Երազ Պարախումբ

Ծակումը[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Հայկական պարը, որ գիւղական աւանդութեան ժառանգորդուհին է, կը ներկայացնէ հայաստանի մշակոյթը։ Կը պատկանի նաեւ հայոց արուեստագիտական հանճարին որու բոխանցութիւնը կատարուեցաւ դարերու մինչեւ որպէսզի դարձեալ զուարթանայ երկրի սահմաներէն դուրս։ Այս ժառանգութիւնը նախապահպանելու համար, 1970-ին մոտաւորապէս, յայտնի պարողներ հնարեցին բոլոր շարժումները եւ տարբեր նիւթեր շրջաներու համեմատ։ Յետոյ, տարբեր հայկական պետութւները բեմադրեցին այս պարերը։

Քրիտինա Գալստեան-Ակուճեան որպէս արուեստագիտական տնօրէնուհի, հիմնադրեց Երազ պարախումբը, Ալֆօրդւիլ (Ֆրանսա) 2000-ին։

Երազ պարախումբը ունի երկու նպատակ՝ պահպանել եւ փոխանցել հայկական պարը, եւ առանց մոռնալու բնօրինակ ստեղծումը։

Ամբողջ Երազի պարերը ներշնչուած են աւանդութիւն, աւանդապէտ եւ հայոց պատմութենէն։

Երազ պարախումբի իքնատպութիւնը կը բնակի իր ժամանակից եւ դասական պարի մօտեցումով, որ կը գրգռեն հայկական պարի վերածնունդը, յաւերժացնելով հայոց արուեստը դարձեալ ներակայ։

"Parfums d'Arménie" (Հայաստանի Բոյրը) անունով, Երազին առաջին ստեղծագործութին է 60-էն աւելի պարողներով։

Հայաստանի Բոյրը[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Հայաստանի Բոյրը, բեմադրուած որմանկարի մը պէս, դիտողին ճամբորդութեան կը հրաւիրէ, հայոց պատմութեան մէջ։ Պարահանդէսը երկու ժամ կը տեււէ, եւ այս ժամանցքը երազի մը պէս կ՛ապրինք 50 պարողներու հետ, խառնելով երգիծանք եւ յուծում։ Բնօրինակ պատկերները կը բեմադրուին Ալան Քուանիի շնորհիվ, յայտնի դերասան մը: Առաջին ետգանիշերով, զանազան նիւթերը կ՛երեւին՝ հարսանիք եւ արորեայ կեանգ, պատերազմ եւ խաղաղութիւն, թատերակ եւ վերապրում, ուժ եւ սէր։ Հայոց կեանքի յուշերը կ՛արտօնեն կապի կազմութիւնը անսեալի եւ ներկայի մինչեւ։ Հայաստանի Բոյրը կը նրշնջուի նաեւ հայոց նախահայրերու յատուկով որ տարածէ համաշխարաին պատքամ, եւ նոյնիսկ ականատեսին նուրիէ երեւակայութեան կարողութիւնը շինելով իր սեփական ուզածը։ Հետեւեալ հանդեսին ցանկը կազմուած է ամենայն յայտնի հայկական պարերով բայց մանաւանդ Քրիտինա Գալստեան-Ակուճեանի ստեղծագորղութիւներով։

Մեր Լեռներու Երազը[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Այս նոր հանդէսը ստեղծելու համար, բեմադրողը Քրիտինա Գալստեան-Ակուճեանը, որոշէց փոխանցել իր ամենայն հին հիշողութիւնէրը եւ կեսափորձը։ Դիտողը հրաւիրուածէ վերապրելու հայոց ամենորիայ կեանքը որ միշտ եղած է մեր լեռներու վերահսկումով։ 60-են աւելի պարողներ կը փոխանցեն իրենց տաղարդը, օրինակ՝ "Այբուբեն" (Alphabet) պարը ուր ամեն շարժում մեզ կը փոխակերպէ ապրող փոխնորդ ձիի մը, կամ "Պապիկ" (Papik) պարը որ կը տօնակատարէ փոխանցուեիւնը մեծ հայրի եւ իր թոռի մինչեւ։ Նոյնիսկ "Մայր ու Ախչիկ" (Mère et Fille) պարը, որ կը ներկայացնէ ժամանակը ուր ախչիկը տունեն կ՛երդայ, կամ "Խիո Խանէ" (Khio Khané) պարը ուր երկու չարամիտ եւ զգայասէր աստուածուհիները կը նուիրեն հաճելի զուարճութիւն տղոց որոնք կ՛աշխատին հունձքին։

Երազ Պարախումբը մեր լեռներու երազն է, եւ մեծ կը հրաւիրէ երկու ժամւա ընթացքին, մեր լեռներու մասին երազել։