Սարգիս Շաթրեան
Երիսատասարդ երգիչ Սարգիս Շաթրեանի մասին «Յառաջ» կը գրէ հետեւեալը.- «Փոքր տարիքէն սկսած է նուագել տուտուկ. զոր ինք անձամբ կը շինէր: Նուագած է նաեւ ջութակ եւ մանաւանդ ուտ: 1950-ին փոքրիկ աքորտիոն մը գնելով կը սկսի զուտ անձնական ճիգերով, առանց ուսուցիչ, նուագել ամբողջ օրը եւ կը յաջողի իւրացնել յադ գործին ալ: Հազիւ երկու տարի անց, արդէն կը նուագէ Պախ, Մոցարթ, Խաչատուրեան եւ այլ դժուար հեղինակներր:
1952-ին կը նշանակուի աքորտիոնի ուսուցիչ՝ Հլաէպի նորարաց Պետական երաժշտանոցէն ներս:
1958-ին մեկնելով Հայաստան, ամբողջ հինգ տարի մշը կը հետեւի Կոմիտասի անուան պետական եաժշտանոցի ղեկավարութեան լրիւ դասընդացքներուն՝ Հայաստանի ժողովրդական վաստակաւոր Արթիսթ թաթուլ Ալթունեանի մօտ:
1963-ին կ՛աւարտէ վերոյիշեալ Երաժշտանոցը գերազանց գնահատականով եւ վերադառնալով Լիբանան կը նշանակուի երգչախումբի ղեկավար եւ դասատու Պէյրութի Ազպային երաժշտանոցին մէջ, ուր կը շարունակէ մինչեւ այսօր:
Պէյրութի մէջ մէկ տարի մը կը ստանձնէ Քնար երգչախումբի ղեկավարութիւնը, որմէ ենք կը կազամակերպէ Կռունկ երգչախումբը որ բազմաթիւ ելոյթներ ունեցաւ հայ եւ օտար շրջաններու մէջ։ Նոյն երգչախումբը մասնակցեցաւ նաեւ «Ուատի Ֆանիսիայի» փառատոնին, որուն գեղարուեստական ենդհանուր պատասխանութիւնը ստաձած է Սարգիս Շաթրեան:
Ան մեր երաժշտական կեանքի ամենաերիտասարդ ուժերէն է եւ գաղութը շատ բան կը սպասէ իրմէ»Սփիւռքահայ Արդի Գրականութիւն (խմբ. խմբագրող եւ համադրող՝ Սեդա Ծաղիկեան-Տէմիրճեան), Միշիկըն, «Ռօյըլ Օք», 1994։: