Վարդան Աճէմեան

Վարդան Աճէմեան
Ծնած է 15 (28) Սեպտեմբեր 1905[1]
Ծննդավայր Վան, Վանի Նահանգ, Օսմանեան Կայսրութիւն[2][1]
Մահացած է 24 Յունուար 1977(1977-01-24)[1] (71 տարեկանին)
Մահուան վայր Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[1]
Քաղաքացիութիւն  Օսմանեան Կայսրութիւն
 Խորհրդային Միութիւն
Ազգութիւն Հայ[2][1]
Մասնագիտութիւն դերասան, բեմադրիչ, թատերական ռեժիսոր, թատերական ուսուցիչ, ծաղրանկարիչ
Աշխատավայր Գաբրիէլ Սունդուկեանի անուան ակադեմական թատրոն[2]
Երեւանի Պետական Գեղարուեստաթատերական հիմնարկ[2]
Յակոբ Պարոնեանի Անուան Պետական Երաժշտական Կատակերգութեան Թատրոն[2]
Կուսակցութիւն Խորհրդային Միութեան համայնավարական Կուսակցութիւն[2]
Ամուսին Արուս Ասրյան?
Երեխաներ Ալեքսանդր Աճեմյան?

Վարդան Աճեմեան (15 (28) Սեպտեմբեր 1905[1], Վան, Վանի Նահանգ, Օսմանեան Կայսրութիւն[2][1] - 24 Յունուար 1977(1977-01-24)[1], Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[1]), հայ անուանի դատերական Խմբավար, թատերական գործիչ, ԽՍՀՄ ժողովրդական արուեստագէտ (1965), Ընկերաբանական Աշխատանքի Հերոս (1975), Ստալինեան 3-րդ աստիճանի մրցանակակիր (1951

Ան սորված է Երեւանի եւ Մոսկուայի մէջ։ 1928-ին հայկական երկրորդ պետութեան դատրոնը հիմնած է (Կիւմրի պետական դատրոն), 1939-ին տեղափոխուած է Երեւանի Սունտուքեան անուան դատրոնին եւ դարձած է անոր գեղարուեստական ղեկավարը։ Ան ղեկավարած է Ալեքսանդր Շիրուանզատէ «պատուոյ համար» (1939), Ուիլիըմ Սարոյեանի «Իմ սիրտը լեռներուն վրայ է» (1961), Փափազեանի «ժայռ» (1944), Նայիրի Զարեանի «Արա Գեղեցիկ» (1946), քանի մը երաժշտական ներկայացումներ։ ԽՍՀՄ Պետական (1951) եւ Հայկական ԽՍՀ (1971) մրցանակից[3]։

Մրցանակներ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  • 24 Նոյեմբեր 1945՝ Պատուոյ Նշանի Կարգը,
  • 1951՝ ԽՍՀՄ Պետական 3-րդ մրցանակակիր
  • 27 Յունիս 1956՝ Լենինին հրահանգը,
  • 1970՝ Հայկական Պետական Մրցանակ ԽՍՀ,
  • 8 Դեկտեմբեր 1975՝ ընկերաբանական աշխատանք հերոսի եւ Լենինի հրահանգի մրցանակով «Մուրճ եւ Մանգաղ» եւ այլն։

Աղբիւրներ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]