Էտուարտ Շեւարտնաձէ

Լեւոն Տապաղեան վրաց.՝ ედუარდ ამბროსის ძე შევარდნაძე
Ծննդեան անուն	վրաց.՝ ედუარდ შევარდნაძე ռուս.՝ Эдуард Амвросиевич Шеварднадзе
Ծնած է	25 Յունուար 1928
Ծննդավայր	Թելաւի շրջան, Վրացական ԽԸՀ
Մահացած է	7 Յուլիս 2014
Մահուան վայր	Թիֆլիս, Վրաստան
Քաղաքացիութիւն	Կաղապար:Country data ԽՍՀՄ Խորհրդային միութիւն Կաղապար:Country data Վրաստան Վրաստան
Կրօնք	Քրիստոնեայ
Մասնագիտութիւն	քաղաքական գործիչ, դիւանագէտ
Վարած պաշտօններ	Վրաստանի նախագահ?, ԽՍՀՄ Արտաքին գործերի նախարարություն?, ԽՍՀՄ Արտաքին գործերի նախարարություն?, Վրացական Կոմկուսի առաջին քարտուղար? եւ ԽՍՀՄ գերագոյն խորհուրդի պատգամաւոր
Պարգեւներ եւ մրցանակներ	Լենինի շքանշան? Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս? Հոկտեմբերեան Յեղափոխութեան շքանշան Հայրենական պատերազմի I աստիճանի շքանշան? Աշխատանքային Կարմիր դրօշի շքանշան Թուրքիայի Հանրապետության շքանշան? «Անկախություն» շքանշան? «Գերմանիոյ Ֆետերաթիվ Հանրապետութեան հանդէպ ունեցած վաստակին համար» յատուկ աստիճանի շքանշանի Մեծ Խաչ Թբիլիսիի պատվավոր քաղաքացի? իշխան Յարոսլավ Իմաստունի 1-ին աստիճանի շքանշան? Շքանշան նշանակալի աւանդի համար «Աշխատանքի Արիութեան Համար» շքանշան Վլադիմիր Իլյիչ Լենինի ծննդյան 100-ամյակի հոբելյանական մեդալ? Q4287021? «Ս. Մեսրոպ Մաշտոց» շքանշան ՆԳՆ վաստակավոր աշխատակից?
Անդամութիւն	ԽՄԿԿ Կենտրոնական կոմիտե? եւ Կենտկոմի Պոլիտբյուրո?
Կուսակցութիւն	Վրաստանի քաղաքացիների միություն? եւ Խորհրդային Միութեան համայնավարական Կուսակցութիւն
Ամուսին	Nanuli Shevardnadze?
Ստորագրութիւն

Էտուարտ Շեւարտնաձէ․ (վրաց.՝ ედუარდ ამბროსის ძე შევარდნაძე, ռուս.՝ Эдуард Амвросиевич Шеварднадзе, 25 Յունուար 1928, Լանչխութի շրջան, Վրացական ԽԸՀ - 7 Յուլիս 2014, Թպիլիսի, Վրաստան), խորհրդային կուսակցական և պետական գործիչ, յետագային՝ վրացական պետական գործիչ, Վրաստանի 2-րդ նախագահը:

Կենսագրութիւն

Լանչխութի շրջանի Մամաթ գիւղը ծնած է 25 Յունուար 1928-ին մանկավարժի ընտանիքին մէջ: Խորհրդային միութեան բարձրագոյն պաշտօնավարումներէն յետոյ Վրաստան վերադարձած է Կամսախուրտիայի իշխանափոխութենէն ետք որպէս խորհրդարանի նախագահ: Սակայն ան լուրջ տնտեսական խնդիրներու եւ Ապխազիոյ մէջ ռազմական գործողութիւններու հանդիպած է: Վրաստանի նախագահ կարգուելով չէ կրցած հասնիլ Ապխազիոյ եւ Հարաւային Ովսիոյ վերադարձին երկրին քաղաքա-տնտեսական խնդիրներու լուծման: 2003 թուականի աշնանը ստիպուած է հրաժարական տալու Վարդերու յեղափոխութեան ատենը: