Աստուածային Կատակերգութիւն
«Աստուածային Կատակերգութեան» առաջին հրատարակութիւնը, 1555 | |
Հեղինակ | Տանթէ Ալիկիէրի |
---|---|
Երկիր | Ֆլորենցիոյ Թագաւորութիւն |
Լեզու | Իտալերէն |
Հրատարակչական թուական | 1555 |
Գիրքի տեսակ | Պոեմ |
Աստուածային կատակերգութիւն (իտալ.՝ La Commedia, աւելի ուշ՝ La Divina Commedia), Տանթէի գլուխգործոցը։ Սկսած է գրել 1308 թուականին, աւարտած՝ 1321 թուականին։
Կառուցուածք
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Վերնագիրը եղած է «Կատակերգութիւն»։ Յետոյ Աստուածային մակդիրը աւելացուցած են։ Նկատի չեն ունեցած, որ վէպի գործողութիւնը կը կատարուի երկնային ոլորտին մէջ, այլ արտայայտած են գեղարուեստական վեհութիւնը՝ աստուածային գործ։ Մեկնելով ժամանակակից ընբռնումներէն, «Աստուածային կատակերգութիւնը» նման չէ ժամանակակից կատակերգութեան։ Այդ անուանած են այլ ըմբռնումներէ ելլելով։ 14-րդ դարուն իտալական ամբողջ գրականութիւնը բաժնուած էր երկու յստակ մասերու։ Ողբերգութիւնը կը համարուէր բարձր աստիճանի գրականութիւն, որ այդ ժամանակ կը գրուէր «գրական» իտալերէնով, իսկ կատակերգութիւնը կը վերաբերէր «ցած» դասի գրականութեան, որ կը գրուէր խօսակցական լեզուով, որպէսզի հասարակ ժողովուրդի համար հասկնալի ըլլար։
Բովանդակութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Վէպը բաղկացած է երեք մասերէ.
- «Դժոխք»
- «Քաւարան»
- «Դրախտ»
Ասոնք իրենց հերթին կը բաժնուին առանձին մասերու. «Դժոխքը» բաղկացած է ինը բովանդակութենէ, «Քավարանը» եօթ բոլորակէ, «Դրախտը» երկնային ինը ոլորտներէ։ Իւրաքանչիւր մաս բաղկացած է 33 երգերէ։ Նախերգանքի հետ միասին բոլորը՝ 100 երգ։ Վէպը գրուած է տերցիններով՝ յանգաւոր եռատողերով։
Վէպի գործողութիւնները կը կատարուին հանդերձեալ աշխարհին մէջ, գործող հերոսները մարդոց հոգիներն են։ Գործող անձերու մեծագոյն մասը պատմական ծանօթ, իրական մարդիկ են։ Բանաստեղծը կը պատմէ անոնց հոգիներու եւ երկրային գործերու, կենդանի ժամանակ կատարած արարմունքներուն մասին։ Վէպը պատմողական ձեւ ունի։ Հիմնական նիւթը բանաստեղծին երեւակայական ճանապարհորդութիւնն է անդրշիրիմեան աշխարհ՝ դժոխքի, քաւարանի, դրախտի մէջ։ Սա առանցքի վրայ հիւսուած է պոէմի կոմպոզիցիան։[1]
Տե՛ս նաեւ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Աղբիւրներ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ Ս.Սողոմոնեան (1981)։ Արտասահմանեան գրականութեան պատմութիւն։ Երեւանի համալսարանի հրատարակչութիւն։ էջ 39-41