«Լա Սքալա» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 71. Տող 71.
== Ծանոթագրութիւններ ==
== Ծանոթագրութիւններ ==
{{Ծնթ․ցանկ}}
{{Ծնթ․ցանկ}}
{{Արտաքին յղումներ}}


[[Ստորոգութիւն:Իտալիոյ օփերային թատրոններ]]
[[Ստորոգութիւն:Իտալիոյ օփերային թատրոններ]]

04:41, 26 Հոկտեմբեր 2019-ի տարբերակ

Լա Սքալա
Teatro alla Scala
Տեսակ իտալական թատրոն, օփերային թատրոն եւ տեսարժանութիւն
Ղեկավար Մարիա տի Ֆրետա
Երկիր Իտալիա
Գտնվելու վայրը Միլան
Հիմնադրման թուական 3 Օգոստոս 1778
Անուանուած է Սանթա Մարիա ալլա Սքալա Եկեղեցի եւ Փեատրիչէ Ռեճինա տելլա Սքալա
Գեղարուեստական ղեկավար Ալեքսանտր Փերէյրա
Գլխաւոր պալէյի պարուսոյց Մախար Վազիեւ
Երգչախումբի ղեկավար Պրունօ Կազոնի
Ճարտարապետ Ճուզեփփէ Փիերմարինի, Մարիօ Պոթա եւ Ալեքսանտրօ Սարկվիրկօ
Կայք
Teatro alla Scala Վիքիպահեստում

Լա Սքալա (իտալ.՝ La Scala կամ լրիւ իտալ.՝ Teatro alla Scala), յայտնի օփերային թատրոն Միլանի մէջ, համաշխարհային օփերայի կեդրոններէն` հիմնուած 1778-ին:

Պատմութիւն

Թատրոնի շէնքը կառուցուած է ճարտարապետ Ճուզեփփէ Փիերմարինիի նախագիծով 1776-1778 թուականներուն այնտեղ, ուր ժամանակին Սանթա-Լուչիա տելլա Սքալա եկեղեցին էր: Այստեղէն ալ ծնած է թատրոնի անունը: Եկեղեցին իր անունը ստացած է 1831-ին ոչ թէ «աստիճան» բառէն (իտալ.՝ skala), այլ անոր հովանաւորուհիի մականունէն` Փեատրիչէ Ռեճինա տելլա Սքալա (Beatrice Regina della Scala), որ Վերոնայի տիրակալներու ցեղի ներկայացուցիչ էր:

Թատրոնի բացումը մեկնարկած է Անթոնիօ Սալիերիի «Հանրաճանաչ Եւրոպա» օփերայով 3 Օգոստոս 1778-ին: 18-րդ դարու վերջաւորութեան եւ 19-րդ դարու սկիզբը թատրոնի խաղացանկին մէջ աւելցան իտալացի երաժշտահան Փասքուալէ Անֆոսսիի, Տոմենիքօ Չիմարոզայի, Լուիճի Քերուպինիի, Ճովանի Փայիզելլոյի եւ Սիմոն Մայրի օփերաները: 1830-էն սկսեալ, խաղացանկին մէջ աւելցան Կայետանօ Տոնիցեթթիի, Վինչենցօ Պելլինիի, Ճուզեփփէ Վերտիի եւ Ճաքոմօ Փուչինիի ստեղծագործութիւնները: Այստեղ առաջին անգամ ցուցադրուած են Պալլինիի «Ծովահենը» (1827), «Նորմա» (1831) օփերաները, Վերտիի «Նապուքքօ»-ն (1842), «Օթելլօ»-ն (1887), Փուչինիի «Մատամ Պաթըրֆլայ»-ը (1904) եւ «Տուրանդոտ»-ը:

Երկրորդ Համաշխարհային Պատերազմիի ժամանակ՝ 16 Օգոստոս 1943-ին շէնքը լիովին աւերուած է։ Վերականգնած է ճարտարագետ Լ. Սեքքին։ Շէնքը վերաբացուած է 1946-ին[1]: Թատրոնի շէնքը ժամանակ առ ժամանակ վերանորոգուած է: Վերջին անգամ ատիկա կատարուած է 2001-2004 թուականներուն: Այդ ընթացքին ներկայացումները տեղի կ'ունենային Առչիմպոլտի թատրոնին մէջ: 7 Դեկտեմբեր 2004-ին նոր վերանորոգուած բէմին վրայ ցուցադրուեցաւ Անթոնիօ Սալիերիի «Հանրաճանաչ Եւրոպա» օփերան:

«Լա Սքալան» (իտալ.՝ Teatro alla Scala կամ La Scala) օփերային մշակոյթի համաշխարհային կեդրոն է:

Շէնքի Կառուցուածք

Թատրոնի շէնքի շինարարական պեղումներու ընթացքին գտնուած է մարմարէ հսկայական մեծաբեկոր մը, որուն վրայ պատկերուած էր Հին Հռոմի մէջ ճանչցուած միմոս Պիլատը: Շատերը զայն ընդունեցին իբրեւ լաւ նշան:

Ճարտարապետ Ճուզեփփէ Փիերմարինիի կառուցած թատրոնի շէնքը աշխարհի ամէնէն գեղեցիկ կառոյցներէն է: Պահպանուած է խիստ նէօդասական ոճը, ունի անթերի լսելիականութիւն: Նստատեղերու դասաւորութիւնը կը համապատասխանէ օփտիքայի խիստ կանոններուն: Թատրոնի երկարութիւնը 100 մեթր է, իսկ լայնութիւնը` 38 մետր: Կառոյցի ճակատային մասի կեդրոնը վեր կը խոյանայ կառքերու համար նախատեսուած շքամուտք:

Սրահը պայտաձեւ էր: Այնտեղ կար եռայարկ օթեակ եւ պատշգամ: Ընդամէնը 194 օթեակ եւ թագաւորական օթեակ: Իւրաքանչիւր օթեակի մէջ կը տեղաւորուէր 8-10 մարդ: Օթեակները իրարու կը միանային միջանցքով: Ետեւը օթեակներւ երկրորդ շարքն էր, ուր տեղադրուած էին սեղաններ խաղաքարտի եւ խմիչքի սիրահարներու համար: Բէմը այդքան ալ մեծ չէր: Սկզբնական շրջանին պարտերու մէջ աթոռ չկար: Ատոր փոխարէն ծալուող եւ տեղաշարժող աթոռներ էին:

Լուսաւորութիւնը տկար էր: Օթեակներու մէջ մոմեր կը վառէին, այդ պատճառով պարտերու մէջ նստածները հալչող մոմի կաթոցէն խուսափելու համար գլխարկները չէին հաներ: Ջեռուցում եւս չկար: Սրահը հրաշալի էր՝ սպիտակ արծաթագոյն եւ ոսկեգոյն երանգներով: Այստեղ տեղի կ'ունենային տարբեր արարողութիւններ՝ պարահանդէսներ եւ մոլեխաղեր: Շէնքի կառուցման համար այն ժամանակ ծախսուած է 1 միլիոն լիրա: Ծախսերը իրենց վրայ վերցուցած էին քաղաքի 90 մեծահարուստներ:

Խաղացանկ

19-րդ դարու 30-ականներէն սկսեալ, Լա Սքալայի պատմութիւնը կը սերտաճի իտալացի մեծանուն երաժիշտներ Կայետանօ Տոնիցեթթիի, Վինչենցօ Պելլինիի, Ճուզեփփէ Վերտիի եւ Ճաքոմօ Փուչինիի հետ: Անոնց ստեղծագործութիւնները այստեղ կը ցուցադրուէին առաջին անգամ: Ատոնք էին Պելլինիի «Նորմա» (1831) եւ «Ծովահենը» (1827) օփերաները, Տոնիցեթթիի «Լուքրեցիա Պորճիա» օփերան (1833), Վերտիի «Նապուքքօ»-ն (1842), «Օթելլօ»-ն (1887), «Ֆալստաֆ»-ը (1893), Փուչինիի «Մատամ Պաթըրֆլայ»-ը (1904) եւ «Տուրանդոտ»-ը (1926):

Գլխաւոր Վարիչներ

Օփերային Թատերախումբ

Թատրոնի բէմին վրայ երգած են Զինքա Միլանովան, Մարիա Քալասը, Մարիօ տէլ Մոնաքօն, Ռենատա Տեպալտին, իսկ ռուս երգիչներէն` Ելենա Օպրազցովան եւ Թամարա Սինիավսքայան:

Ծանոթագրութիւններ

  1. Энциклопедический музыкальный словарь, Москва 1966 (ռուս.)