Մարդկայնութիւն

Մարդկայնութիւնը եզրաբանական իմաստով սէր չի պարունակեր։ Աւելի փիլիսոփայական եւ գիտական հիմք մը ունի։ Աստուածակեդրոն գաղափարը կը մերժուի ու մարդակեդրոն գաղափարը կ՛ընդունուի որպէս հիմք։ Ընդհանրապէս միաստուածութեան եւ աթէիզմով կը միանայ։ Մարդկայնութիւնը միակ բարոյագիտական դիտողութիւնն է, որ չհաւատար գերբնական ուժերու գոյութեան։ Ըստ մարդկայնութեան, ճշմարիտը գտնել մարդուն յատկութիւնն է։ Սակայն ճշմարիտը գտնելու ճամբուն մեթոտը պէտք չէ ըլլայ միստիկականութիւնը այլ անգիտապաշտութիւնը եւ գիտական ուրիշ մեթոտներ։ Մարդկայնութիւնը լաւատես կը մօտենայ մարդկային կարողութիւններուն։ Ինչպէս նաեւ չի պաշտպաներ մարդկային բնութեան բոլորովին բարի ըլլալուն տեսակէտը։ Մարդկայնութիւնը կը կեդրոնանայ լաւ գործեր կատարելու, լաւ ապրելու եւ ապագային համար մաքուր աշխարհ մը ստեղծելուն։