«Գրիգոր Չիլինկիրեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
| Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Տեղեկաքարտ Անձ |
{{Տեղեկաքարտ Անձ}} |
||
| ⚫ | |||
| անուն ազգանուն = |
|||
| բնագիր ԱԱՀ = |
|||
| պատկեր =Krikor Chilingirian.png |
|||
| չափ = 200px |
|||
| նկարագրութիւն = |
|||
| ծնած է = [[1839]] |
|||
| ծննդավայր = [[Իզմիր]] |
|||
| վախճանած է = [[2 Փետրուար]] [[1923]] |
|||
| մահուան վայրը = [[Իզմիր]] |
|||
| քաղաքացիութիւն = |
|||
| հպատակութիւն = |
|||
| ազգութիւն = |
|||
| ալմա մատեր = |
|||
| կրօնք = |
|||
| ազդուած է = |
|||
| ազդած է = |
|||
| գրքեր = |
|||
| աշխատանք = |
|||
| կարողութիւն = |
|||
| մասնագիտութիւն = հրապարակախօս, խմբագիր, թարգմանիչ եւ հասարակական գործիչ |
|||
| ամուսին = |
|||
| ծնողներ = |
|||
| երեխաներ = |
|||
| պարգեւներ և մրցանակներ = |
|||
| կայքէջ = |
|||
| ստորագրութիւն = |
|||
}} |
|||
| ⚫ | |||
== Կենսագրութիւն == |
== Կենսագրութիւն == |
||
Ծնած է [[Իզմիր]] ( |
Ծնած է [[Իզմիր]] (Զմիւռնիա): Զաւակն էր դարբին արհեստաւորի մը [[Եդովպիա]]ցի Հաճի Յովակիմին։ |
||
Գրիգոր նախ կը յաճախէ տեղւոյն [[Մեսրոպեան դպրոցներ|Մեսրոպեան]] վարժարանը, սակայն հազիւ թէ քիչ մը հմտացած [[հայերէն]]ի եւ տաճկերէնի, կիսաւարտ կը թողու վարժարանը՝ ստիպմամբ իր ծնողքին։ Այն միջոցին ժամացոյցի վաճառական Յովհաննէս աղա Սիմոնեան մտերիմը ըլլալով Ազգային վարժարանի տեսուչ Անդրէաս Փափազեանին, կը խնդրէ անկէ՝ գրագիր բանիբուն եւ գործունեայ պատանի մը։ Ուստի, այս կերպով հազիւ 13–14 տարեկան Գրիգոր Չիլինկիրեան, իր ինքնաշխատութեամբ կը ներկայանայ իբրեւեւ դիւցազուն։ |
Գրիգոր նախ կը յաճախէ տեղւոյն [[Մեսրոպեան դպրոցներ|Մեսրոպեան]] վարժարանը, սակայն հազիւ թէ քիչ մը հմտացած [[հայերէն]]ի եւ տաճկերէնի, կիսաւարտ կը թողու վարժարանը՝ ստիպմամբ իր ծնողքին։ Այն միջոցին ժամացոյցի վաճառական Յովհաննէս աղա Սիմոնեան մտերիմը ըլլալով Ազգային վարժարանի տեսուչ Անդրէաս Փափազեանին, կը խնդրէ անկէ՝ գրագիր բանիբուն եւ գործունեայ պատանի մը։ Ուստի, այս կերպով հազիւ 13–14 տարեկան Գրիգոր Չիլինկիրեան, իր ինքնաշխատութեամբ կը ներկայանայ իբրեւեւ դիւցազուն։ |
||
| Տող 45. | Տող 18. | ||
{{DEFAULTSORT:Չիլինկիրեան, Գրիգոր}} |
{{DEFAULTSORT:Չիլինկիրեան, Գրիգոր}} |
||
[[Ստորոգութիւն:Հայեր]] |
|||
[[Ստորոգութիւն:1839 ծնունդներ]] |
|||
[[Ստորոգութիւն:Իզմիր ծնածներ]] |
|||
[[Ստորոգութիւն:1923 մահեր]] |
|||
[[Ստորոգութիւն:2 Փետրուար մահացածներ]] |
|||
[[Ստորոգութիւն:Հայ խմբագիրներ]] |
[[Ստորոգութիւն:Հայ խմբագիրներ]] |
||
[[Ստորոգութիւն:Հայ թարգմանիչներ]] |
[[Ստորոգութիւն:Հայ թարգմանիչներ]] |
||
12:51, 6 Յունուար 2020-ի տարբերակ
| Գրիգոր Չիլինկիրեան | |
|---|---|
 | |
| Ծնած է | 1839 |
| Ծննդավայր | Իզմիր, Այտընի Կուսակալութիւն, Օսմանեան Կայսրութիւն |
| Մահացած է | 2 Փետրուար 1923 |
| Մահուան վայր | Իզմիր, Թուրքիա |
| Ուսումնավայր | Մեսրոպեան Վարժարան |
| Մասնագիտութիւն | հրապարակախօս, Խմբագիր, թարգմանիչ, հասարակական գործիչ |
Գրիգոր Չիլինկիրեան (1839, Իզմիր, Այտընի Կուսակալութիւն, Օսմանեան Կայսրութիւն - 2 Փետրուար 1923, Իզմիր, Թուրքիա), հայ հրապարակախօս, խմբագիր, թարգմանիչ, հասարակական եւ գրական գործիչ:
Կենսագրութիւն
Ծնած է Իզմիր (Զմիւռնիա): Զաւակն էր դարբին արհեստաւորի մը Եդովպիացի Հաճի Յովակիմին։
Գրիգոր նախ կը յաճախէ տեղւոյն Մեսրոպեան վարժարանը, սակայն հազիւ թէ քիչ մը հմտացած հայերէնի եւ տաճկերէնի, կիսաւարտ կը թողու վարժարանը՝ ստիպմամբ իր ծնողքին։ Այն միջոցին ժամացոյցի վաճառական Յովհաննէս աղա Սիմոնեան մտերիմը ըլլալով Ազգային վարժարանի տեսուչ Անդրէաս Փափազեանին, կը խնդրէ անկէ՝ գրագիր բանիբուն եւ գործունեայ պատանի մը։ Ուստի, այս կերպով հազիւ 13–14 տարեկան Գրիգոր Չիլինկիրեան, իր ինքնաշխատութեամբ կը ներկայանայ իբրեւեւ դիւցազուն։
Մէկ կողմէն՝ կատարելով իր պաշտօնը, միւս կողմէն՝ յառաջ կը տանի իր մտաւոր կրթութիւնը եւ վարժարանին մէջ կիսկատար ձգած ուսումները ինքն իրեն՝ ո՛չ միայն կը կատարելագործէ, այլ ե՛ւ յունարէն, իտալերէն, ֆրանսերէն լեզուներն ալ կը սորվի՝ շնորհիւ իր մտաւոր բացառիկ յիշողութեան եւ կարողութեան։ Իր այս պաշտօնին մէջ կը մնայ մինչեւ 1860 թուականը (եօթը տարուայ շրջան մը)։
1961-ին կը ծանօթանայ Արմենակ Հայկունիին, զոր Իզմիր եկած էր։ Անոնք կ՛որոշեն հրատարակել հանդէս մը եւ 1 Յուլիս 1861-ին լոիս կը տեսնէ «Ծաղիկ»ը։
Երբ խաւարեալներու ու լուսաւորեալներու պայքարնը նաեւ արձագանգ կը գտնէ Իզամիրի (Զմիւռնիա) մէջ, Չիլինկիրեանի եւ իր համախոհ մի քանի երիտասարդներու նոր գաղափարը հաճելի չեն թուիր իր բաթրօնին, որով Չիլինկիրեան կը ստիպուի հրաժարիլ անկաշկանդ կերպով մղելու համար գաղափարի պայքարը։
Աղբիւր
- Հայ Կեանք եւ Գրականութիւն, Յարութիւն Քիւրքճեան, երկրորդական բաժին Ա. տարի, էջ 26:
- «Դիմաստուերներ», Հրանդ Ասատուր, 1921, էջ 136-151։