«Օհան Կարօ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
Չ →‎top: clean up, replaced: վախճանի → մահուան using AWB
Չ →‎Կենսագրութիւն: clean up, replaced: մէջ: → մէջ։ using AWB
Տող 33. Տող 33.
== Կենսագրութիւն ==
== Կենսագրութիւն ==
Ծնած է «Վասպուրական»ի մէջ, - պատմական «Ռշտունիք»ի «Նոր Գիւղ»ը:
Ծնած է «Վասպուրական»ի մէջ, - պատմական «Ռշտունիք»ի «Նոր Գիւղ»ը:
Աւարտելէ ետք գիւղին նախակրթարանը, կը դառնայ բրուտի աշկերտ: Ուսումնատենչ եւ ընդունակ պատանի, զինք կ՛ընդունին «Աղթամար»ի միջնակարգ վարժարանը, որուն ընթացքը բոլորելէ ետք կը նուիրուի ուսուցչութեան: Պատանութենէ մինչեւ երիտասարդութիւն, Օհան Կարօ իր մասնակցութիւնը բերած է հանրային մեր բոլոր ճիգերուն: Սակայն, ամէնէն աւելի ուսուցչութիւնը սիրած ու ապրած է, «խրճիթներէն մինչեւ խորհրդարան» երկարող իր բոլոր պաշտօններուն ու պարտականութեանց մէջ։ Մինչեւ [[1915]], ուսուցչական պաշտօն կը վարէ «Հայոց Ձոր»ի եւ «Կարկառ»ի մէջ: Ընդհանուր պատերազմի սկիզբը, կ՛անցնի «Կովկաս» ու մաս կը կազմէ «Քեռի»ի չորրորդ գունդին, իբրեւ կամաւոր, մինչեւ նահանջը: [[1916]]-ին «Վան» կը վերադառնայ կրկին, եւ կը նուիրուի ուսուցչական, կուսակցական եւ հանրային գործունէութեան։ Իր սրտին ու հոգիին մօտիկ եղած են միշտ որբերը, թշուարները, ու իր ժողովուրդը մանաւանդ՝ որուն հանդէպ պաշտամունք ունեցած է միշտ, մանուկի անշահագործութեամբ։ [[1920]]-ի դէպքերէն ետք, [[Երեւան]]էն կ՛անցնի [[Պարսկաստան,]] ուրկէ [[Փարիզ]]: Այստեղ եւս, Օհան Կարօ մաս կը կազմէ, յաջորդաբար, գրական զանազան խմբակցութիւններու,- մասնաւորաբար «Նահատակ Գրագէտներու Բարեկամներ» ընկերակցութեան։
Աւարտելէ ետք գիւղին նախակրթարանը, կը դառնայ բրուտի աշկերտ: Ուսումնատենչ եւ ընդունակ պատանի, զինք կ՛ընդունին «Աղթամար»ի միջնակարգ վարժարանը, որուն ընթացքը բոլորելէ ետք կը նուիրուի ուսուցչութեան: Պատանութենէ մինչեւ երիտասարդութիւն, Օհան Կարօ իր մասնակցութիւնը բերած է հանրային մեր բոլոր ճիգերուն: Սակայն, ամէնէն աւելի ուսուցչութիւնը սիրած ու ապրած է, «խրճիթներէն մինչեւ խորհրդարան» երկարող իր բոլոր պաշտօններուն ու պարտականութեանց մէջ։ Մինչեւ [[1915]], ուսուցչական պաշտօն կը վարէ «Հայոց Ձոր»ի եւ «Կարկառ»ի մէջ։ Ընդհանուր պատերազմի սկիզբը, կ՛անցնի «Կովկաս» ու մաս կը կազմէ «Քեռի»ի չորրորդ գունդին, իբրեւ կամաւոր, մինչեւ նահանջը: [[1916]]-ին «Վան» կը վերադառնայ կրկին, եւ կը նուիրուի ուսուցչական, կուսակցական եւ հանրային գործունէութեան։ Իր սրտին ու հոգիին մօտիկ եղած են միշտ որբերը, թշուարները, ու իր ժողովուրդը մանաւանդ՝ որուն հանդէպ պաշտամունք ունեցած է միշտ, մանուկի անշահագործութեամբ։ [[1920]]-ի դէպքերէն ետք, [[Երեւան]]էն կ՛անցնի [[Պարսկաստան,]] ուրկէ [[Փարիզ]]: Այստեղ եւս, Օհան Կարօ մաս կը կազմէ, յաջորդաբար, գրական զանազան խմբակցութիւններու,- մասնաւորաբար «Նահատակ Գրագէտներու Բարեկամներ» ընկերակցութեան։


Մեռաւ աղիքներու հիւծախտէ, 27 Ապրիլի [[1933]]-ին:
Մեռաւ աղիքներու հիւծախտէ, 27 Ապրիլի [[1933]]-ին:

07:16, 29 Մարտ 2020-ի տարբերակ

Օհան Կարօ
Ծննդեան անուն Յովհաննէս Կարապետեան
Նաեւ յայտնի է իբրեւ Օհան Կարօ, Բանուոր Խէ-Ծա եւ Մուսասիր
Ծնած է 1890
Ծննդավայր Վասպուրական
Մահացած է 27 Ապրիլ 1933
Մահուան վայր Փարիզի 14-րդ շրջան, Փարիզ[1]
Քաղաքացիութիւն  Օսմանեան Կայսրութիւն
 Հայաստանի Առաջին Հանրապետութիւն
Ազգութիւն Հայ
Կրօնք Քրիստոնիայ
Մասնագիտութիւն ուսուցիչ
Աշխատավայր

մասնակից՝ Քեռիի չորրորդ գունդին,

կուսակցական
Կուսակցութիւն Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութիւն

Օհան Կարօ, . Յովհ. Կարապետեան (1890 Վասպուրական, 27 Ապրիլ1933):

Կենսագրութիւն

Ծնած է «Վասպուրական»ի մէջ, - պատմական «Ռշտունիք»ի «Նոր Գիւղ»ը: Աւարտելէ ետք գիւղին նախակրթարանը, կը դառնայ բրուտի աշկերտ: Ուսումնատենչ եւ ընդունակ պատանի, զինք կ՛ընդունին «Աղթամար»ի միջնակարգ վարժարանը, որուն ընթացքը բոլորելէ ետք կը նուիրուի ուսուցչութեան: Պատանութենէ մինչեւ երիտասարդութիւն, Օհան Կարօ իր մասնակցութիւնը բերած է հանրային մեր բոլոր ճիգերուն: Սակայն, ամէնէն աւելի ուսուցչութիւնը սիրած ու ապրած է, «խրճիթներէն մինչեւ խորհրդարան» երկարող իր բոլոր պաշտօններուն ու պարտականութեանց մէջ։ Մինչեւ 1915, ուսուցչական պաշտօն կը վարէ «Հայոց Ձոր»ի եւ «Կարկառ»ի մէջ։ Ընդհանուր պատերազմի սկիզբը, կ՛անցնի «Կովկաս» ու մաս կը կազմէ «Քեռի»ի չորրորդ գունդին, իբրեւ կամաւոր, մինչեւ նահանջը: 1916-ին «Վան» կը վերադառնայ կրկին, եւ կը նուիրուի ուսուցչական, կուսակցական եւ հանրային գործունէութեան։ Իր սրտին ու հոգիին մօտիկ եղած են միշտ որբերը, թշուարները, ու իր ժողովուրդը մանաւանդ՝ որուն հանդէպ պաշտամունք ունեցած է միշտ, մանուկի անշահագործութեամբ։ 1920-ի դէպքերէն ետք, Երեւանէն կ՛անցնի Պարսկաստան, ուրկէ Փարիզ: Այստեղ եւս, Օհան Կարօ մաս կը կազմէ, յաջորդաբար, գրական զանազան խմբակցութիւններու,- մասնաւորաբար «Նահատակ Գրագէտներու Բարեկամներ» ընկերակցութեան։

Մեռաւ աղիքներու հիւծախտէ, 27 Ապրիլի 1933-ին:

Օհան Կարոյի արձակներն ու քերթուածները ցրուած են զանազան թերթերու,- մասնաւորաբար «Կեանք եւ Արուեստ», «Հանրագիտակ», «Յունահայ» եւ «Տաթեւ» տարեգիրքերուն, ինչպէս նաեւ «Նաւասարդ», «Երկունք» եւ «Ազդարար» պարբերականներուն եւ օրաթերթերուն մէջ։ Լեզուական նախնականբւթիւն մը կայ իր էջերուն մէջ, որոնք սակայն մանկութեան եւ երիտասարդութեան իր օրերու ապրումները բաբախուն կերպով կը փովանցեն ընթերցողին, բարքերու եւ ազգագրական ծանօթութիւններու մթերքով մը։ Կեանքի տարբեր պայմաններու եւ միջավայրի մէջ, գրելու իր ընդունակութիւնները հաւանօրէն աւելի զարգանային, ու ինքը եւս բմաշէր այնքա՜ն վաղահասօրէն։ Գրական իր վաստակը աւելի հանրային մարդն է, որ ցայտուն կը դարձնէ. իր հոգին, հայրենական իրականութեան եւ ժողովուրդին հանդէպ զգայուն հոգին, որ իր ներշնչումը առած է «Խրիմեաններ»ու եւ «Սրուանձեանցներ»ու գործէն։

Թարգմանական էջեր ունի՝ քրտական բանաստեղծութիւններէ[2]:

Ծանոթագրութիուններ