Ալեքսանտր Սոլժենիցին

Ալեքսանտր Սոլժենիցին
ռուս.՝ Александр Исаевич Солженицын
Ծնած է 11 Դեկտեմբեր 1918(1918-12-11)[1][2][3][…]
Ծննդավայր Քիսլովոտսք, Խորհրդային Ռուսաստան[4]
Մահացած է 3 Օգոստոս 2008(2008-08-03)[5][1][2][…] (89 տարեկանին)
Մահուան վայր Մոսկուա, Ռուսիա[4]
Քաղաքացիութիւն  Խորհրդային Ռուսաստան
 Խորհրդային Միութիւն
 Ռուսիա
Մայրենի լեզու ռուսերէն
Կրօնք Ռուս ուղղափառ եկեղեցի?
Ուսումնավայր Հարավային դաշնային համալսարան?
Ռոստովի պետական համալսարան?
Երկեր/Գլխաւոր գործ Իվան Դենիսովիչի մեկ օրը?, Առաջին շրջանում?, Cancer Ward?, Գուլագ արշիպելագը?, Երկու հարյուր տարի միասին? եւ Q116926527?
Տեսակ վիպակ, պատմուածք, հրապարակախօսութիւն, էսսե?, վէպ, Փշուրիկներ?, բառարանագրություն? եւ Q14914597?
Մասնագիտութիւն գրագէտ, պատմաբան, վիպասան, հեղինակ, թատերագիր, բանաստեղծ, հասարակական գործիչ, արձակագիր, հրապարակախօս, դպրոցի ուսուցիչ, զինուորական, ռազմական ակտիվիստ, գրագէտ
Անդամութիւն Խորհրդային Հայաստանի Գրողներու Միութիւն, Սերպեան գիտութիւններու եւ արուեստներու կաճառ, Ռուսաստանի Գիտութիւններու Ակադեմիա[6], Արուեստներու եւ գիտութիւններու ամերիկեան կաճառ եւ Բավարիայի գեղարվեստի ակադեմիա?
Ամուսին Natalia Solzhenitsyna? եւ Natalya Reshetovskaya?
Ծնողներ հայր՝ Isaackly Semyonovich Solzhenitsyn?[7], մայր՝ Taisiya Zakharovna Shcerbak?[7]
Երեխաներ Ignat Solzhenitsyn?
Կայքէջ solzhenitsyn.ru(ռուս.)
solzhenitsyncenter.org(անգլերէն)
Ստորագրութիւն

Ալեքսանտր Իսաեւիչ Սոլժենիցին (11 Դեկտեմբեր 1918(1918-12-11)[1][2][3][…], Քիսլովոտսք, Խորհրդային Ռուսաստան[4] - 3 Օգոստոս 2008(2008-08-03)[5][1][2][…], Մոսկուա, Ռուսիա[4]), ռուս արձակագիր, հրապարակախօս, հանրային գործիչ, Նոպէլեան Մրցանակ ստացած է (1970)։

Կենսագրութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Ծնած է Քիսլովոտսք։ Հայրը զոհուած է դժբախտ պատահարէն, որսին ատենը իր ծննդեան տարուան։ Մայրը՝ ծնունդով Ռայիսա Շչերպակ յեղափոխութենէն ետք զբաղած է սղագրութեամբ եւ զաւակին հետ տեղափոխուած է Տոն Ռոսթով, ուր Ալեքսանտրը աւարտել է միջնակարգը, ապա ստացած է ֆիզիքամաթեմաթիքական բարձրագոյն կրթութիւն, նաեւ սորված է փիլիսոփայութիւն։

1940-ին ամուսնացած է Նաթաշա Ռեշեթովսքայային հետ։

Պատերազմի տարիներուն անոնք զբաղած են մանկավարժութեամբ՝ Տոնի Ռոսթովի մօտի Մորոզովքա փոքր քաղաքին մէջ։ Հոս Ալեքսանտրը դասաւանդած է թուագիտութիւն եւ աստղագիտութիւն։

Ծառայութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Այնուհետեւ զօրակոչուած է բանակ, դարձած է հրետանաւոր։ 1942-ին եղած է ռազմաճակատին՝ Օրեոլէն մինչեւ Փրուսիա հասած է։ Արժանացած է մարտական շքանշաններու եւ մետալներու։

Ձերբակալութիւնը եւ արդարացում[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Հենց միայն Լենինը «Վովքա» եւ Սթալինը «Փախան» կոչելու համար Սոլժինիցինը 1945-ին ձերբակալուած է եւ աքսորուած ութ տարիով։ 1952-ին աքսորավայրին աշխոյժ մասնակցութիւն կ'ունենայ աքսորեալներու խռովութիւններուն։ Անտանելի դաժան աքսորային կեանքը շատ վատ ազդած է անոր առողջությանը, եւ ան երկու անգամ վիրահատութեան ենթարկուած է։ Ճամբարէն ազատուելով, ան ցմահ բանտարկութեան կը դատապարտուի եւ կը ղրկուէ Ճամպուլի մարզ։

1956-ին արդարացուած է, վերադարձած է Տոնի Ռոսթով, տեղի դպրոցներուն դասաւանդած է ֆիզիքա։ 1959-ին ռուս գրող Ալեքսանտ Թվարտովսքին, ստանալով Նիքիթա Խրուշչովի թոյլտվութւնը, իր խմբագրած «Նովի միր» ամսագրին մէջ տպագրած է «Իւան Տէնիսովիչի մեկ օրը» պատմուածքը, որ լայն ճանաչում կը բերէ հեղինակը։ Անոր ներկայացուցած են են Խրուշչովին, «Փրավտա»-ին մէջ կը տպագրուեն նոր պատմուածքներ։ Այդ ամէնէն ոգեւորուած Սոլժինիցինը կը գրէ իր գլուխգործոցը՝ «Կուլագ արշիփելակը», որն աքսորական տարիներուն հաւաքած նիւթերու գրական հանրագիտարանն է։ Սակայն, իհարկէ, անիկա չի տպագրուեր։

Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]