Հայաստանի գլխաւոր ժամացոյցը

Հայաստանի գլխաւոր ժամացոյցը, կը գտնուի Երեւանի հրապարակը։ Տեղադրուած է 1941 թեւականի աշնան^[1]։

Պատմութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Երեւանի կառավարութեան շէնքը նախագծելու ժամանակ ճարտարապետ Ալեքսանդր Թամանեանը նախատեսած է շէնքին աշտարակը զարդարել հսկայ ժամացոյցով մը:

1938-ին շէնքին կառուցումը գրեթէ աւարտած էր, բայց աշտարակին վրայ դեռ մնացեր էր մեծ տրամագիծով խոռոչ մը: Ժամացոյցը պատրաստելու պատուէր տրուած է Մոսկուայի Չայքովսկիի անուան երաժշտանոցի ճարտարապետ Մակնուշեւսքին^[2]:

1941-ին ժամացոյցի պատրաստութիւնը աւարտած է: Զայն անմիջապէս Մոսկուայէն Երեւան փոխադրած են, սակայն նկատի ունենալով որ 1941-ի Յունիսին հայրենական պատերազմը սկսած է, ուստի Մակուշեւսքին չէ կրցած Հայաստան գալ: 1941 թուականի Սեպտեմբերին ժամացոյցը տեղադրուած է շէնքի աշտարակին։

Տեղադրումը վստահուած է այդ օրերու Կապի նախարարութեան ճարտարապետ Արծրուն Եաւոյրեանին եւ մայրաքաղաք Երեւանի գլխաւոր հրապարակը օժտած է բոլորիս ծանօթ հնչող ժամացոյցով:

1941 թուականէն մինչեւ 2022 թուական ժամացոյցը կանգ առած է միայն 2-3 ժամով^[1]։

Հանրապետութեան հրապարակի ժամացոյցին տրամագիծը կը կազմէ 360 սմ.։ Մեծ սլաքը, որ վայրկեանը ցոյց կու տայ, 170 սմ. է եւ կը կշռէ 4 քիլօ 850 կրամ։ Փոքր սլաքին երկարութիւնը 110 սմ. է, կը կշռէ 3 քիլօ 600 կրամ^[2]։

Ժամագործներ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Ժամացոյցը տեղադրելէ ետք առաջին 40 տարիները երկրի գլխաւոր ժամագործը Արծրուն Եաւրոյեանն էր, մէկ տարի (1981-82 թուականներուն), ժամացոյցը ղեկավարած է Զօրիկ Յակոբեանը, ետքը երկար տարիներ՝ Գեղամ Մկրտչեանը, որուն փոխարինած է Աշոտ Մելիքսէթեանը։

2003 թուականի Դեկտեմբերէն մինչեւ հիմա ժամացոյցին վարպետ-պահապանը Լեովա Ալեքսանեանն է: Անոր վստահուած է երկրին հիմնական ժամը^[2].