Նայիրի Զարեան

Նայիրի Զարեան
Ծննդեան անուն Հայաստան Եղիազարեան
Ծնած է 31 Դեկտեմբեր 1900(1900-12-31)[1][2]
Ծննդավայր Քարակիւնտիւզ, Վանի Նահանգ, Օսմանեան Կայսրութիւն[1][2]
Մահացած է 11 Յուլիս 1969(1969-07-11)[1][2] (68 տարեկանին)
Մահուան վայր Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[3][1][2]
Քաղաքացիութիւն  Խորհրդային Միութիւն
Ազգութիւն Հայ[1]
Ուսումնավայր Երևանի թեմական դպրոց?[1]
Երեւանի Պետական Համալսարանի Պատմութեան Բաժանմունք[1]
Ի. Ե. Ռեփինի անուան գեղանկարչութեան, քանդակագործութեան եւ ճարտարապետութեան հիմնարկի[1]
Մասնագիտութիւն գրագէտ, հրապարակախօս, հասարակական գործիչ, թարգմանիչ
Աշխատավայր Անաստված?[1]
Գրական դիրքերում[1]
Գրական սերունդ[1]
Հայաստանի Գրողներու Միութիւն[1][2]
Կուսակցութիւն Խորհրդային Միութեան համայնավարական Կուսակցութիւն[1]
Երեխաներ Ռոմիկ Զարեան

Նայիրի Զարեան (31 Դեկտեմբեր 1900(1900-12-31)[1][2], Քարակիւնտիւզ, Վանի Նահանգ, Օսմանեան Կայսրութիւն[1][2] - 11 Յուլիս 1969(1969-07-11)[1][2], Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[3][1][2]), հայ բանաստեղծ, արձակագիր, թատերագիր, հրապարակագիր եւ թարգմանիչ։

Բուն անունով «Հայաստան Եղիազարեան»։ Ծնած է Վանի Խառակոնիս գիւղը։ 1915Մեծ Եղեռնին կը կորսնցնէ ծնողքը։ Կ'անցնի Երեւան, ուր որբանոց կը մտնէ։ 1918-ին կը մասնակցի Սարդարապատի ճակատամարտին։ Բարձրագոյն ուսումը ստացած է Երեւանի, Մոսկուայի եւ Լենիկրատի (այժմ՝ Փեթերսպուրկ) մէջ։

Գլխաւոր գործերը[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  • «Ջրանցքի Կապոյտ Երկրում», բանաստեղծութիւններու ժողովածու, 1926։
  • «Հրանուշը», 1925։
  • «Նոյեմբերեան Օրերին», պոէմ, 1926։
  • «Ռուշանի Քարափը», պոէմ, 1930։
  • «Սաքօ Միկինեան», պոէմ, 1935։
  • «Հացաւան», վէպ, 1937, վերամշկուած՝ 1949։
  • «Մարտակոչ», 1941։
  • «Վրէժ», 1942։
  • «Շիկացած Հոգով», 1943։
  • Լսէք, դարեր, 1943։
  • «Ձայն Հայրենական», պոէմ, 1943։
  • «Արա Գեղեցիկ», ողբերգութիւն, 1946։
  • «Պարոն Պետրոսն Ու Իր Նախարարները», վէպ, 1958։
  • «Երկրորդ Կեանք», յուշագրութեան գիրք, 1982։
  • «Տնամերձ Այգի», 1947։
  • «Աղբիւրի Մօտ», 1950։
  • Փորձադաշտ, 1953։
  • Արտաւազդ Եւ Կլեոպատրա, ողբերգութիւն-պոէմ, 1968։
  • «Սասնայ Դաւիթը», վերապատում, 1966։
  • «Սպասում Եմ Քեզ», բանաստեղծութիւններու ժողովածու, 1968։

Պարգեւներ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

1935 թուականի Յունուարին «Ստալին» բանաստեղծութեան համար արժանացած է պետական բարձրագոյն պարգեւին՝ Լենինի շքանշանի։

Գրականութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  • Սուրէն Աղաբաբեան, Նայիրի Զարեան, Երեւան, Հայպետհրատ, 1954, 220 էջ։
  • Սուրէն Աղաբաբեան, Նայիրի Զարեան, Երեւան, ՀՍՍՀ ԳԱ, 1954, 132 էջ։
  • Սովետահայ գրականութեան պատմութիւն, երկրորդ հատոր (1941-1964, հատորին մէջ զետեղուած է «Նայիրի Զարեան» հօդուածը, որ գրած է Սուրէն Աղաբաբեանը), Երեւան, ՀՍՍՀ ԳԱ, 1967, 655 էջ։
  • Դարոնեան Ս., Նայիրի Զարեան։ Կեանքը եւ գործունէութիւնը, Ե., 1982։
  • Սաֆարեան Վ., Նայիրի Զարեան։ Կեանքը եւ գործունէութիւնը, Ե., 1985։

Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]