր։
Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ անկէ մաս մը վերցուած է Հայկական Սովետական Հանրագիտարանէն, որուն նիւթերը հրատարակուած են` Քրիէյթիվ Քամմընզ Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի ներքոյ։ 
|