«Խաչատուր Առաքելեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added

Գծային

12:45, 6 Յունուար 2017-ի տարբերակ

Կաղապար:ԱՀ Կաղապար:Տեղեկաքարտ Անձ (արեւմտահայերէն) Խաչատուր Առաքելեան (1666, Կարին – 30 Ապրիլ 1740), Աստուածաբան, Հռոմի անդրանիկ հայ ծառաներէն մին։

Ծնած է 1666 թուականին, Կարին, ուրկէ ստացած է Էրզրումցի անուանումը։ Վ. Յունանեանի դրդմամբ (աս մէկը իր անկարգ վարք ու բարքին համար Էջմիածինի մէջ բանտարկուած ու ազատ արձակուած էր) ու ընկերակցութեամբ կ՛երթայ Հռոմ։ 1682ին կը մտնէ Հռոմի Ուրբանեան համալսարան, ուր աշակերտակիվ կ՛ունենայ Ստեփանոս Ռօշքեանը: Ապա աստուածաբանական դասընթացքը աւարտելով 1692-ին վարդապետ կը ձերնադրուի, որպէս քարոզիչ կ՛ուղարկուի Կ.Պոլիս՝ իր հայրենակիցներուն կաթոլիկութիւն քարոզելու։ Այնտեղ, անոր շատ լաւ ընդունելութիւն կը ցուցաբերուի, սակայն ան մազապուրծ՝ կը փախի հայերէն եւ այս ու այն օտարազգիներու ողորմութեան կ՛ապաւինի։ Կ. Պոլսոյ մէջ կը ծանօթանայ Մխիթարեան միաբանութեան հիմնադիր Մխիթար Վ․-ի հետ եւ անոր եւս կաթոլիկութեամբ վարակելով՝ կը դրդէ անցնիլ Իտալիա։

Կ․ Պոլսոյ մէջ կայացած անյաջողութիւններն ու հունձի պակասութիւնը զինք կը ստիպեն հեռանալ այդտեղէն, ուստի 1718-ին քարոզիչի պաշտօնով կ՛անցնի Պելկրատ (հայաբնակ քաղաքներ), որպէսզի՝ բախտէն հալածուած հայ գաղթականներուն կարողանայ մոլորեցնել։ Այստեղ արդէն բացարձակ հալածանքն անկարելի էր, պապականութիւնը եւ պապը կը թագաւորէին թագաւորներուն վրայ։

Կը վախճանի 30 Ապրիլ 1740-ին։

Աղբիւր

Բառարան Հայ Կենսագրութեանց, Հայկ ՏԷր-Աստուածատուրեանց, Ա. հատոր, Թիֆլիս 1904, էջ 111:
Հայր Մկրտիչ Վրդ. Պոտուրեան, Հայ Հանրագիտակ, Պչուքէշ 1938, էջ 214:

Կատեգորիա:1666 ծնունդներ (արւմտ․) Կատեգորիա:1740 մահեր (արւմտ․) Կատեգորիա:30 Ապրիլի մահացածներ Կատեգորիա:Հայ հոգեւորականներ Կատեգորիա:Կարին ծնածներ

@@ Տող 6. / Տող 6. @@
 | չափ =
 | նկարագրութիւն =
-| ծնած է = [[1666]]
+| ծնած է = [[1666 թուական|1666]]
 | ծննդավայր =  [[Կարին (արեւմտահայերէն)|Կարին]]
-| վախճանած է = [[30 Ապրիլ]] [[1740]]
+| վախճանած է = [[30 Ապրիլ]] [[1740 թուական|1740]]
 | վախճանի վայրը =
 | քաղաքացիութիւն =
@@ Տող 28. / Տող 28. @@
 | ստորագրութիւն =
 }}
-'''Խաչատուր Առաքելեան''' ([[1666]], [[Կարին (արեւմտահայերէն)|Կարին]] – [[30 Ապրիլ]] [[1740]]), Աստուածաբան, Հռոմի անդրանիկ հայ ծառաներէն մին։
+'''Խաչատուր Առաքելեան''' ([[1666 թուական|1666]], [[Կարին (արեւմտահայերէն)|Կարին]] – [[30 Ապրիլ]] [[1740 թուական|1740]]), Աստուածաբան, Հռոմի անդրանիկ հայ ծառաներէն մին։
-Ծնած է [[1666]]–ին, Կարին, ուրկէ ստացած է Էրզրումցի անուանումը։ Վ. Յունանեանի դրդմամբ (աս մէկը իր անկարգ վարք ու բարքին համար [[Էջմիածին]]ի մէջ բանտարկուած ու ազատ արձակուած էր) ու ընկերակցութեամբ կ՛երթայ Հռոմ։ 1682ին կը մտնէ Հռոմի Ուրբանեան համալսարան, ուր աշակերտակիվ կ՛ունենայ Ստեփանոս Ռօշքեանը: Ապա աստուածաբանական դասընթացքը աւարտելով [[1692]]-ին վարդապետ կը ձերնադրուի, որպէս քարոզիչ կ՛ուղարկուի [[Կ․ Պոլիս|Կ.Պոլիս]]՝ իր հայրենակիցներուն կաթոլիկութիւն քարոզելու։ Այնտեղ, անոր շատ լաւ ընդունելութիւն կը ցուցաբերուի, սակայն ան մազապուրծ՝ կը փախի հայերէն եւ այս ու այն օտարազգիներու ողորմութեան կ՛ապաւինի։ Կ. Պոլսոյ մէջ կը ծանօթանայ [[Մխիթարեան միաբանութիւն|Մխիթարեան միաբանութեան]] հիմնադիր Մխիթար Վ․-ի հետ եւ անոր եւս կաթոլիկութեամբ վարակելով՝ կը դրդէ անցնիլ [[Իտալիա]]։
+Ծնած է [[1666 թուական]]ին, Կարին, ուրկէ ստացած է Էրզրումցի անուանումը։ Վ. Յունանեանի դրդմամբ (աս մէկը իր անկարգ վարք ու բարքին համար [[Էջմիածին]]ի մէջ բանտարկուած ու ազատ արձակուած էր) ու ընկերակցութեամբ կ՛երթայ Հռոմ։ 1682ին կը մտնէ Հռոմի Ուրբանեան համալսարան, ուր աշակերտակիվ կ՛ունենայ Ստեփանոս Ռօշքեանը: Ապա աստուածաբանական դասընթացքը աւարտելով [[1692]]-ին վարդապետ կը ձերնադրուի, որպէս քարոզիչ կ՛ուղարկուի [[Կ․ Պոլիս|Կ.Պոլիս]]՝ իր հայրենակիցներուն կաթոլիկութիւն քարոզելու։ Այնտեղ, անոր շատ լաւ ընդունելութիւն կը ցուցաբերուի, սակայն ան մազապուրծ՝ կը փախի հայերէն եւ այս ու այն օտարազգիներու ողորմութեան կ՛ապաւինի։ Կ. Պոլսոյ մէջ կը ծանօթանայ [[Մխիթարեան միաբանութիւն|Մխիթարեան միաբանութեան]] հիմնադիր Մխիթար Վ․-ի հետ եւ անոր եւս կաթոլիկութեամբ վարակելով՝ կը դրդէ անցնիլ [[Իտալիա]]։
 Կ․ Պոլսոյ մէջ կայացած անյաջողութիւններն ու հունձի պակասութիւնը զինք կը ստիպեն հեռանալ այդտեղէն, ուստի [[1718]]-ին քարոզիչի պաշտօնով կ՛անցնի [[Պելկրատ]] (հայաբնակ քաղաքներ), որպէսզի՝ բախտէն հալածուած հայ գաղթականներուն կարողանայ մոլորեցնել։ Այստեղ արդէն բացարձակ հալածանքն անկարելի էր, պապականութիւնը եւ պապը կը թագաւորէին թագաւորներուն վրայ։