Զանգեզուր
Պատմական շրջան Արեւելեան Հայաստանի մէջ | |
---|---|
Զանգեզուր | |
![]() | |
Երկիր |
![]() ![]() |
Զանգեզուր, պատմական շրջան Արեւելեան Հայաստանի մէջ, Զանգեզուրի լեռնաշղթայի լենռերուն մօտ:
Պատմութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Զանգեզուրը պատմականօրէն ընդգրկուած է Մեծ Հայքի Սիւնիք նահանգի կազմին մէջ եւ սահմանակից եղած՝ Այրարատ, Վասպուրական, Արցախ, Ուտիք եւ Գուգարք նահանգներուն:
Սիւնիքի տարածքին մէջ յայտնաբերուած են Արտաշէս Ա․-ի արձանագրութիւնները: 2-րդ դարէն մինչեւ 4-րդ դարու վերջը Սիւնիքը եղած է Մեծ Հայքի կազմին մէջ, ուր թագաւորած են Արտաշէսեանները ապա Արշակունիները: Շուրջ հազար տարի Սիւնիքի մէջ իշխեր են հին հայկական Սիւնի տոհմի ներկայացուցիչները: 301 թուականին Սիւնիքը, ինչպէս եւ ողջ Մեծ Հայքը, ընդունած է քրստոնէութիւնը: Ընտ զորանամակի՝ Մեծ Հայքի թագաւորական բանակին Սիւնիքը տուեր է ամենաշատ թուով զինուորները (19400):
Չորրորդ դարէն Սիւնիքը կը յիշատակուի որպէս հայկական ամենամեծ նախարարութիւններէն մէկը, ուր ժարանգաբար կ՝իշխեն Սիւնի տոհմի ներկայացուցիչները:
Սիւնիքի 12 գաւառներէն Զանգեզուրի տարածքին մէջ էին եօթը (Ճահուկ, Աղահեճք, Ղաբանդ, Բաղք կամ Բալք, Ձորք, Արեւիք եւ Կովսական):
5-րդ դարու սկիզբը այստեղ գործունէութիւն ծաւալեր է Մեսրոպ Մաշտոց: 428 թուականէն մինչեւ 8-րդ դարու սկիզբը Զանգեզուրը եղած է Սասանեան Պարսկաստանի Հայկական մարզապանութեան կազմին մէջ: 7-րդ դարուն Զանգեզուրը գրաւած են արաբները: