Խոջիվանքի Գերեզմանատուն
Խոջիվանքի Գերեզմանատունը կը գտնուի Թիֆլիսի մէջ։ Հիմնադրուած է 17-րդ դարուն Վրաց Ռոստոմ թագաւորի ատենադպիր, ժամանակի «ուսեալ եւ կրթեալ այրերէն», Աշքարհբէկ Պէյպութեանի թագաւորէն իբրեւ նուէր ստացած գերեզմանատեղիին մէջ։ Թագաւորը անոր շնորհած է նաեւ «խոջա» (պարսկերէն՝ տէր) պատուանունը։ Խոջիվանքի տարածքը դարերէ ի վեր պատկանած է Աշխարհբէկ Պէյպութեանի նախնիներուն եւ ծառայած է որպէս տոհմական գերեզմանոց։ 1655 թուականին՝ Պէյպութեան կը կառուցէ Սուրբ Աստուածածին եկեղեցին՝ Խոջայի վանքը, որ ժամանակի ընթացքին հնչիւնափոխուած եւ դարձած է Խոջիվանք։ Ժամանակի ընթացքին վանքի տարածքը կը վերածուի հայկական գերեզմանատան, ուր թաղուած են աւելի քան 1000 հասարակական, գրական, մշակութային հայ գործիչներ։ 20-րդ դարու քսանական թուականներուն դադրեցուած են թաղումներու կատարումը։ 1934 թուականէն Լ.Պերյայի հրամանով կը սկսի գերեզմանոցի վերացումը։ Իսկ վերջին տարիներուն վրացական իշխանութիւնները տեղէն ի սպառ վերացուցին այն ամէնը, ինչ որ կապ ունէր հայերուն հետ։ Րաֆֆիի գերեզմանը միակն է հայկական գերեզմանատան մէջ, որ կանգուն մնացած է, միայն այն պատճառով, որ գտնուած է պանթէոնի եզրին։ Րաֆֆիի գերեզմանատան շուրջը փոքրիկ տարածք մը առանձնացուած է որպէս հայկական պանթէոն եւ յուշաքարերուն վրայ նշուած են մեր այն մեծերը, որոնք թաղուած եղած են պանթէոնին մէջ, իսկ անոնց գերեզմաններէն նոյնիսկ հետք ալ չկայ։ Կը փրկուին քիչ թիւով աճիւններ։ Րաֆֆիի եւ Թումանեանի տապանաքարերը կը փրկուին բնանկարիչ՝ Գրիգոր Շարպապչեանի ջանքերով։ Ներկայիս գերեզմանատունը ձեւաւորուած է Րաֆֆիի շիրմաքարի շուրջ՝ Ռուբէն Աղապապեանի նախագիծով։ Գերեզմանոցի տարածքը կը դառնայ «Բարեկամութեան» այգի, ուր հայերը մոմեր կը վառեն եւ կը յարգեն իրենց նախնիներու յիշատակը։ Խոջեվանքի եւ հին հայկական պանթէոնի տեղը կառուցուած է Սուրբ Երրորդութեան մայր տաճար-եկեղեցին: Հին հայկական պանթէոնին նկատմամբ «ցուցաբերուած է ոչ յարգալից վերաբերմունք»։ Հիմքերու փոսը փորելու ժամանակ հին գերեզմաններէն յայտնաբերուած մարդկային մնացորդները չեն վերաթաղուած։ Շինարարները քանդուած գերեզմաններէն հանուած ոսկորներուն, տապանաքարերուն եւ յուշարձաններուն անյարգալից վերաբերմունք ցոյց տուած են, որ բողոքի ալիք բարձրացուցած է ինչպէս Վրաստանի մէջ ապրող հայերու, այնպէս ալ հայկական սփիւռքի եւ Հայաստանի բնակիչներերուն մօտ։
Գերեզմանատունը հիմնովին նորոգուած է 2002 թուականին։
.jpg)
.jpg)
Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]_01.jpg)
_02.jpg)
_03.jpg)
_04.jpg)
_05.jpg)
_06.jpg)
Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]_07.jpg)
_02.jpg)
_01.jpg)
Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Թբիլիսիի հայ գրողներու եւ հասարակական գործիչներու «Խոջիվանք» պանթէոն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]1962 թուականի Մարտի 17-էն նախկին ընդարձակ Խոջիվանքի հայկական գերեզմանատան տարածքէն հաւաքուած շուրջ 32 շիրմաքար իրար մօտ հաւաքելով՝ հիմնուեցաւ «Հայ մշակոյթի գործիչներու պանթէոն»ը։ Իրականութեան մէջ պանթէոնի տապանաքարերուն մեծ մասը տեղադրուած են առանց հողի տակ գտնուող աճիւններու[1][2]։
Տապանաքարերի ճակատագիր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Խոջիվանքի գերեզմանատան դամբարանները, առանձին տեղադրուած շիրմաքարերը պատրաստուած էին սեւ եւ սպիտակ մարմարէ, մշակուած՝ բազալթէ։ Այդ իսկ պատճառով 1930-ական թուականներէն սկսեալ գերեզմանատան ոչնչացումէն յետոյ տապանաքարերուն մէկ մասը տեղափոխուած է Թբիլիսիի տարբեր շինհրապարակներ եւ օգտագործուած՝ շէնքերու, յուշահամալիրներու, փողոցներու սալայատակման նպատակով։ Այնուամենայնիւ մեծ մասը փշրուած կամ ամբողջական տեղափոխուած են տարբեր աղբավայրեր, ինչպէս՝ Թբիլիսիի մէջ գտնուող Կրիայի լիճին մօտ գտնուող Մխաթայ լեռան ստորոտի աղբավայրերը։
Հայկական գերեզմանոցի տապանաքարերէն զգալի մաս մը յայտնուած են Թբիլիսիի մէջ կառուցուող նոր շէնքերու եւ շինութիւններու հիմքերուն մէջ, պատերու մէջ՝ ներքին եւ արտաքին երեսապատման տեսքով։ Յայտնի է, որ Լավրենտի Բերիան իր տուներէն մէկը կառուցած ատեն (Մաչաբելի փող., թիվ 11) օգտագործեց զինվուորական բժիշկ Ա.Բեգիջանեանի նախնիներու տոհմական գերեզմանոցի սեւ մարմարեայ քարերը՝ զուգարանի երեսապատման համար։ Ռուսթավելի պողոտայ 8 հասցէի վրայ գտնուող Վրաստանի խորհրդարանի շէնքի (նախապէս՝ Մարքսիզմ-լենինիզմի հաստատութիւն) պատերու շարուածքին մէջ նոյնպէս օգտագործուած են Խոջիվանքէն բերուած շիրմաքարերը։ Կուր գետի աջափնեակին վրայ գտնուող «Դեդայնա» (մայրենի լեզու) յուշահամալիր տանող աստիճաններու եզրաքարերուն վրայ այսօր ալ կը կարդացուին հայկական շիրմաքարերու մակագրութիւնները»[3]։
Պատկերասրահ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
_08.jpg)
_09.jpg)
.jpg)
_01.jpg)
_11.jpg)
_13.jpg)
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 RAA գիտական ուսումնասիրություններ Գիրք II. Վրաց պետական քաղաքականությունը և հայ մշակույթի հուշարձանները (1988-1999), Դիվան վավերագրերին և լուսանկարների Archived 2017-01-01 at the Wayback Machine., կազմող Սամվել Կարապետյան. ISBN 5-8080-0144-7 ԳՄԴ 85.113 (2Հ)
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 2,26 2,27 2,28 2,29 2,30 2,31 2,32 2,33 2,34 Թեյմուրազ Բերիձե, … Եւ հայտնվեց Թբիլիսին (վրացերեն), Թբիլիսի, 1977, էջ 128-129։
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 3,18 3,19 3,20 3,21 3,22 3,23 3,24 3,25 3,26 3,27 3,28 3,29 3,30 3,31 3,32 3,33 3,34 Սարգիս Դարչինյան, «ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ՁԱՅՆ», դեկտեմբեր 16-22, 1993։