Միշէլ Պետրոսեան
| Միշէլ Պետրոսեան | |
|---|---|
| Ծնած է | 1973[1] |
| Ծննդավայր | Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն |
| Քաղաքացիութիւն |
.svg){kind=small} Ֆրանսա |
| Ուսումնավայր |
Փարիզի երաժշտանոց Conservatoire à rayonnement régional de Paris? |
| Տեսակ | դասական երաժշտութիւն |
| Մասնագիտութիւն | երգահան, ժապաւէններու երաժշտութիւններու հեղինակ |
| Կայքէջ | michelpetrossian.com(ֆր.)(անգլերէն) |
Միշէլ Պետրոսեան (1973[1], Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն), փարիզաբնակ հայ յօրինող։
Կեանք եւ գործունէութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Ծնած է Երեւան։ Երաժշտական ուսումը կատարելագործած է Փարիզի երաժշտանոցին մէջ։
Բնակելով Փարիզ՝ որպէս հայ՝ Միշել ապրած է երկու ինքնութեանց պատկանելու տուայտանքը։ Այս երեւոյթը դրսեւորուած է 2017-ի իր ստեղծագործութեան ընդմէջէն, որ ներկայացուած է Լոս Անճելըսի մէջ[2]։ Անոր նիւթն էր «Հէքեաթային բոց, բռնկող կրակ» (A Fiery Flame, A Flaming Fire): Անոր նպատակն էր ինքնութեանց շարժունութիւնն (mobility) ու արագութիւնը (fluidity) ցուցաբերել երաժշտութեան միջոցաւ։
Միշելի ուրիշ մէկ ստեղծագործութիւնը՝ «Արցախի երգը», ներկայացուած է Տաթեւի վանքին մէջ։ Այս գործին մէջ Միշել օգտագործած է բնութեան եւ թռչուններու ձայները՝ որպէս մեղեդիներու մեկնակէտը։ 2018-ի Նոյեմբերին՝ այս գործը սփռուած է Ֆրանսայի պետական ռատիօկայանէն։
Միշելի հայկական արմատները պատճառ դարձան, որ ան յօրինէ ուրիշ ստեղծագործութիւն մը՝ «100 տարուան յիշատակ, կեանքի նուագահանդէս մը»: Այս գործին մէջ Միշել հարցականի տակ կը դնէ Աստուծոյ բացակայութիւնը, մեծ եղեռնի ընթացքին։ Այս ներկայացումը կազմակերպուած էր ՀԲԸՄ-ի Ֆրանսայի մասնաճիւղին կողմէ[3]։
Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
- ↑ 1,0 1,1 http://brahms.ircam.fr/michel-petrossian
- ↑ «Edition Gravis»։ www.editiongravis.de (անգլերէն)։ արտագրուած է՝ 2023-06-23
- ↑ «ՕՏԱՐ ԵՐԿՆԱԿԱՄԱՐՆԵՐՈՒ ՏԱԿ ՓԱՅԼՈՂ ՀԱՅԵՐ»։ www.jamanak.com։ արտագրուած է՝ 2023-06-23