Հայրենիք

Հայրենիք, իւրաքանչիւր ժողովուրդ գոյատեւելու եւ բնականոն կեանքով ապրելու համար պէտք է ունենայ իր ազատ եւ անկախ Հայրենիքը։

Հայրենիքը ժողովուրդի մը պատմական ապրելատարածքն է։ Հայրենիքի գաղափարի ակունքները սկիզբ կ՛առնեն դարերու խորքէն եւ ունին պատմաէթնիկական բնոյթ։

Սակայն ամէն մէկ տարածք դեռ Հայրենիք չէ։ Հողը Հայրենիք կը դառնայ դարերու ընթացքին՝

• երբ կը պատուուի ժողովուրդի պատմամշակութային, ազգագրական, ճարտարապետական յուշարձաններով, նախնիներու գերեզմաններով.
• երբ ան կը սրբագործուի թշնամիներու դէմ մղուած պատերազմներու ընթացքին տարած յաղթանակներով եւ հերոսներու թափած արիւնով.
• երբ կը ձեւաւորուին ազգային բնաւորութեան գիծերը, ազգային նկարագիրը, աւանդութիւնները, բարքերը, տարազը, լեզուական առանձնայատկութիւնները եւ ազգային ինքնագիտակցութիւնը.
• երբ այդ հողը ժողովուրդի պատմական յիշողութեան մէջ կը մտնէ ֆոլկլորային՝ ազատագրական առասպելներով, էպոսով, երգերով, հեքիաթներով ու հոգեպէս հարազատ կը դառնայ.
• երբ ժողովուրդը կը դառնայ հոգեւոր ամբողջութիւն.
• երբ «հող» հասկացութիւնը կը վերածուի «տուն» հասկացութեան, իսկ «տուն» հասկացութիւնն ալ «Երկիր» ու «Հայրենիք» հասկացութիւններու եւ կը մտնեն ցեղի արեան ու «գենի» մէջ որպէս անոր գոյատեւման հիմնական պայման։

Հայրենիք կոչուող ապրելատարածքին մէջ իւրաքանչիւր ժողովուրդ անպայման պէտք է ունենայ ազատ, անկախ պետականութիւն, որովհետեւ միայն ան ի վիճակի է ապահովելու ժողովուրդի գոյատեւման եւ բազմակողմանի զարգացումին հնարաւորութիւնը։ Ազատ Հայրենիքն ու անկախ պետականութիւնը այն հզօր գործօններն են, որոնք կ՛ապահովեն ժողովուրդի բնականոն զարգացումը։

Այդ է պատճառը, որ պայքարը Հայրենիքի ու անկախ պետականութեան համար կը վերածուի գոյատեւման, կենաց ու մահուան կռիւի։