Ձորաեզրի վանք
Հոռոմայրի վանք (վերին հուշարձանածումբ) | |
---|---|
Ձորաեզրի վանք | |
Հիմնական տեղեկութիւններ | |
Տեղագրութիւն | Լոռիի մարզ, Օձուն |
Թեմ | ՀԱԵ |
Տարածաշրջան | Հայաստան |
Հոգեւոր կարգավիճակ | Գործող |
Ներկայ վիճակ | կանգուն |
Ճարտարապետական նկարագրութիւն | |
Ճարտարապետ(ներ) | Գրիգոր քարգործ |
Ճարտարապ. ոճ | Հայկական |
Կառուցման սկիզբ | 13-րդ դար |
Կառուցման աւարտ | 13-րդ դար |
Առանձնայատկութիւններ | |
Շինանիւթ | Պազալտէ սրբատաշ քար եւ դեղնաշագանակագոյն ժայռի տեսակ |
Ձորաեզրի վանք, հայ առաքելական միջնադարեան վանական համալիր Հայաստանի Հանրապետութեան Լոռի մարզի Օձուն գիւղի մէջ[1]՝ բնակավայրէն 1.5 քմ հարաւ-արեւելք, Օձուն - Այգեհատ ճանապարհէն ձախ՝ ձորաեզրին[2][3]։ Ընդգրկուած է Հայաստանի պատմութեան եւ մշակոյթի անշարժ յուշարձաններու ցանկին մէջ։
Պատմութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Համաձայն վիմագրական աղբիւրներու՝ շինութիւններու վերին յուշարձանախումբը կառուցուեր է Հոռոմայրի միաբաններու նախաձեռնութեամբ եւ թէեւ կանգնած է մասնակիօրէն մեկուսի, այնուհանդերձ համարուեր է Հոռոմայրի վանքի բաղկացուցիչ մասը:
2017 թուականին վանքը ամբողջութեամբ վերականգնուեր է։ Վերականգնող ճարտարապետ` Սուրեն Աբովեան:
Ճարտարապետութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Ձորաեզրի վանքը կազմուած է եկեղեցիներէն եւ գաւիթէն: Շէնքերու համաչա' դասաւորութիւնը նախագիծային որոշակի մտայղացման արդիւնք է:[4] Կեդրոնին մէջ կը գտնուի հաւասարակողմ փոքրիկ գաւիթը, որ հարաւային եւ հիւսիսային կողմերէն հաղորդակից է երկու նոյնածավալ միանաւ թաղածածկ եկեղեցիներուն: Վանքի արեւմտեան մասին մէջ կը գտնուի միջնադարեան գերեզմանոցը, ուր կան նաեւ ուշ ժամանակաշրջանի տապանաքարեր:
Գլխաւոր մուտքը բացուած է գաւիթի արեւմտեան պատին եւ միայն գաւիթի ներսէն կարելի է մտնել եկեղեցիներ, ընդ որում հարաւային եկեղեցւոյ մուտքը կողմնորոշուած է դէպի գաւիթ, իսկ հիւսիսայինինը՝ գաւիթէն դէպի եկեղեցի: Այդ հանգամանքը, ինչպէս նաեւ հարաւային եկեղեցւոյ հետ գաւիթը:[5]
Հիւսիսային եկեղեցի
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]3.1 մ x 2.45 մ չափերով, կիսագլանաձեւ թաղով ծածկուած ուղղանկիւն դահլիճ է՝ առնուած երկլանջ կտուրի տակ: Ծածկը չէ պահպանուեր: Արեւմտեան ճակատը ամբողջութեամբ ծածկուած է խաչի պատկերներով: Այդ խաչքարի մէջ պատուհանի բացուածքը ուղղանկիւն կտրտուածքներով իրարու վրայ նստած կրկնակի քարերէն է: Եկեղեցին կառուցուած է դեղնաշագանակագոյն ֆելզիթ ժայռի տեսակով:[6]
Հարաւային եկեղեցի
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]3.2 մ x 2.15 մ չափերով, կիսագլանաձեւ թաղով ծածկուած ուղղանկիւն դահլիճ է՝ առնուած երկլանջ կտուրի տակ: Կիսաշրջանաձեւ խորանը գմբէթարդի սահմանագիծով եզերուած է պարզ տրամագիծի գօտիով, որը կը շարունակուի նաեւ երկարատարած պատերուն մէջ։ Պատերը իրականացուած են սրբատաշ (պազալտէ) սեւակուճ քարերով: Մուտքի որմնակամարի արձանագրութեան համաձայն եկեղեցին կառուցուեր է 1206 թուականին՝ վանքի առաջնորդ Սամուէլի կողմէն: Արեւելեան պատուհանի տրամագիծի վրայ կը յիշատակուի կառուցող վարպետի անունը՝ Գրիգոր քարգործ:
Գաւիթ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Կառուցուեր է 13-րդ դարուն՝ դեղնաշագանակագոյն (ֆելզիթէ) ժայռի տեսակ սրբատաշ քարերով:
Գաւիթը առաւելապէս ուշագրաւ է իր կառուցուածքային առանձնայատկութիւններով: Գրեթէ քառակուսի (4.35 մ x 4.1 մ) յատակագիծով սրահ է՝ ծածկուած անկիւնագծային դասաւորութեամբ, փոխհատուող կամարներով ուժեղացուած թաղով: Ներսէն չորս անկիւնները բաժնուած են որմնամոյթերով, որու շնորհիւ ներքին տարածութիւնը յատակագիծին մէջ դարձեր է ութանկիւնի: Որմնամոյթերէն դէպի վեր անկիւնագիծով կ'երկարին երկու կամարներ եւ կը խաչուին առաստաղի ուղիղ կենդրոնին մէջ:
Վանքի գաւիթը աւելի պարզ շինութիւն է, քան 13-րդ դարու խաչուող կամարներ ունեցող այլ ճարտարապետական յուշարձաններ (Դեղձնուտի վանք, Մշկավանք, Նոր Վարագավանք, Խորակերտի վանք, Հաղպատի վանական համալիր|Հաղպատի վանք]] եւ այլն): Երկու զոյգ կամարներու փոխարէն, շէնքի փոքրութեան պատճառով ունի միայն մէկը, որը ինքնատիպ լուծում է՝ կամարներու անկիւնագծային տեղագրութեամբ:
Գաւիթի արեւմտեան մուտքը բաւական մեծ է: Պատուհաններու բացակայութեան հանգամանքը կատարեր է նաեւ ներսի լուսաւորումը: Եկեղեցիները գաւիթէն աւելի բարձր եղեր են:
Գերեզմանոց
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Վանքի գերեզմանոցը կը գտնուի համալիրի արեւմտեան հատուածին մէջ։ Պահպանուեր են մօտ տասնեակին հասնող խաչքարեր:
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Զարդարիչ յարդարանք
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Ճարտարապետական ձեւերու պարզութեանը համապատասխան շինութիւններու Զարդարիչ յարդարանքը նաեւ բաւական զուսպ է: Յարդարման ձեւերը աւանդականօրէն երեք տիպի են՝ զարդաքանդակներ, ճարտարապետական Զարդարիչ տարբեր եւ պատկերաքանդակներ:
Միակ պատկերաքանդակը կը գտնուի հարաւային եկեղեցւոյ արեւելեան պատուհանի վրայ, արտաքուստ: Պսակի երկշարք կամարի երկու կողմերուն տեղադրուած են դէմ-յանդիման կանգնած երկու աղաւնիներու հարթաքանդակներ:
Գաւիթի տանիքը պահպանուած կամարները մասնակիօրէն յարդարուած են զարդաքանդակի տարրերով: Երկու զարդեր քանդակուած են կամարներու ներսի կողմի վերնամասին: Ոճական ընդհանրութիւնէն պարզ կը դառնայ, որ այս զարդաքանդակները կատարուեր է միեւնոյն քանդակագործի կողմէն:
- Մէկը պատկերն է յաւերժութեան նշանի, կազմուած գնդաձեւ ուռուցիկ մակերեսին սփռուած ելունդաւոր (դուրս ցցուած) գիծերով:[7] Ոլորաձեւ տարածուող այդ գիծերու ուղղութիւնը շեշտուած է կլոր շրջանակէն թեքուած դէպի դուրս շեղուող խաղողի եւ ոճաւորուած տերեւներու քանդակներով, որոնք կլորաձեւ զարդապատկերին շարժում կը հաղորդեն:
- Միւսը պարզ վարդեակ է, կեդրոնէն տարածուող միատեսակ ծաղկատերեւներով: Փոքրիկ կլորաձեւ կեդրոնի վրայ կրկնուած է յաւերժութեան նշանի գծապատկերը:
Ճարտարապետական տարրերով յարդարուեր է նաեւ գաւիթի արեւմտեան եւ հարաւային եկեղեցւոյ մուտքերը, երկուքն ալ շրջանակուեր են Զարդարիչ որմնասիւներով եւ կամարներով:
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ Brothers Baghdasaryan։ «Հոռոմայր վանքային համալիր»։ www.findarmenia.com։ արխիւացուած է բնօրինակէն-էն՝ 2016-03-05-ին։ արտագրուած է՝ 2016-10-13
- ↑ Ի. Հարութիունեան, Աշակերտի յուշատետր, Լումա հրատարակչութիւն, գիրք Ա, Թփղիս, 1897 թուական, էջ 275
- ↑ Հ. Եղիազարեան, Ալավերտու շրջանի մշակութային յուշարձանները, Երեւան, 1952 թուական, էջ 35-36։
- ↑ Հ. Եղիազարեան, Ալավերտու շրջանի մշակութային յուշարձանները, Երեւան, 1952 թուական, էջ 36։
- ↑ Ա. Ա. Մանուչարեան, Հոռոմայրի վերին յուշարձանախումբը, «ՊԲՀ», 1979 թուական, թիւ 4, էջ 267։
- ↑ Ա. Ա. Մանուչարեան, Հոռոմայրի վերին յուշարձանախումբը, «ՊԲՀ», 1979 թուական, թիւ 4, էջ 270
- ↑ Ա. Ա. Մանուչարեան, Հոռոմայրի վերին յուշարձանախումբը, «ՊԲՀ», 1979 թուական, թիւ 4, էջ 268