Էրտողանիզմ

Էրտողանիզմը գաղափարախօսութիւնն ու քաղաքական օրակարգն է ներկայ Թուրքիոյ նախագահ եւ նախկին Թուրքիոյ վարչապետ Ռեճեփ Էրտողանի, ով դարձաւ վարչապետ 2003 թուականին եւ շարունակեց իր այդ վարչական դերը մինչեւ իր նախագահութիւնը 2014 թուականին: Քաղաքական աջակցութիւնը գալով իր իւրայատուկ անձնաւորական առաջնորդութեան ձեւերէն, Էրտողանիզմը կը համարուի «ամէնէն ազդեցիկ բներեւոյթը Քեմալական շարժումներէն ետք» եւ կը վայելէր լայնատարած աջակցութիւն ամբողջ երկրին շուրջ: [1] Այդ բներեւոյթը փոխուեցաւ, երբ 2018 թուականին Թուրքիան անցաւ տնտեսական տագնապէ մը, ինչ որ վատօրէն ազդեց Էրտողանի երկրպագուներու թիւի նուազման: [2][3] Այս գաղափաբանոււթեան արմատները կը ծագին Թրքական պահպանողական մշակոյթէ եւ այդ գաղափարաբանական դրութեան հետեւող Արդարութիւն եւ Զարգացում Կուսակցութիւնը (AKP), կուսակութիւն մը որ Էրտողան անձնապէս հիմնած է 2001 թուականին:

Ամփոփում[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Իբրեւ անձնաւորացած տարբերակը պահպանողկան ժողովրդավարութեան, Էրտողանիզմի յատկանիղներէն մէկը կրօնահիմն առաջնորդութիւնն է:[4] Շատ մը քաղաքագէտներ կը համարեն Էրտողանի առաջնորդաձեւը իբրեւ մենատիրական: Քաղաքագէտներ կը բաղդատեն զինք Հունգարիոյ Վարչապետ Վիքթոր Օրպանին: [5][6]

Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  1. «Erdoganism and Turkey’s new prime minister – Middle East Monitor»։ Middleeastmonitor.com։ 2016-05-23։ արտագրուած է՝ 2016-07-30 
  2. «As Turkish Economy Sours, Erdogan’s Party Could Lose Grip on Big Cities»։ Haaretz (անգլերեն)։ 2019-01-19։ արտագրուած է՝ 2019-08-29 
  3. «Erdogan picks EU fight, as Turkish economy tanks»։ EUobserver (անգլերեն)։ արտագրուած է՝ 2019-08-29 
  4. «Türk tipi Başkanlık Sistemi nedir Kuzu açıkladı»։ Internethaber.com։ 2015-11-06։ արտագրուած է՝ 2016-07-30 
  5. Doug Bandow։ «Why Both Erdoganism and Kemalism May Finally Be Dead in Turkey»։ Huffingtonpost.com։ արտագրուած է՝ 2016-07-30 
  6. Zoltan Simon (2014-07-28)։ «Orban Says He Seeks to End Liberal Democracy in Hungary»։ Bloomberg.com։ արտագրուած է՝ 2016-07-30