Արարատ Բարսեղեան
Արարատ Բարսեղեան | |
---|---|
Ծնած է | 5 Փետրուար 1913 |
Ծննդավայր | Պաքու, Ռուսական Կայսրութիւն |
Մահացած է | 8 Նոյեմբեր 1987 (74 տարեկանին) |
Մահուան վայր | Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւններու Միութիւն |
Մասնագիտութիւն | դերասան, թատերագիր, թատերագէտ |
Աշխատավայր |
Բաքվի հայկական պետական թատրոն? Պատանի Հանդիսատեսի Թատրոն Գաբրիէլ Սունդուկեանի անուան ակադեմական թատրոն Յակոբ Պարոնեանի Անուան Պետական Երաժշտական Կատակերգութեան Թատրոն Արտաշատի Ամօ Խարազեանի Անուան Պետական Թատրոն |
Անդամութիւն | Խորհրդային Հայաստանի Գրողներու Միութիւն |
Ամուսին | Ադելաիդա Մկրտչյան? |
Երեխաներ | Գայիանէ Բարսեղեան |
Արարատ Բարսեղեան (5 Փետրուար 1913, Պաքու, Ռուսական Կայսրութիւն - 8 Նոյեմբեր 1987, Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւններու Միութիւն[1]), թատերագիր եւ թատերագէտ։ 1937 թուականին եղած է Խորհրդային Հայաստանի Գրողներու միութեան անդամ։
Կեանք եւ գործունէութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Ծնած է Պաքու: Նախնական կրթութիւնը ստացած է Պաքուի թիւ 44 հայկական միջնակարգ դպրոցէն։
1931 թուականէն սկսած է դերեր ստանձնել 1920 թուականին Պաքուի մէջ հիմնուած Հայկական Պետական թատրոնին մէջ: Այնուհետեւ հանդէս եկած է Երեւանի, Էջմիածինի, Աշտարակի եւ այլ շրջաններու մէջ, դերեր ստանձնելով Երեւանի Պատանի հանդիսատեսի, Գաբրիէլ Սունդուկեանի անուան եւ Ամօ Խարազեանի անուան թատրոններուն մէջ:
Իբրեւ թատերագիր[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Բարսեղեան 1934 թուականէն սկսեալ զբաղած է նաեւ թատերագրութեամբ։ Իր առաջին գործը՝ «Կամօ»ն 1937-ին արժանացած է Խորհրդային Հայաստանի լաւագոյն ներկայացումներու մրցանակաբաշխութեան երկրորդ կարգի մրցանակին: Մրցանակի արժանացած են նաեւ անոր՝
- «Հայ Կինը» (1943),
- «Սիրոյ Հովիտ» (1955),
- «Վարդենիկ» (1973) թատրերգութիւնները:
Զանազան հայկական թատերախումբեր ներկայացուցած են Բարսեղեանի ներկայացումները. ինչպէս՝
- «Քեզ դժուար է մոռանալ»,
- «Փակ դռներ»,
- «Ծնունդ»,
- «Ընդհանուր բաղնիք»,
- «Ազնիւ սրտերի աշխարհում» եւ այլ ներկայացումներ:
Աշխատութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Բարսեղեանի թատրերգութիւնները հրատարակուած եւ «Պիեսների ժողովածու» հինգ հատորներէ բաղկացած աշխատութեան մէջ:
Անոր թատրերգութիւններէն շատեր թարգմանուած են ռուսերէնի եւ հրատարակուած «Կոտրուած գարշապարը» («Сломанный каблук») խորագրով[2]:
Ուսումնասիրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Բարսեղեան թատրերգութեան կողքին կատարած է նաեւ ուսումնասիրութիւններ, ուսումնասիրելու Լեւոն Երամեանի, Օրի Բունիաթեանի, Յովսէփ Ոսկանեանի, Ալեքսանդր Յովհաննիսեանի եւ Աստղիկ Երամեանի կեանքերը, որոնք իբրեւ առանձին աշխատութիւններ տպագրուած են թատերագիրի կողմէ[3]:
Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, Երեւան, ՀՀՀ, 2005, էջ 218։
- ↑ Հայկ Խաչատրեան, Գրական տեղեկատու, Եեւան, «Սովետական գրող», էջ 102-103։
- ↑ «ԱՐԱՐԱՏ ԲԱՐՍԵՂԵԱՆ (1913-1987)»։ www.jamanak.com։ արտագրուած է՝ 2022-03-14