Բագրատ Ուլուբաբեան
| Բագրատ Ուլուբաբեան | |
|---|---|
 | |
| Ծնած է | 9 Դեկտեմբեր 1925 |
| Ծննդավայր | Մուշկապատ, Շուշիի գաւառ |
| Մահացած է | 19 Նոյեմբեր 2001 (75 տարեկանին) |
| Մահուան վայր | Եղուարդ, Կոտայքի մարզ, Հայաստան |
| Քաղաքացիութիւն |
 Հայաստան Խորհրդային Միութիւն |
| Ուսումնավայր | Ազրպէյճանի Պետական Մանկավարժական Համալսարան |
| Մասնագիտութիւն | պատմաբան, արձակագիր |
| Աշխատավայր | Հայաստանի Գիտութիւններու Ազգային Ակադեմիա |
| Կուսակցութիւն | Խորհրդային Միութեան համայնավարական Կուսակցութիւն |
Բագրատ Ուլուբաբեան (9 Դեկտեմբեր 1925, Մուշկապատ, Շուշիի գաւառ - 19 Նոյեմբեր 2001, Եղուարդ, Կոտայքի մարզ, Հայաստան), հայ գրող , պատմաբան, պատմական գիտութիւններու դոկտոր, բանաստեղծ, արձակագիր, թատերագիր, թարգմանիչ։ ԽՍՀՄ գրողներու Միութեան անդամ 1950 թուականէն։ ԽՄԿԿ անդամ 1947 թուականէն։ Յայտնի է Արցախի պատմութեան վերաբերեալ աշխատանքներով։
Կեանք եւ գործունէութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Ծնած է Արցախի Մուշկապատ գիւղին մէջ։ 1944-ին աւարտած է Շուշիի մանկավարժական հիմնարկը, իսկ 1946-ին՝ Պաքուի մանկավարժական հիմնարկի հայոց լեզուի եւ գրականութեան բաժինը։ Այնուհետեւ, հայոց լեզու եւ գրականութիւն դասաւանդած է Մարտունիի շրջանի Գիշի գիւղի դպրոցին եւ Ստեփանակերտի ուսուցչական հիմնարկին մէջ։
1949-ին, Ուլուբաբեան Լեռնային Ղարաբաղի Գրողներու Միութեան պատասխանատու քարտուղար ընտրուած է։ Ան միաժամանակ եղած է «Սովետական Ղարաբաղ» թերթի խմբագիր[1], մշակոյթի մարզային վարչութեան պետ եւ Լեռնային Ղարաբաղի Ինքնավար Մարզի գործադիր կոմիտէի փոխնախագահ։
1965-ին, ստորագրողներէն մէկը եղած է «13-ի նամակին», որ Ղարաբաղի ողբալի վիճակը պարզող բովանդակութեամբ ուղարկուած էր Խորհրդային Միութեան Համայնավար Կուսակցութեան Կեդրոնական Կոմիտէին, Գերագոյն Խորհուրդին եւ Նախարարաց Խորհուրդին։
1967-ին, Լեռնային Ղարաբաղը Հայաստանին միացնելու պայքարին իր գործօն մասնակցութեան համար, հեռացուած է իր պաշտօնէն եւ յաջորդ տարի տեղափոխուած է Հայաստան, ուր անդամակցած է Գրողներու Միութեան։
Աշխատութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Բանաստեղծական երկու հատոր հրատարակելէ ետք 1950ական թուականներուն, այնուհետեւ արձակի անցած է, հրատարակելով հինգ պատմուածքներու եւ վիպակներու ժողովածուներ (1960-1976), ինչպէս եւ երեք վէպեր, որոնցմէ ամենէն նշանաւորը «Սարդարապատ» պատմավէպն է, որ մնացած է արգիլուած մինչեւ 1988։
Գրական գործունէութեան կողքին, Ուլուբաբեան աւելի ծանօթ եղած է իր պատմագիտական աշխատութիւններով։
1969-ին «Արցախի պատմութիւնը հնագոյն ժամանակներէն մինչեւ 10րդ դարը» նիւթով ատենախօսութիւն պաշտպանած է եւ պատմական գիտութիւններու թեկնածուի աստիճան ստացած, իսկ 1973-ին՝ դոկտորի տիտղոս, « Խաչէնի իշխանութեան պատմութիւնը (9ից 10րդ դարեր)» ատենախօսութեան համար։
Աշխատած է Հայաստանի Գիտութիւններու Ակադեմիայի պատմութեան հիմնարկին մէջ իբրեւ աւագ գիտաշխատող։ Պատմագիտական գործերը գլխաւորապէս նուիրուած են Արցախի պատմութեան ու մշակոյթին, պատմա-ճարտարապետական յուշարձաններուն, գործիչներուն, որոնց նուիրած է 11 հատոր, եւ Հայաստանի զարգացած աւատապետութեան պատմութեան։
Աշխարհաբարի վերածած է Ղազար Փարպեցիի եւ Մովսէս Խորենացիի պատմութիւնները։
Մահացած է Եղուարդի մէջ։ Թաղուած է Երեւան[2]։
Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
- ↑ «Մնալ Սեփական Կոչման Բարձրութեան Վրայ – Aztag Daily – Ազդակ Օրաթերթ (Armenian Daily Newspaper based in Lebanon)»։ www.aztagdaily.com։ արտագրուած է՝ 2022-10-11
- ↑ armprelacy (2020-11-20)։ «ԲԱԳՐԱՏ ՈՒԼՈՒԲԱԲԵԱՆ (մահ՝ 19 Նոյեմբեր, 2001)»։ Armenian Prelacy (en-US)։ արտագրուած է՝ 2022-10-11
Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ անկէ մաս մը վերցուած է Հայկական Սովետական Հանրագիտարանէն, որուն նիւթերը հրատարակուած են` Քրիէյթիվ Քամմընզ Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի ներքոյ։ 
|