Ստեփան Ոսկանեան
Ստեփան Ոսկանեան | |
---|---|
| |
Նաեւ յայտնի է իբրեւ | Ստեփան Ոսկան |
Ծնած է | 1825[1] |
Ծննդավայր | Իզմիր, Անատոլիայի էլայեթ, Օսմանեան Կայսրութիւն[1] |
Մահացած է | 1901[1] |
Մահուան վայր | Իզմիր, Այտըն, Օսմանեան Կայսրութիւն[1] |
Քաղաքացիութիւն | Օսմանեան Կայսրութիւն |
Ազգութիւն | Հայ[2][1] |
Կրօնք | Հայ Առաքելական Եկեղեցի |
Ուսումնավայր |
Մեսրոպեան Վարժարան[1] Փարիզի Համալսարան[1] Ֆրանսայի Քոլէճ Սենտ Բարբի քոլեջ? |
Մասնագիտութիւն | հրապարակախօս, խմբագիր, թարգմանիչ, ուսուցիչ |
Աշխատավայր |
Արեւելք Արեւմուտք Մեսրոպեան Վարժարան |
Վարած պաշտօններ | գլխաւոր խմբագիր, գլխաւոր խմբագիր եւ տնօրէն |
Անդամութիւն | Մասոնականութիւն |
Ստեփան Ոսկանեան (1825-1901), հայ հրապարակագիր, խմբագիր, թարգմանիչ եւ մանկավարժ։ Մեծ դեր կատարած է աշխարհաբարի զարգացման մէջ։
Կենսագրութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Ստեփան Ոսկանեան ծնած է 1825-ին Իզմիր, ուր ստացած է իր նախակրթութիւնը։ «Մեսրոպեան» վարժարանը աւարտելէ ետք, հոն ուսուցչական պաշտօնի կոչուած է։ Հայերէնի ուսուցիչ եղած է Նուպար փաշա Նուպարեանի եւ եղբօր՝ Առաքելի, որ, փոխադարձաբար, ֆրանսերէն աւանդած է իրեն։ 1846-ին կ՚անցնի Ֆրանսա, ուր պաշտօնի կը կոչուի Սէն-Պարպ ֆրանսական երկրորդական վարժարանին մէջ, Իզմիրի «Արշալոյս Արարատեան» թերթի խմբագիր Ղուկաս Պալթազարեան-ի միջնորդութեամբ։ Ուսուցիչ եւ ուսանող միաժամանակ, Ոսկան կը հետեւի Գոլեժ տը Ֆրանսի եւ Սորպոն համալսարանի դասընթացքներուն, կը մասնակցի քննութեանց ու կը ստանայ գիտութեան ու գրականութեան պսակաւորի վկայական։
1846-1852 Ոսկան Փարիզ կ'ապրի, ուր կը մասնակցի 1848-ի ֆրանսական յեղափոխութեան։
1853-ին կը վերադառնայ Պոլիս, ուր կը հրատարակէ «Ներքին համոզում» գրքոյկը։ 1854-ին Իզմիր կ՚անցնի, ուր կը հրատարակէ երկրորդ գրքոյկը՝ «Հռոմէական պարգեւ»:
Պոլսոյ եւ Իզմիրի մէջ համոզումներուն հետ հաշտ ու տեւական գործ մը գտնելու անկարելիութեան առջեւ, կը վերադառնայ Ֆրանսա։ 1855-ին Փարիզի մէջ կը ձեռնարկէ «Արեւելք» կիսամսեայ հանդէսին հրատարակութեան, կարգ մը ունեւոր հայերու նիւթական աջակցութեամբ[3]։
Թարգմանութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թարգմանած է Էօժէն Սիւի «Թափառական Հրեան» (որուն միայն առաջին մասը հրատարակուեցաւ), Ֆլորիանի «Ժանօ եւ Քոլէն» կատակերգութիւնը, Շաթօպրիանի «Յետին Ապենսերաժ»ը՝ մասամբ[4]:
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 8 — հատոր 8. — է. 626–627.
- ↑ Krikorian A., Heratchian H. Le dictionnaire biographique: Arméniens d'hier et d'aujourd'hui — Maisons-Alfort: 2021. — P. 601. — ISBN 978-2-905686-93-0
- ↑ «Վիեննայի Մենաստանին Մամուլին Շտեմարանը- ԱՐԵՒԵԼՔ»։ արտագրուած է՝ 2022-12-15
- ↑ Մինաս Թէօլէօլեան, Դար մը գրականութիւն, հ. Ա (Բ. հրատարակութիւն), Հալէպ, 2005։
Աղբիւրներ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- «Դիմաստուերներ», Հրանդ Ասատուր, 1921, էջ 10417-1։