Jump to content

Իոսէպ Դաւիթաշվիլի

Իոսիֆ Դաւիթաշվիլի
Ծնած է 1 Յուլիս, 1850
Ծննդավայր Գարդատենի, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական Կայսրութիւն
Մահացած է 13 Մարտ, 1887 (36 տարեկանին)
Մահուան վայր Թելավ, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական Կայսրութիւն[1]
Քաղաքացիութիւն Ռուսական Կայսրութիւն
Մասնագիտութիւն գրագէտ, բանաստեղծ

Իոսիֆ Սիմոնի Դաւիթաշվիլի (վրաց.՝ იოსებ დავითაშვილი, 1 Յուլիս, 1850, Ռուիսի գիւղ, Քարթլի13 մարտ, 1887, Թելաւ), վրացի գրագէտ[2]:

Իոսիֆ Դաւիթաշվիլիի շիրիմը

Իոսիֆ Դաւիթաշվիլի, ծնած է Քարթլիի Ռուիսի գիւղին մէջ, ճորտատէր իշխան Ցիցիշվիլիի ու Գորիի բնակիչուհի Մայայի ընտանիքին մէջ։ 1851 թուականին, երբ տղան դեռ ընդամենը մէկ տարեկան էր, անոր ծնողները կը տեղափոխուին Գարդատենի գիւղ: Իոսիֆ եղած է ընտանիքի հինգ երեխաներէն ամէնակրտսերը։ Տասներկու տարեկան հասակին մահացած են ծնողները, իսկ Իոսիֆի խնամքը իր վրայ առած է աւագ քոյրը, որ նաեւ գրագիտութիւն աորվեցուցած էր ապագայ գրողին։ Իր կեանքի ընթացքին Իոսիֆ Դաւիթաշվիլին եղած է ատաղձագործի աշակերտ, քարի վրայ փորագրողի աշակերտ, Զեյցերի գործարանի բանուոր, ուրկէ անոր վտարած են աշխատողներու գործադուլի պատճառով։ 1886 թուականէն ապրած է Թելաւի մէջ՝ մութ նկուղի մը մէջ, ուր հիւանդացած է թոքերու բորբոքումով եւ մահացած հինգ օր ետք[2]:

Ստեղծագործութիւն

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Չնայած իր կեանքի կարճատեւ ըլլալուն՝ բանաստեղծը իր անջնջելի հետքը թողած է վրացական գրականութեան պատմութեան մէջ։ Դաւիթաշվիլիի պոէզիան անկեղծ է ու անմիջական։ Անոր ստեղծագործութիւններու հիմնական թեման աշխատանքն է։ Դաւիթաշվիլիի ստեղծագործութեան վրայ նկատելի է բանահիւսական թեմաներու ու նախշերու ազդեցութիւնը, որոնք բանաստեղծը վերամշակած է[2]:

Բանաստեղծին համոզումով՝ մարդու կեանքի հիմքը աշխատանքն է, այդ պատճառով ալ հեղինակը անոր համար կ՛ըստեղծէ պաշտամունք։ «Դժբախտութիւն» ստեղծագործութեան մէջ բանուորը կ՛ըսէ. «Ես բանուոր եմ, քաղցր է աշխատանքը»: Դաւիթաշվիլիի գրեթէ բոլոր ստեղծագործութիւններու գլխաւոր նախշը աշխատանքի թեման է[2]:

Ծանօթագրութիւններ

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
  1. Давиташвили Иосиф Симонович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 А. БАРАМИДЗЕ, Ш. РАДИАНИ, В. ЖГЕНТИ ИСТОРИЯ ГРУЗИНСКОЙ ЛИТЕРАТУРЫ.