«Գէորգ Կառվարենց» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Գէորգ Կառվարենց;
	Պատկեր:Գևորգ Կառվարենց.jpg Գէորգ Կառվարենց
Ծննդեան անուն	Գէորգ Արապաճեան
Ծնած է	18 Մայիս 1892
Ծննդավայր	Կ.Պոլիս
Մահացած է	5 Սեպտեմբեր 1946
Մահուան վայր	Միլանօ, Իտալիա
Քաղաքացիութիւն	Օսմանեան Կայսրութիւն
Ազգութիւն	Հայ
Ուսումնավայր	Մխիթարեան վարժարան
Մասնագիտութիւն	բանաստեղծ, գրագէտ
Աշխատավայր	Ուսուցչական պաշտօն
Երեխաներ	Գէորգ Կառվարենց

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Յաջորդ խմբագրում →

Content deleted Content added

ՏեսողականԵլատեքստ

Գծային

19:55, 19 Յուլիս 2020-ի տարբերակ

Գէորգ Կառվարենց (Արապաճեան, 18 Մայիս 1892, Կ.Պոլիս - 5 Սեպտեմբեր 1946, Միլան) ^[1], բանաստեղծ։

Կենսագրութիւն

Նախնական կրթութիւնը ստացած՝ Զմիւռնիոյ Վիենն. Մխիթարեաններուն մօտ, ապա՝ Պարտիզակի ամերիկեան քոլէճին մէջ՝ որուն ընթացքը աւարտած է 1908-ին։

Մինչեւ առաջին աշխարհամարտ (1914) ուսուցչական պաշտօն կը վարէ Էնկիւրիի հայկական վարժարաններուն, ապա Սկիւտարի Սեմերճեան նախակրթականին մէջ։ Պատերազմի տարիներուն կ'ենթարկուի բանտի եւ աքսորի դառնութիւններուն, ու զինադադարէն ետք մաս կը կազմէ «ճակատամարտ»ի խմբագրութեան:

Իզմիրի աղէտէն ետք, 1922-ին կ'անցնի Յունաստան, ուր մինչեւ 1942 թուականը ուսուցչական պաշտօն կը ստանձնէ զանազան քաղաքներու մէջ:

Քերքիրա

Հայ գաղթականներուն եւ որբերուն հետ Քերքիրա կը հասնի։ Մաս կը կազմէ «Հայ համայնքին Մարմին»ը 1922-ի աշնան ստեղծուած Խուրհուրդի դիւանին իբրեւ ատենադպիր։ Ութը ամսուան համար տնօրէնութիւնը կը ստանցնէ Լորտ Մէյորս հիմնարկին Քերքիրայի որբանոցին, միաժամանակ հայ լեզու եւ հայկական երաժշտութիւն կը դասաւանդէ հայ որբերուն։ Մայիս 1923-ին Նշան Պէշիկթաշլեանին հետ Քերքիրայի «Փուիքլիոն» թատրոնին մէջ կը բեմադրեն եւ հայ գաղթականներու հոծ ներկայութեան կը ներկայացնեն Երուանդ Օտեանի «Չարշըլը Արթին Աղա» թատերախաղը․ դերակատարները կ՛ըլլան թատերասէր հայ գաղթականներէն եւ որբերէն օրիորդներ եւ երիտասարդներ, որոնք կը հետեւին վերոնշեալ երկու հայ ուսուցիչներուն ուղղութիւններուն։

Սելանիկ

Աթէնք

Երկրորդ աշխարհամարտին անստոյգ օրերուն, 1942-ին Աւստրիոյ ճանապարհով Իտալիա անցած է, նախ՝ Վենետիկ, իսկ 1943-ին՝ Միլան, ուր սրտի կաթուածի հետեւանքով յանկարծամահ եղած է 1946-ի Սեպտեմբերին: Մարմինը ամփոփուած է Ս. Ղազարի գերեզմանատան մէջ:

Ստեղծագործութիւններ

Բանաստեղծութիւններու իր առաջին հատորը հրատարակած է 1913-ին՝ «Ծովեր» անունով^[2]։ 1921-ին՝ «Գերեզմանի Ծաղիկներ», ու 1931-ին՝ «Տաւիղ Եւոլեան» հատորները։ Մահէն երեսունեւմէկ տարի ետք (1977), իր զաւկին՝ յայտնի երաժշտագէտ-երգահան Ժորժ Կառվարենցի նախաձեռնութեամբ հրատարակուեցան իր անտիպները, «Բանաստեղծութիւն» անունին տակ^[3]^[4]^[5]^[6]։

Քերթողական իր էջերը երաժշտական եւ հնչական բծախնդրութիւններով կը յատկանշուին։ Երաժշտական ձիրքերով օժտուած արուեստագէտ մըն էր նաե՛ւ ինք։ Ձայնական ներդաշնակութեան շեշտուած փոյթով՝ իր ստեղծագործութիւններուն մէջ յաճախ կշռոյթին, չափին ու յանգին հաւատարիմ մնացած է աւելի, քան հաղորդակցութեան պահանջներուն եւ իմաստի պայծառութեան։

1930ական թուականներուն՝ Աթէնքի մէջ՝ Անտոն Կազէլի, Գաբրիէլ Լազեանի եւ բանաստեղծ Վազգէն Եսայեանի հետ խմբագրած է «Արեւագալ» գրական պարբերաթերթը։

Ծանօթագրութիւններ

↑ «Koha online catalog › Entry»։ haygirk.nla.am։ արտագրուած է՝ 2019-08-04
↑ Կառվարենց (1913)։ Ծովեր: Ինքներգութիւն, հողերգութիւն, մարդերգութիւն։ տպ. Մանուկ Յ. Գօչունեան
↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, Ա. հատոր, Երեւան, 2005
↑ «AV Production - Գէորգ Կառվարենց»։ avproduction.am։ արտագրուած է՝ 2019-08-04
↑ Հայկական համառօտ հանրագիտարան, 1995: Հ. 2:
↑ Յովակիմեան Բ.Մ. Հայոց ծածկանուններու բառարան, 2005, էջ 566:

[1] «Koha online catalog › Entry»։ haygirk.nla.am։ արտագրուած է՝ 2019-08-04

[2] Կառվարենց (1913)։ Ծովեր: Ինքներգութիւն, հողերգութիւն, մարդերգութիւն։ տպ. Մանուկ Յ. Գօչունեան

[3] Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, Ա. հատոր, Երեւան, 2005

[4] «AV Production - Գէորգ Կառվարենց»։ avproduction.am։ արտագրուած է՝ 2019-08-04

[5] Հայկական համառօտ հանրագիտարան, 1995: Հ. 2:

[6] Յովակիմեան Բ.Մ. Հայոց ծածկանուններու բառարան, 2005, էջ 566:

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Տող 2. / Տող 2. @@
 | անուն ազգանուն = Գէորգ Կառվարենց
 | բնագիր ԱԱՀ =
-| պատկեր =
+| պատկեր = Գևորգ Կառվարենց.jpg
 | չափ =
-| նկարագրութիւն =
+| նկարագրութիւն = Գէորգ Կառվարենց
 | ծնած է = [[18 Մայիս]] [[1892 թուական|1892]]
 | ծննդավայր = [[Կոստանդնուպոլիս|Կ.Պոլիս]]
@@ Տող 34. / Տող 34. @@
 [[Համաշխարհային Առաջին Պատերազմ|Մինչեւ առաջին աշխարհամարտ (1914)]] ուսուցչական պաշտօն կը վարէ Էնկիւրիի հայկական վարժարաններուն, ապա Սկիւտարի Սեմերճեան նախակրթականին մէջ։ Պատերազմի տարիներուն կ'ենթարկուի բանտի եւ աքսորի դառնութիւններուն, ու զինադադարէն ետք մաս կը կազմէ «ճակատամարտ»ի խմբագրութեան:
 [[Զմիւռնիոյ Աղէտը (1922)|Իզմիրի աղէտէն]] ետք, [[1922 թուական|1922-ին]] կ'անցնի [[Յունաստան]], ուր մինչեւ [[1943 թուական|1942 թուական]]ը ուսուցչական պաշտօն կը ստանձնէ զանազան քաղաքներու մէջ:
+Քերքիրա
+Հայ գաղթականներուն եւ որբերուն հետ Քերքիրա կը հասնի։  Մաս կը կազմէ «Հայ համայնքին Մարմին»ը 1922-ի աշնան ստեղծուած Խուրհուրդի դիւանին իբրեւ ատենադպիր։  Ութը ամսուան համար տնօրէնութիւնը կը ստանցնէ Լորտ Մէյորս հիմնարկին Քերքիրայի որբանոցին, միաժամանակ հայ լեզու եւ հայկական երաժշտութիւն կը դասաւանդէ հայ որբերուն։ Մայիս 1923-ին [[Նշան Պէշիկթաշլեան|Նշան Պէշիկթաշլեանին]] հետ Քերքիրայի «Փուիքլիոն» թատրոնին մէջ կը բեմադրեն եւ հայ գաղթականներու հոծ ներկայութեան կը ներկայացնեն [[Երուանդ Օտեան|Երուանդ Օտեանի]] «Չարշըլը Արթին Աղա» թատերախաղը․ դերակատարները կ՛ըլլան թատերասէր հայ գաղթականներէն եւ որբերէն օրիորդներ եւ երիտասարդներ, որոնք կը հետեւին վերոնշեալ երկու հայ ուսուցիչներուն ուղղութիւններուն։
+Սելանիկ
+Աթէնք
 [[Երկրորդ Համաշխարհային Պատերազմ|Երկրորդ աշխարհամարտին]] անստոյգ օրերուն, 1942-ին Աւստրիոյ ճանապարհով Իտալիա անցած է, նախ՝ Վենետիկ, իսկ 1943-ին՝ Միլան, ուր սրտի կաթուածի հետեւանքով յանկարծամահ եղած է [[1946 թուական|1946-ի]] [[Սեպտեմբեր]]ին: Մարմինը ամփոփուած է Ս. Ղազարի գերեզմանատան մէջ: