Ալմա Եոհանսոն
| Ալմա Եոհանսոն | |
|---|---|
 | |
| Ծնած է | 29 Հոկտեմբեր 1880 |
| Ծննդավայր | Սթոքհոլմ, Շվեդ-նորվեգական միություն |
| Վախճանած է | 31 Դեկտեմբեր 1974 (94 տարեկանում) |
| Մահուան վայր | Սթոքհոլմ, Շուէտ |
| Քաղաքացիութիւն |
 Շուէտ |
| Մասնագիտութիւն | միսիոներուհի |
Ալմա Եոհանսոն (29 Հոկտեմբեր 1880, Սթոքհոլմ — 31 Դեկտեմբեր 1974, Սթոքհոլմ), միսիոնարուհի։
Գործունէութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Տակաւին երիտասարդ նուիրուած է մարդասիրական կրօնական գործունէութեան: 1901-1915 թուականներուն ծառայած է Արեւմտեան Հայաստանի մէջ գտնուող գերմանական միսիոնար, հաստատութիւններուն մէջ եւ որբանոցներուն մէջ: 1915 թուականի աշնանը հարկադրուած վերադարձած է Շուէտ: 1920-1922 թուականներուն Կ.Պոլսոյ մէջ օգնած է ջարդերէն եւ տարագրութիւնէն փրկուած հայ որբերուն ու կարօտեալներուն: 1923 թուականին անցած է Սալոնիկ, աշխատած է Շուէտի, նպաստամատոյց հաստատութեան մէջ, օգնած է հայ գաղթականներուն:
1941 թուականի վերջերուն, Յունաստանի ֆաշիստական օկուպացումից յետոյ, երբ անհնար էր շարունակել մարդասիրական գործունէութիւնը, Եոհանսոնը վերադարձած է Շուէտ: Սակայն շարունակած են սերտ յարաբերութիւնները հայերու հետ. ան տիրապետած է հայերէն լեզուին:
Որպէս հայոց եղեռնի ականատես՝ Եոհանսոնը գրած է երկու գրքոյկ՝ «աքսորեալ ժողովուրդ մը» (1930) եւ «հայ աքսորականներու կ'եանքը» (1931), որոնք կը վկայեն հայերու տեղահանութիւններե եւ անոնց վրայ գործադրուած բռնութիւններուն մասը:
1941-ին Եոհանսոն վերադարձած է Շուէտ՝ շարունակելով սերտ յարաբերութիւնները հայերուն հետ. ան տիրապետած է նաեւ հայերէն լեզուին[1]:
Ալմա Եոհանսոնի ու եւս չորս եւրոպացի հումանիստ կանանց կեանքի ու գործունէութեան մասին կը պատմուի 2015 թուականին նկարահանուած «Փրկութեան քարտէս» ֆիլմը:
