Էտիթ Փիաֆ

Էտիթ Փիաֆ
ֆրանսերէն՝ Édith Piaf
Ծննդեան անուն ֆրանսերէն՝ Édith Giovanna Gassion[1]
Նաեւ յայտնի է իբրեւ Édith Piaf
Ծնած է 19 Դեկտեմբեր 1915(1915-12-19)[2][3][4][…]
Ծննդավայր Փարիզ[5][6]
Մահացած է 10 Հոկտեմբեր 1963(1963-10-10)[2][3][7][…] (47 տարեկանին)
Մահուան վայր Կրաս[5]
Քաղաքացիութիւն  Ֆրանսա
Մայրենի լեզու Ֆրանսերէն
Երկեր/Գլխաւոր գործ La vie en Rose, Milord եւ Non, je ne regrette rien
Տեսակ Երգ, իրապաշտ երգ եւ Գեղօն
Մասնագիտութիւն երգչուհի, դերասանուհի, ստուդիական երաժիշտ, Շանսոնիե, փողոցային կատարող, Երգահան
Անդամութիւն Ռոզա Քրուսիզ առեղծուածային հին օրէնք[8]
Ամուսին Ժագ փիլս[9] եւ Թէոֆանիս Լամպուքաս[10]
Ծնողներ հայր՝ Լուի Կասիոն, մայր՝ Լին Մարսա
Երեխաներ Marcelle Dupont[11]
Ստորագրութիւն

Էտիթ Փիաֆ (19 Դեկտեմբեր 1915(1915-12-19)[2][3][4][…], Փարիզ[5][6] - 10 Հոկտեմբեր 1963(1963-10-10)[2][3][7][…], Կրաս[5]), բուն անունով՝ Էտիթ Ճիովաննա Կասիոն (Édith Giovanna Gassion), ֆրանսացի երգչուհի եւ դերասանուհի։

Մանկութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Ըստ ընդունուած վարկածի մը, Էտիթ Փիաֆ ծնած է Պելվիլ քաղաքին փողոցի լապտերներէն մէկուն տակ։ Մայրը՝ Անիթա Մայար, անյաջող դերասանուհի մը, հանդէս կու գար Լինա Մարսա բեմական անունով։ Հայրը՝ Լուի Կասոն, փողոցի աճպարար էր։ Ա.Համաշխարհային պատերազմին սկիզբը, ան կամաւոր կը զինուորագրուի եւ կը մեկնի ճակատ։ Առաջին անգամ արձակուրդ կը ստանայ 1915-ի վերջերուն՝ իր նորածին աղջիկը տեսնելու համար։

Երկու տարի ետք, Լուի Կասիոն կ'իմանայ, որ կինը զինք լքած է, իսկ աղջիկը ձգած է իր ծնողքին քով։ Տեսնելով, որ Էտիթ կ'ապրէր չափազանց վատ պայմաններու մէջ, Լուի զինք կը տեղափոխէ իր մօր քով, որ հասարակաց տուն մը կը պահէր։

Նորմանտիի մէջ կը բացայայտուի, որ Էտիթ կոյր է։ Կեանքին առաջին ամիսներուն անոր մօտ կը յառաջանայ աչքի եղջերաթաղանթի բորբոքում (keratitis), սակայն Մայար զոյգը չի նկատեր հիւանդութեան զարգացումը։ Երբ այլեւս բուժման որեւէ յոյս չի մնար, մեծ մայրը աղջնակը կը տանի Լիզիէ քաղաք՝ Ս. Թէրէզայի գերեզմանը, որ նշանաւոր ուխտավայր մըն էր։ Ուխտագնացութենէն գրեթէ անմիջապէս ետք՝ 19 Օգոստոս 1921-ին, 6 տարեկան Էտիթ կը սկսի տեսնել։

Շուտով Էտիթ դպրոց կը յաճախէ, սակայն քաղաքին բնակիչները չեն ընդունիր, որ հասարակաց տան մէջ ապրող փոքրիկ մը իրենց զաւակներուն դասընկերը ըլլայ։ Ուստի, Էտիթ կը ստիպուի ուսումը կիսատ ձգել։ 1924-ին հայրը Էտիթը իրեն հետ Փարիզ կը տանի, ուր հրապարակներու վրայ ինք աճպարարութիւն կ'ընէ, իսկ իննամեայ Էտիթ կ'երգէ։ Էտիթ փողոցին մէջ երգելով կը շահի իր ապրուստը մինչեւ այն պահը, երբ «Ժուան-լը-Փեն» ճաշարանէն կը ստանայ հոն երգելու առաջարկ մը։

Երիտասարդութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

1932-ին, Փիաֆ կը ծանօթանայ Լուի Տիւփոնի (Louis Dupont)։ Մէկ տարի ետք զոյգը կ'ունենայ դուստր մը՝ Մարսէլ (Marcelle)։ Սակայն Լուի չի համակերպիր Էտիթին աշխատանքային երկար ժամերուն եւ անկէ կը խնդրէ լքել ասպարէզը։ Էտիթ կը մերժէ եւ զոյգը կը բաժնուի։ Սկզբնական շրջանին դուստրը կ'ապրի մօրը հետ, սակայն օր մը, երբ Էտիթ տուն կը վերադառնայ, կը տեսնէ, թէ աղջնակը տունը չէ։ Լուի Տիւփոն առած էր աղջիկը՝ յուսալով, որ սիրելին կը վերադառնայ իրեն։ Սակայն, հօրը քով կեցութեան ընթացքին Մարսէլ հարբուխով կը վարակուի եւ կը մահանայ (1935)։ Մարսէլ Էտիթին միակ զաւակն էր։

1915-էն 1931 Փիաֆ գլխաւորաբար կ'ապրի հօրը հետ, Պելվիլի մէջ։

1934-էն 1941 կը բնակի «45 rue de Chézy»։

1935-ի Էտիթին տաղանդը կը նկատէ «Ժերնիս» ճաշարանին տէրը՝ Լուի Լեփլէ (Louis Leplée) եւ զինք կը հրաւիրէ իր ծրագիրին մէջ հանդէս գալու։ Անոր կը սորվեցնէ նուագակցողի հետ աշխատիլ, ընտրել եւ բեմականացնել երգերը, կը բացատրէ, թէ ինչ մեծ կարեւորութիւն ունին արուեսագէտի մը բեմական հագուստը, մարմինին շարժումները, դիմախաղերը եւ բեմական կեցուածքը։ Լեփլէ Էտիթին կու տայ Փիաֆ բեմական անունը (փարիզեան ժողովրդախօսակցական բարբառով՝ ճնճղուկ)։ «Ժերնիսի» որմազդերուն վրայ անոր անունը կը տպուի իբրեւ «Փոքրիկ Փիաֆ»: Առաջին իսկ ելոյթներէն Փիաֆի յաջողութիւնը շռնդալից կը դառնայ։

17 Փետրուար 1936-ին Փիաֆ ֆրանսական էսթրատային հանրածանօթ աստղերու հետ, ինչպէս՝ Մորիս Շէօվալիէ, Միսթինկետ եւ Մարի Տիւբան, հանդէս կու գայ Մեթրանօ կրկէսին մէջ։ Սակայն անոր յաջող սլացքը կ'ընդհատուի ողբերգութեամբ մը՝ Լուի Լեփլէն գլխուն ատրճանակի կրակոցով մը կը սպաննուի։ Էտիթ Փիաֆ կը յայտնուի կասկածեալներու ցուցակին մէջ, քանի որ Լեփլէ փոքր գումար մը կտակած էր իրեն։ Թերթերը կ'ուռճացնեն այդ պատմութիւնը եւ ճաշարանին այցելուները թշնամական աչքով կ'ընդունին Էտիթին ելոյթները՝ համոզուած ըլլալով, որ իրենք իրաւունք ունին «յանցաւորը պատժելու»: Սակայն շուտով Էտիթ արդար կը կացուցուի[12]։ Լեփլինը սպաննած էին աւազակախումբեր, որոնք նախապէս կապ ունեցած էին Փիաֆին հետ[13]։

Փիաֆ՝ 1939-ին

1940-ին Փիաֆ կը նկարահանուի Ժան Քոքթոյի (Jean Cocteau) յաջող գործի մը մէջ՝ Le Bel Indifférent[14]։ Փարիզի գերմանական գրաւումը չի դադրեցներ անոր ասպարէզը։ Փիաֆ կը սկսի բարեկամանալ նշանաւոր մարդոց հետ, որոնցմէ էր բանաստեղծ Ժագ Պուրկաթ (Jacques Bourgeat)։ Փիաֆ ինք կը գրէր իր երգերէն մեծ մասին բառերը, իսկ երաժշտութեան համար կը համագործակցէր երգահաններու հետ ։

1944-ի Գարնան Մուլեն Ռուժի (Moulin Rouge) մէջ կը համագործակցի եւ սիրային յարաբերութիւն կ'ունենայ Իվ Մոնթանի (Eve Montagne) հետ[15][16]։

Փիաֆ եւ իր երգչախումբը, 1946

1947-ին Փիաֆ Իվ Մոնթանի համար կը գրէ «Mais qu’est-ce que j’ai» երգին բառերը, որուն երաժշտութեան հեղինակն էր Հենրի Փետտի։ Մէկ տարուան ընթացքին Փիաֆ կը դառնայ Ֆրանսայի ամէնէն նշանաւոր երգչուհին։ Փիաֆի եւ Մոնթանի յարաբերութիւնները կը խզուին, երբ վերջինս կը դառնայ այնքան նշանաւոր, որքան Փիաֆը[14]։ Այս ընթացքին Փիաֆ՝ իբրեւ Ֆրանսայի ամէնէն նշանաւոր աստղ, մեծ յաջողութիւններ կը գտնէ Փարիզի մէջ[17][18]։ 1947-ին Նիւ Եորքի ազդեցիկ քննադատ Թոմսըն Վիրճիլի New York Herald Tribune-ի մէջ կատարած գրառումէն ետք Փիաֆի հեղինակութիւնը այնքան կը մեծնայ[14][19] , որ ան ութ անգամ կը մասնակցի The Ed Sullivan Show հաղորդումին եւ երկու անգամ ելոյթ կ'ունենայ Քարնեգի սրահին մէջ (1956[20] եւ 1957)։

Փիաֆ՝ 1950-ին

Պատերազմէն ետք ան միջազգային ճանաչում կ'ունենայ[17], կը ճամբորդէ Եւրոպա, Միացեալ Նահանգներ եւ Հարաւային Ամերիկա։ Փարիզի մէջ ան Atahualpa Yupanqui-ին (Héctor Roberto Chavero) հնարաւորութիւն կ'ընծայէ բեմ բարձրանալու։ Վերջինիս առաջին համերգը տեղի կ'ունենայ 1950-ին։ Վաղ 1950-ական թուականներուն Փիաֆ կ'օգնէ Շարլ Ազնաւուրին, վերջինս իրեն հետ տանելով Ֆրանսայի եւ Միացեալ նահանգներու մէջ կատարած իր շրջագայութիւններուն եւ ձայնագրելով Շարլի երգերէն մէկ քանին[14]։ Ազնաւուր նաեւ Էտիթ Փիաֆի քարտուղարն էր: Անոր քոնսերները կը կարգադրէր եւ բեմական գործերը կը վարէր[21][22]։Սկիզբը ան մեծ յաջողութիւններ չ'ունենար Միացեալ նահանգներուն մէջ, ուր հանդիսատեսը շքեղ ներկայացում կը սպասէր եւ հիասթափած էր Փիաֆի պարզագոյն ցուցադրումէն[14]։

Փիաֆի ամէնէն նշանաւոր երգը՝ La Vie en rose [14] գրուած է 1945-ին, 1998-ին երգը կը դառնայ «Կրեմմի մրցանակի փառքի դահլիճ»ին դափնեկիրը։

1951-ին Փիաֆ եւ Շարլ Ազնաւուր ինքնաշարժի արկածի կ'ենթարկուին եւ Փիաֆ ծանրօրէն կը վիրաւորուի։ Այնուհետեւ ան գինեմոլ կը դառնայ։ Իրավիճակը աւելի կը բարդանայ գրեթէ մահացու երկու արկածներէ ետք[20]։ Երգիչ Ժագ Փիլս Փիաֆին երեք տարբեր առիթներով վերականգնողական կեդրոն կը տանի, սակայն ի զուր [14]։

Փիաֆ եւ Փիլս (իսկական անունը՝ René Ducos) կ'ամուսնանան 1952-ին։ Փիլս անոր առաջին ամուսինն էր։ 1957-ին զոյգը կը բաժնուի։

1962-ին Փիաֆ կ'ամուսնանայ Թէօ Սարափոյին հետ, որ Փիաֆէն 20 տարի փոքր էր։ Թէօ յոյն վարսայարդար էր, դարձած էր երգիչ եւ դերասան[14]։ Փիաֆի վերջին քանի մը ելոյթներուն ամուսինները միասին երգած են։

Էտիթ Փիաֆ իր երկրորդ ամուսինին՝ Թէօ Սարափոյին հետ

1941-1956 թուականներուն առանձին կ'ապրի, իսկ 1952-1956 ՝ Ժագ Փիլսին հետ։ Այնուհետեւ 1959-էն մինչեւ 1962 մինակ, ապա Թէօ Սարափոյին հետ «23 rue Édouard Nortier» մինչեւ իր մահը՝ 1963։

Վերելք[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Երբ Էտիթ կը ծանօթանայ Ռայմոն Ասսոյի, ան վերջնականապէս կ'ապահովէ վերջինիս յաջողութիւնները։ Ան Էտիթին կը սորվեցնէ ոչ միայն մասնագիտական նոր հմտութիւններ, այլեւ՝ վարք, հագուստ ընտրելու շնորհք եւ այլն։

Հիմնուելով Էտիթին անհատականութեան վրայ՝ Ռայմոն Ասսօ կը ստեղծէ «Փիաֆի ոճը», կը գրէ երգեր, որոնք կը յարմարին միայն իրեն, ինչպէս՝ «Փարիզ - Միջերկրական ծով», «Ան Կ'ապրէր Փիկալ Փողոցին Մէջ», «Իմ Լեգէոններս», «Լեգէոնին համար դրօշակ»:

Փիաֆ՝ 1951-ին, ABC համերգասրահին մէջ

Էտիթ կը սկսի հանդէս գալ Փարիզի ամէնէն յայտնի «АВС» համերգասրահին մէջ։ Ասսօ կը համոզէ երգչուհին, որ իր բեմական անունը փոխէ «Փոքրիկ Փիաֆ»-էն «Էտիթ Փիաֆ»-ի: «АВС»-ի ելոյթին յաջորդ օրը մամուլը կը գրէ. «Երէկ «АВС»-ի բեմին վրայ Ֆրանսայի մէջ ծնաւ մեծ երգչուհի մը»: Էտիթ Փիաֆին երգերը յաճախ ինքնակենսագրական բնոյթ ունէին. անոնք նուիրուած էին սիրոյ, կորուստի եւ վիշտի:Իր իւրայատուկ ձայնը, թատերական իսկական տաղանդը, աշխատասիրութիւնը եւ փողոցը մեծցած աղջկան մը նպատակասլացութիւնը զինք կը հասցնեն յաջողութեան բարձունքներ։

Բ. Համաշխարհային Պատերազմի Տարիներուն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Բ. Համաշխարհային պատերազմին, ան յաճախ հանդէս կու գայ գերմանական ուժերու հաւաքոյթներուն՝ գրաւեալ Ֆրանսայի մէջ, ինչ որ շատերու կողմէն դաւաճանութիւն կը համարուի։ Սակայն Փիաֆ պատերազմէն ետք կը յայտարարէ, որ ան համագործակցած է ֆրանսական ընդդիմութեան հետ։ Հակառակ ստոյգ ապացոյցներ չըլլալուն, կը կարծուի, թէ Փիաֆ օգնած է շատերու (ինչպէս հրեայի մը) խուսափելու նացիստական հալածանքներէն, ինչ որ կը համապատասխանէ իրականութեան։

1962

Ըստ տարածուած պատմութիւններէն մէկուն, Փիաֆ գերմանացի բարձրաստիճան զինուորականներու համար «Մէկ- Երկու» ակումբներու մէջ երգելուն շնորհիւ, իրաւունք կը ստանայ այցելելու ֆրանսացի ռազմագերիներու ճամբար, հոն ելոյթ ունենալու եւ լուսանկարուելու անոնց հետ։ Հետագային, ֆրանսացի ռազմագերիներէն մէկ քանին կ'օգտագործեն Փիաֆին հետ իրենց լուսանկարները՝ կեղծ անցագիրներ պատրաստելու եւ ճամբարէն փախուստի դիմելու համար։

Փիաֆի դամբարանը՝ Փեր Լաշէզ գերեզմանատան մէջ

Երգերը[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Էտիթ Փիաֆի երգերու ոչ լրիւ անուանացանկը՝ ըստ այբբենական կարգի.

  1. À l’enseigne de la fille sans cœur (1951)
  2. À quoi ça sert l’amour ? (1962)
  3. Adieu mon cœur (1946)
  4. Au bal de la chance (1952)
  5. Avant l’heure (1951)
  6. Avant nous (1956)
  7. Avec ce soleil (1954)
  8. Bal dans ma rue
  9. Boulevard du crime
  10. Bravo pour le clown (1953)
  11. Browning
  12. C’est à Hambourg
  13. C’est d’la faute à tes yeux
  14. C’est l’amour
  15. C’est lui que mon cœur à choisi
  16. C’est merveilleux
  17. C’est peut-être ça
  18. C’est pour ça
  19. C’est toi le plus fort
  20. C’est un gars
  21. C’est un homme terrible
  22. C’est un monsieur très distingué
  23. C'était pas moi
  24. C'était un jour de fête
  25. C'était une histoire d’amour
  26. Ça fait drôle
  27. Carmen’s story
  28. Céline
  29. Celui qui ne savait pas pleurer
  30. 'Chand d’habits
  31. Chanson bleue
  32. Chanson de Catherine
  33. Comme moi
  34. Comme un moineau
  35. Corrèque et réguyer
  36. Coup de grisou
  37. Cri du cœur
  38. Dans leur baiser
  39. Dans ma rue
  40. Dans un bouge du vieux port
  41. De l’autre côté de la rue
  42. Demain (il fera jour)
  43. Des histoires
  44. Ding din dong
  45. Du matin jusqu’au soir
  46. Eden blues
  47. Elle a dit
  48. Elle fréquentait la rue Pigalle
  49. Embrasse-moi
  50. Emporte-moi
  51. Enfin le printemps
  52. Entre Saint-Ouen et Clignancourt
  53. Escale
  54. Et ça gueule ça madame
  55. Et moi
  56. Et pourtant
  57. Exodus
  58. Fais comme si
  59. Fais-moi valser…
  60. Fallait-il
  61. Faut pas qu’il se figure
  62. Heureuse
  63. Hymne à l’amour (1949)
  64. Il a chanté
  65. Il fait bon t’aimer
  66. Il n’est pas distingué
  67. Il pleut
  68. Il y avait
  69. Inconnu, excepté de Dieu
  70. J’m’en fous pas mal
  71. J’ai dansé avec l’amour
  72. J’ai qu'à l’regarder…
  73. J’en ai tant vu
  74. J’entends la sirène
  75. J’suis mordue
  76. Je m’imagine
  77. Je me souviens d’une chanson
  78. Je n’en connais pas la fin
  79. Je sais comment
  80. Je suis à toi
  81. Je t’ai dans la peau
  82. Jean et Martine
  83. Jérusalem
  84. Jézabel
  85. Jimmy c’est lui
  86. Johnny, tu n’es pas un ange
  87. Kiosque à journaux
  88. L’accordéoniste (1940)
  89. L’effet qu' tu m' fais
  90. L’escale
  91. L'étranger
  92. L’homme à la moto
  93. L’homme au piano
  94. L’homme de Berlin
  95. L’homme des bars
  96. L’homme que j’aimerai
  97. L’orgue des amoureux
  98. La belle histoire d’amour
  99. La demoiselle du cinquième
  100. La fête continue
  101. La foule (1957)
  102. La goualante du pauvre Jean
  103. La java de Cézigue
  104. La Julie jolie
  105. La p’tite marie
  106. La petite boutique
  107. La rue aux chansons
  108. La sérénade du pavé
  109. La valse de l’amour
  110. La vie en rose (1946)
  111. La vie, l’amour
  112. La ville inconnue
  113. Le ballet des cœurs
  114. Le billard électrique
  115. Le bleu de tes yeux
  116. Le bruit des villes
  117. Le brun et le blond
  118. Le chacal
  119. Le chant d’amour
  120. Le chant du pirate
  121. Le chasseur de l’hôtel
  122. Le chemin des forains
  123. Le chevalier de Paris
  124. Le ciel est fermé
  125. Le contrebandier
  126. Le diable de la Bastille
  127. Le disque usé
  128. Le droit d’aimer
  129. Le Fanion de la Légion
  130. Le gitan et la fille
  131. Le grand voyage du pauvre nègre
  132. Le mauvais matelot
  133. Le métro de Paris
  134. Le petit brouillard
  135. Le petit homme
  136. Le petit monsieur triste
  137. Le prisonnier de la tour
  138. Le rendez-vous
  139. Le roi a fait battre tambour
  140. Le vagabond
  141. Le vieux piano
  142. Légende
  143. Les amants
  144. Les amants d’un jour (1956)
  145. Les amants de demain
  146. Les amants de Paris
  147. Les amants de Teruel
  148. Les amants de Venise
  149. Les amants merveilleux
  150. Les bleuets d’azur
  151. Les blouses blanches
  152. Les deux copains
  153. Les deux ménétriers (galop macabre)
  154. Les deux rengaines
  155. Les flon-flons du bal
  156. Les gars qui marchaient
  157. Les gens
  158. Les grognards
  159. Les hiboux
  160. Les marins, ça fait des voyages
  161. Les mômes de la cloche (1936)
  162. Les mots d’amour
  163. Les neiges de Finlande
  164. Les prisons du roy
  165. Les trois cloches (1946)
  166. Madeleine qui avait du cœur
  167. Margot cœur gros
  168. Mariage
  169. Marie la française
  170. Marie-trottoir
  171. Mea culpa
  172. Milord (1959)
  173. Miséricorde
  174. Mon amant de la coloniale
  175. Mon ami m’a donné
  176. Mon apéro
  177. Mon Dieu
  178. Mon homme
  179. Mon légionnaire (1937)
  180. Mon manège à moi
  181. Mon vieux Lucien
  182. Monsieur Ernest a réussi
  183. Monsieur et madame
  184. Monsieur Incognito
  185. Monsieur Lenoble
  186. Monsieur Saint-Pierre
  187. Musique à tout va
  188. N’y vas pas, Manuel
  189. Non, je ne regrette rien (1960)
  190. Non, la vie n’est pas triste
  191. Notre-Dame de Paris
  192. On cherche un Auguste
  193. On danse sur ma chanson
  194. Opinion publique
  195. Où sont-ils, tous mes copains ?
  196. Ouragan
  197. Padam… Padam… (1951)
  198. Paris
  199. Paris-Méditerranée
  200. Pleure pas
  201. Plus bleu que tes yeux
  202. Polichinelle
  203. Pour moi tout' seule
  204. Pour qu’elle soit jolie, ma chanson
  205. Qu’as-tu fait, John ?
  206. Qu’il était triste, cet anglais
  207. Quand même
  208. Quand tu dors
  209. Quatorze juillet
  210. Regarde-moi toujours comme ça
  211. Reste
  212. Retour
  213. Rien de rien
  214. Roulez tambours
  215. Salle d’attente
  216. Si si si
  217. Si tu partais
  218. Simple comme bonjour
  219. Soeur Anne
  220. Soudain une vallée
  221. Sous le ciel de Paris (1954)
  222. Sur une colline
  223. T’es beau, tu sais
  224. T’es l’homme qu’il me faut
  225. Tant qu’il y aura des jours
  226. Tatave
  227. Télégramme
  228. Tiens v’là un marin!
  229. Toi qui sais
  230. Toi, tu l’entends pas
  231. Toujours aimer
  232. Tous les amoureux chantent
  233. Tout fout l’camp
  234. Traqué
  235. Tu es partout
  236. Un coin tout bleu
  237. Un étranger
  238. Un grand amour qui s’achève
  239. Un homme comme les autres
  240. Un jeune homme chantait (1937)
  241. Un monsieur me suit dans la rue
  242. Un refrain courait dans la rue
  243. Une chanson à trois temps (1947)
  244. Une dame
  245. Une enfant
  246. Une valse
  247. Va danser
  248. Y a pas d’printemps
  249. Y avait du soleil
  250. Y en a un d’trop

Աղբիւրներ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  1. http://archives.paris.fr/arkotheque/visionneuse/visionneuse.php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjEtMDYtMDUiO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MzA1OTQ5O3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ==#uielem_move=-1704%2C-1350&uielem_islocked=0&uielem_zoom=220&uielem_brightness=0&uielem_contrast=0&uielem_isinverted=0&uielem_rotate=F
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: open data platform — 2011.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Encyclopædia Britannica
  4. 4,0 4,1 Internet Broadway Database — 2000.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #118594125 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
  6. 6,0 6,1 6,2 http://www.cineartistes.com/?page=images&id=715&type=3
  7. 7,0 7,1 7,2 http://www.parismatch.com/People/Musique/En-images/Edith-Piaf-une-voix-qui-vibre-toujours-Elle-aurait-eu-100-ans-aujourd-hui-La-Mome-anniversaire-100-ans-de-naissance-884389
  8. https://www.rosicrucian.org/history
  9. https://www.nzz.ch/panorama/buch-raeumt-mit-mythen-um-edith-piaf-auf-ld.715455
  10. http://www.knerger.de/html/piafmusiker_11.html
  11. http://archives.paris.fr/arkotheque/visionneuse/visionneuse.php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjEtMDUtMTQiO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MzAwNzYwO3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ==#uielem_move=60.296875%2C75&uielem_islocked=0&uielem_zoom=91&uielem_brightness=0&uielem_contrast=0&uielem_isinverted=0&uielem_rotate=F
  12. Rainer Peter (հունիսի 8, 2007)։ «'La Vie en rose': Édith Piaf's encore»։ The Christian Science Monitor (Boston)։ արտագրուած է՝ սեպտեմբերի 3, 2009 
  13. Mayer Andre (հունիսի 8, 2007)։ «Songbird»։ CBC։ արտագրուած է՝ հուլիսի 19, 2007 
  14. 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 14,7 Huey, Steve. Édith Piaf biography at AllMusic. Retrieved 22 December 2015.
  15. «Biography: Édith Piaf»։ Radio France Internationale Musique։ արխիւացուած է բնօրինակէն-էն՝ փետրվարի 27, 2003-ին։ արտագրուած է՝ սեպտեմբերի 3, 2009 
  16. Mayer Andre (հունիսի 8, 2007)։ «Songbird»։ CBC։ արտագրուած է՝ հուլիսի 19, 2007 
  17. 17,0 17,1 Rainer Peter (հունիսի 8, 2007)։ «'La Vie en rose': Édith Piaf's encore»։ The Christian Science Monitor (Boston)։ արտագրուած է՝ սեպտեմբերի 3, 2009 
  18. Fine Marshall (հունիսի 4, 2007)։ «The soul of the Sparrow»։ Daily News (New York)։ արտագրուած է՝ հուլիսի 19, 2007 
  19. Thomson, Virgil. "La Môme Piaf", New York Herald Tribune, 9 November 1947.
  20. 20,0 20,1 Ray Joe (հոկտեմբերի 11, 2003)։ «Édith Piaf and Jacques Brel live again in Paris: The two legendary singers are making a comeback in cafes and theatres in the City of Light»։ The Vancouver Sun (Canada)։ էջ F3։ արխիւացուած է բնօրինակէն-էն՝ դեկտեմբերի 11, 2012-ին։ արտագրուած է՝ հուլիսի 18, 2007 
  21. Վկայութիւններ
  22. Փիաֆ եւ Ազնաւուր