Տիգրան Մանսուրեան

Տիգրան Մանսուրեան;
	Տիգրան Մանսուրեանի լուսանկարը
Ծնած է	27 Յունուար 1939
Ծննդավայր	Պէյրութ
Քաղաքացիութիւն	Խորհրդային Միութիւն; Հայաստան
Ուսումնավայր	Ռոմանոս Մելիքեանի անուան երաժշտական ուսումնարան; Երեւանի Կոմիտասի անուան պետական երաժշտանոց
Մասնագիտութիւն	կոմպոզիտոր
Աշխատավայր	Երեւանի Կոմիտասի անուան պետական երաժշտանոց

Տիգրան Մանսուրեան (ծնած՝ 27 Յունուար 1939, Պէյրութ), հայ երգահան, ՀԽՍՀ ժողովրդական արուեստագէտ (1990), ՀԽՍՀ արուեստի վաստակաւոր գործիչ (1984)։ Հեղինակ է նուագախմբային, քամերային, երգչախմբային եւ վոկալ գործերու, որոնք կատարուեր են ամբողջ աշխարհին մէջ։

Ծնած է Պէյրութ։ 1940-ականներուն ընտանիքով ներգաղթած՝ Հայաստան։ Մանսուրեան ուսանած է 1956-1960-ին Երեւանի Ռ. Մելիքեանի անուան երաժշտական ուսումնարանէն ներս, ապա՝ 1960-1965-ին Երեւանի Կոմիտասի անուան պետական երաժշտական համալսարանէն ներս՝ Ղազարոս Սարեանի աշակերտած ու անոր ղեկավարութեամբ՝ 1967–ին աւարտած՝ բարձրագոյն ուսումը (ասբիրանթուրան)։ Ուսանողական տարիներուն գրած է տարբեր ժանրի երկեր ու արժանացած՝ մրցանակներու։ 1967-1986 թուականներուն դասաւանդած է ժամանակակից երաժշտութեան տեսութիւն երաժշտական դպրոցին մէջ։ 1986 թուականին Մանսուրեանին շնորհուեր է երաժշտութեան Փրոֆեսորի կոչում։ 1992-1995 թուականներուն զբաղեցուցած է երաժշտական դպրոցի երէցի պաշտօնը։

Մանսուրեան՝ երաժշտութեան մէջ բերած իր նորարարութեամբ, ԽՍՀՄ-ի շրջանին, կը հանդիսանայ երաժշտութեան ռահվիրաններէն մին։ Ֆիլմերու համար գրած է բազմաթիւ երաժշտութիւններ՝ «Մենք Ենք, Մեր Սարերը», «Ճերմակ Անուրջներ», «Նռան Գոյնը», «Հին Օրերի Երգը», «Մեր Մանկութեան Թանկոն» եւ այլն։ Մանսուրեանի ստեղծագործութիւնները մեծ յաջողութիւն վայելած են՝ Լոնտոնի, Փարիզի, Հռոմի, Միլանի, Վիեննայի, Մոսկուայի, Վարշաւայի, Նիւ Եորքի, Լոս Անճլըսի եւ համաշխարհային երաժշտական այլ մայրաքաղաքներուն մէջ։ Մանսուրեանի ստեղծագործութիւնները, հայկական երաժշտական արուեստի եւ ժողովրդական աւանդոյթներու, հետաքրքրական միահիւսութիւն են՝ իրենց լուսապայծառ, արտայայտիչ մեղեդիներով եւ տպաւորապաշտ, բարձրաճաշակ ու ընտիր հնչեղութեամբ։

Աղբիւրներ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Տ. Մանսուրեանի մասին ՀՀ մշակոյթի նախարարութեան կայք
Գառնիկ Ստեփանեան (1981)։ Կենսագրական բառարան, հատոր Բ․ Երեւան։ «Սովետական Գրող», էջ 287։