Ժեհիթայի Քարանձաւ

Ժեհիթայի Քարանձաւ (արաբերէն` مغارة جعيتا‎), երկու իրարմէ առանձին, բայց հաղորդակցող քարանձաւներու համակարգ մը, որ ունի շուրջ 9 քմ. երկայնք: Քարանձաւը կը գտնուին նահր էլ Քալպ հովիտին մէջ:

Նկարագրութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Ժեհիթան (յաճախ կ'անուանուի նաեւ նահր էլ Քալպ) չոր քարանձաւ մըն է, գետի հոսանքէն 56 մեթր արեւելք, ստորին քարանձաւին հետ կապուած է նեղ փապուղիներով:

Բնական մուտքը ծովու մակերեսէն 100 մեթր բարձր է: Անիկա կը գտնուի Միջերկրականի ծովափէն 5 քմ. արեւելք, իսկ Լիբանանի մայրաքաղաք Պէյրութէն՝ 18 քմ. հարաւ[1][2]:

Ժեհիթայի մէջ յայտնաբերուած են հին բնակչութեան ապացոյցներ[3]: Ստորին քարանձաւը հնագոյն ժամանակներուն բնակեցուած է. անիկա վերայայտնաբերուած է 1836-ին, Ուիլիամ Թոմսընի կողմէ, երբ ան անձաւը այցելած է նաւակով մը:

1958-ին, պեղումներու շնորհիւ, ստորին քարանձաւէն 60 մեթր վեր կը յայտնաբերուի վերին քարանձաւներու ցանցը: Քարանձաւներու ցանցը կազմուած է իրարու միացած խորշերէ, որոնցմէ ամէնէն մեծը ունի 120 մեթր բարձրութիւն:

Ժեհիթան Լիբանանի ազգային խորհրդանիշն է, զբօսաշրջութեան կեդրոն մը, որ ունի կարեւոր հանրային, տնտեսական եւ մշակութային նշանակութիւն:

Եղած է աշխարհի նոր 7 հրաշալիքներու եզրափակիչ հանգրուանին անցնող 14 թեկնածուներէն մէկը:

Դէպի Քարանձաւ

Պատմութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Գերշ. Դանիէլ Լ․ Պլիս, Ժեհիթա քարանձաւը առաջին հետազօտողներէն մէկը

Մետաղաձուլութեան հնագոյն մնացորդներ յայտնաբերուած են Նահր էլ Քալպի մօտ գտնուող փոքր քարանձաւին մէջ, որմէ կ'ենթադրուի, որ հնագոյն ժամանակներուն քարանձաւը օգտագործուած է թուրերու ձուլման համար[4]:

Ուիլիամ Թոմսըն Ժեհիթայի ստորգետնեայ գետը յայտնաբերած է 1836-ին: Ամերիկացի քարոզիչ Թոմսըն քարանձաւէն շուրջ 50 մեթր ներս խորանալով, հասած է ստորգետնեայ գետի մը եւ կրահած, թէ յառաջացող արձագանքը մեծ նշանակութիւն ունեցող քարանձաւ մը կրնայ ըլլալ:

1873-ին քարանձաւները ուսումնասիրած են Պէյրութի ջրային ընկերութեան ճարտարագէտներ՝ Վ․ Ջ․ Մաքսուէլ եւ Հ․ Գ․ Հաքսլի, ինչպէս նաեւ իրենց ընկերը՝ Պէյրութի Ամերիկեան Համալսարանի նախագահ Գերշ. Դանիէլ Պլիս:

1873 եւ 1874 թուականներուն երկու գիտարշաւներու ընթացքին, անոնք քարանձաւէն շուրջ 1060 մեթր ներս խորացած են: Պլիս, Մաքսուէլ եւ միւս ճարտարագէտները իրենց անունները եւ տարեթիւը արձանագրած են Մաքսուէլի սիւնին վրայ, որ ունի 625 մեթր բարձրութիւն: 200 մեթրէն ներս, այսպէս կոչուած պանթէոնին մէջ, անոնք գրած են իրենց անունները, իսկ գիտարշաւին մանրամասնութիւնները թուղթի մը վրայ գրելէ ետք, շիշի մը մէջ դրած են ու զետեղած պտկաքարի մը վրայ: Ժամանակի ընթացքին ջուրը շիշին վրայ ճերմակ կիր մը կապած է` շիշը ամրացնելով քարին վրայ:

1892 - 1940 թուականներուն գիտարշաւներ կազմակերպած են անգլիացի, ամերիկացի եւ ֆրանսացի հետազօտողներ: Անոնք 1750 մեթր խորացած են քարանձաւէն ներս:

1940-ականներուն լիբանանցի հետազօտողներ, յատկապէս Speleo Club du Liban-ի (Լիբանանի հանքափորներու ակումբ) անդամ Լիոնէլ Ղոռան[5] աւելի խորանալով քարանձաւէն ներս, յայտնաբերած են հսկայական ստորգետնեայ համակարգ մը, որ այսօրուան տուեալներով ունի շուրջ 9 քմ. երկայնք[6][7][8]:

1958-ին ստորին քարանձաւները կը բացուին հասարակութեան համար, հակառակ անոր, որ հետազօտութիւնները դեռ կը շարունակուէին: Այս հետազօտութիւններուն շնորհիւ հետագային կը յայտնաբերուին վերին քարանձաւները[6]:

1962-ին, Սպելէոյ Ակումբը կը սկսի հետազօտել վերին քարանձաւը՝ զբօսաշրջութեան փապուղի փորելու նպատակով:

Վերին քարանձաւին վրայ աշխատանքները կը սկսին 1968-ին[5]: Քարանձաւին բացման կը յաջորդէ քայլուղիներու տեղադրումը, որ զբօսաշրջիկներուն կը թոյլատրէ անվտանգ քալել վերին քարանձաւին մէջ[9]:

Ժեհիթայի Ճոպանուղին

1969-ին վերին քարանձաւին պաշտօնական բացման առիթով կը նուագէ ֆրանսացի երգահան Ֆրանսուա Պէյլ[6][10]: Այս միջոցառումը կազմակերպած էր լիբանանցի նկարիչ եւ քանդակագործ Ղասան Քլինք[6]: Հոս կը կազմակերպուին նաեւ այլ մշակութային միջոցառումներ, ինչպէս` գերմանացի երգահան Քարլհայնց Շտոքհաուզընի համերգը Նոյեմբեր 1969-ին[10][11] իսկ 2008-ին` լիբանանահայ երգահան Կի Մանուկեանի համերգը[10][12]:

1978-ին, Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմին, քարանձաւները կը փակուին[6] եւ կ'օգտագործուին ռազմամթերք պահպանելու նպատակով[13]: Քարանձաւները կը վերաբացուին 1995-ին[14] եւ այսօր կը համարուին Լիբանանի կարեւոր բնական զբօսաշրջութեան կեդրոններէն մէկը[15][16]:

Այլ Անուանումներ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Քարանձաւին զբօսաշրջութեան կառոյցները

Յայտնաբերումէն ետք քարանձաւին անունը քանի մը անգամ փոխուած է: Սկիզբը անուանուած է «Նահր էլ Քալպի քարանձաւներ», ապա անուանուած է համապատասխանաբար «Դջայթա», «Ճէհիթա» եւ վերջապէս «Ժեհիթա»: Ժեհիթա արամերէնէն թարգմանաբար կը նշանակէ աղմկոտ ջուր: Անուան փոփոխութիւնը տեղի ունեցած է 1927-ին:[17]

Դրամահատութիւն Եւ Դրոշմաթուղթ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

1961-ին, Ժեհիթա կը դառնայ ազգային խորհրդանիշ, կը տպուին դրոշմաթուղթեր՝ զբօսաշրջութիւնը խթանելու նպատակով: Դրոշմաթուղթին վրայ պատկերուած Մարուն Հաժ անունով անձը 40 տարի ետք դեռ նաւակներ կը վարէ[18]: Ժեհիթա քարանձաւը պատկերուած է նաեւ 1964-ին մէկ Լիրային վրայ:[19]

Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  1. Verheyden, Sophie; Fadi Nader, Hai Cheng, Lawrence Edwards , Rudy Swennen.
  2. Centre de development et de recherche (CDR) (2008).
  3. Lorraine Copeland; P. Wescombe (1965).
  4. "Qada' (caza) Keserwan" Archived 2011-05-16 at the Wayback Machine. (.
  5. 5,0 5,1 "Spռlռo Club du Liban - History".
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Duckeck, Jochen (6 January 2008).
  7. Short, Ramsay (2003-05-24).
  8. Larwood, Elaine; Hassan Salamռ - Sarkis.
  9. ARCHNET; Aga Khan Trust for Culture (AKTC).
  10. 10,0 10,1 10,2 Blesser, Barry; Linda-Ruth Salter (2007).
  11. Anne-Marie Deshayes (1969).
  12. Lebanese Broadcasting Corporation (Director) (2008).
  13. Fadi H., Nader (2004).
  14. Carter, Terry; Lara Dunston, Amelia Thomas (2008).
  15. "Jeita Grotto" Archived 2009-11-22 at the Wayback Machine..
  16. Oxford Business Group (2008).
  17. Karanouh, Rena.
  18. Thomas, Lera (January–February 2001).
  19. Bank of Lebanon (2007).

Արտաքին յղումներ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]