Արեգ Տիրազան
| Արեգ Տիրազան | |
|---|---|
| Ծնած է | 1902 |
| Ծննդավայր | Կոստանդնուպոլիս, Օսմանեան Կայսրութիւն |
| Մահացած է | 1987 |
| Մահուան վայր | Փարիզ |
| Մասնագիտութիւն | ուսուցիչ |
Արեգ Տիրազան (Օննիկ (Յովհաննէս) Պասմաճեան, 1902, Կոստանդնուպոլիս, Օսմանեան Կայսրութիւն - 1987, Փարիզ), հայ լեզուի ու գրականութեան ուսուցիչ, տնօրէն եւ դասախօս:
Կենսագրութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1920-ական տարեներէն մինչեւ 1950-ական թուականներ Պոլսոյ վարժարաններուն ու 1956-1975 Լիբանանի, Հալէպի[1] եւ Կիպրոսի երկրորդական հաստատութեանց մէջ, հայ լեզուի ու գրականութեան ուսուցիչ՝ Արեգ Տիրազան կրթական-դաստիարակչական մշակի մեծարելի վաստակ մը ունի։
Նոյն ժամանակաշրջանին մէջ, կը հրատարակուին նաեւ գրական իր ստեղծագործութիւնները՝ արձակ բանաստեղծութիւններ, եւ վիպերգութիւններ․ անոնց որակի բծախնդրութիւնը ակնբախ է արուեստի չափանիշով։
Իր Գործերը
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Սկզբնական իր գործերը հրատարակուած են 1920-1950 երեսնամեակի ընթացքին պոլսահայ թերթերու մէջ կամ անջատ հատորով․
- «Արիւն եւ Ծաղիկներ» (վիպակ, 1929),
- «Լռութեան Հմայքը» (արձակ էջեր, 1920-1930, թերթերու մէջ),
- «Երրորդի Ստուերով» (վիպագրութիւն, 1955),
- 1979-ին՝ «Փորձի Կաւ» լայնաշունչ վէպը, որ յուշագրութեան ձեւի տակ պատմութիւնն է տարբեր բարեխառնութեամբ երեք տիպարներու։
Յիշատակուած իր գործերէն անկախ, ունի անտիպ աշխատասիրութիւններ.
- «Պատմութիւն արեւմտահայ գրականութեան չորս շրջաններուն»,
- «Ռուբէն Որբերեան՝ կարօտի բանաստեղծը»,
- «Յակոբ Օշականի վէպին արտայայտութեան եղանակը»,
- «Գործնական նամականի եւ նամակագրական բանաձեւեր»,
- «Խեղաթիւրումներ» ուսումնասիրութեան հայ ուղղագրութեան մասին[2]:
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ «Պոլսահայ մտաւորականներ հալէպահայ կրթական կեանքին մէջ - Darperag21»։ darperag21.net (en-US)։ 2024-03-20։ արտագրուած է՝ 2024-04-24
- ↑ Մինաս Թէօլէօլեան, Դար մը գրականութիւն, հ. Բ (Բ. հրատարակութիւն), Հալէպ, 1982։