Յամրուկներ

Յամրուկը կամ` Յամրագնացը (անգլերէն՝ Sloths, Bradypus tridactylus, ֆրանսերէն՝ paresseux) քիչ շատ կապիկի կը նմանի, ոտքներուն ծայրը 3 հատ երկար մանգաղաձեւ ճիրաններ ունի, որոնցմով ծառերու ոստերու վրայէն կը կախուի:

Առջեւի եւ կողմնակի ակռաներ չունին, միայն վերի կզակին երկու կողմը 5ական, իսկ վարի կզակին վրայ 4ական կլոր աղօրիքներ ունի։

Յամրուկները Պրազիլի ծառերուն վրայ՝ ասոնց մեծ տերեւներովն ու պտուղներովը կ'ապրին, եւ գրեթէ երբեք անկէ վար չեն իջներ, երկայն ճերաններուն պատճառաւ հասարակ գետնի վրայ չեն կրնար քալել[1]։

Դանդաղաշարժ եւ տխուր անասուններ են, ասոնց մտաւոր կարողութիւնն ալ շատ նուազ է, երբեմն-երբեմն ողբաձայն կը կռնչեն, եւ հաւանաբար ցօղէն զատ ուրիշ ջուր չեն խմեր։ Նոր բարդութեամբ Հեղգեղէ կ'անուանեն ոմանք այս անասունը, բայց ճիշդ չէ . վասն զի երէ՝ որսի անասուն է:

Անուանումը[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Դանդաղ, մեթոտական շարժումներն են, որ յամրուկին կու տան այս անունը։ Այդպէս է նաեւ պարագան այլ լեզուներով, օրինակ` ֆրանսերէնով paresseux, անգլերէնով sloth, որ բառացիօրէն կը նշանակէ «ծուլութիւն»[2]։

Յամրուկներուն յիշողութիւը[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Յամրուկը աշխարհի ամենավատ յիշողութիւն ունեցող 10 անասուններուն կարգին է[1]։

Զարմանալի չէ, որ յամրուկները հիանալի յիշողութիւն մը չունին: Հազուադէպ չէ, որ անոնք ունենան այնպիսի վատ տեսողական յիշողութիւն, որ իրենց ձեռքերը շփոթեն ծառի ճիւղերուն հետ, մէկ ձեռքով բռնեն միւսը, իյնան ծառէն ու սատկին: Աւելի վատը, որ կարճաժամկէտ յիշողութիւնը եւ մոռացկոտութիւնը այս արարածին հիմնական մարտահրաւէրներն են:

Տե՛ս նաեւ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  1. 1,0 1,1 Nowatschin Jan (2022-04-14)։ «10 Animals with the Worst Memory in the World»։ Animals Around The Globe (en-US)։ արտագրուած է՝ 2023-03-17 
  2. «Գետ-Գիտութեան. Աշխարհի Ամենավատ Յիշողութիւն Ունեցող 10 Անասունները – Aztag Daily – Ազդակ Օրաթերթ (Armenian Daily Newspaper based in Lebanon)»։ www.aztagdaily.com։ արտագրուած է՝ 2023-03-17 

Աղբիւրներ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  • Պատկերազարդ Բնական Պատմութիւն՝ Կենդանաբանութիւն, Հ. Գաբրիէլ Վ․  Մէնէվիշեան, Վիեննա, Մխիթարեան տպարան, 1897, էջ 95: