Խաչատուր Աբովեան

Խաչատուր Աբովիան (1809-1848), արեւելահայ գրականութիան հիմնադիր։ Ծնած է Երեւանի Քանաքեռ գիւղը։ Աւարտած է Թիֆլիսի Ներսիսեան դպրոցը։ 1829-ին թարգմանի պաշտօնով կ'ընկերակցի Դորպատի համալսարանի դասախոս Ֆրիտրիխ Պարրոտին և անոր հետ կը բարձրանայ Արարատի գագաթը։ Յաջորդ տարի Պարրոտի միջնորդութիանբ կ'ընդունուի Դորպատի համալսարանը, ուր կ'ուսանի վեց տարի։ Վերադարձին տեսչական պաշտօններ կը վարէ Թիֆլիսի և Երեւանի մէջ։ 1848-ի Ապրիլին կը մեկնի տունէն ու այլեւս չի վերադառնար։ Իր մահուան պարագաները մինչեւ հիմա կը մնան անյայտ։

Գլխաւոր գործեր

Գլխաւոր գործն է «Վէրք Հայաստանի,Ողբ Հայրենասէրի» վէպը, որ իր հայրենասիրական ջերմ շունչով և ազգային ազատագրական գաղափարներով, մեծ ազդեցութիւն գործած է հետագայ սերունդներուն վրայ։ Իր միւս գործերէն են «Պարապ Վախտի Խաղալիկ», «Ովսաննա», «Թուրքի Աղջիկը», որոնց մէջ պարզ ու հասկնալի լեզուով պատկեռած է հայ ժողովուրդի կեանքն ու ազգային աւանդութիւնները։

Աղփիւրներ

• Աթթաեան «Տիր», 1995, Հալէպ