Միքայէլ Կիւրճեան

Միքայէլ Կիւրճեան (1878-1965 թթ.), հայ արձակագիր, հրապարակագիր եւ երգիծագիր:

Ծնած է Պոլիս: Պէրպէրեան Վարժարանէն նոր շրջանաւարտ՝ 1896-ի (սարսափի օրերուն), կ'անցնի Աղեքսանդրիա՝ Եգիպտոս, բնակութիւն հաստատելով Գահիրէին մէջ, ապրած է ցմահ: Այստեղ սկսած է իր գրական գործունէութիւնը։ 1898 թուականին Լոնտոնի լոյս տեսնող «Նոր Կեանք» պարբերականին մէջ մաս-մաս տպագրած է «Մարտիկ Աղա» վէպը։ Այդ տարիներուն աշխատակցած է Փարիզ «Անահիտ», Բեթեսպուրկի «Բանբեր Գրականութեան եւ արուեստի», Աղեքսանդրիոյ «Շիրակ» եւ այլ պարբերականներու, հիմնականօրէն գրելով արձակ երկեր։

Նոյն տարիներուն են լոյս տեսած են անոր լաւագոյն պատմուածքներէն մի քանին` «Փախած Ձիեր», «Սրճարանը», «Իմաստուն Վճիռ» եւ այլն։ Մեծ եղեռնէն ետք հազուադէպ կը հանդիպինք մամլոյ մէջ։ Այդ տարիներու անոր միակ ծաւալուն գործը «Քսան տարի ետք» կատակերգութիւնն է՝ «Չարշըլը Արթին Աղայի»։ Մամլոյ մէջ տպագրուած է նաեւ ուշագրաւ յօդուածներ արեւմտա-եւրոպական դասական գրողներու մասին։ Ունի մեծ թիւով անտիպ էջեր՝ պատմուածքներ, թատերախաղեր, քննադատական էջեր եւ որակաւոր թարգմանութիւններ՝ ֆրանսական գրականութենէն: