Սուրբ Յարութիւն Եկեղեցի (Տաքա)
Սուրբ Յարութիւն եկեղեցի (անգլերէն՝ the Armenian Church of the Holy Resurrection in Dhaka), Հայ առաքելական եկեղեցի Պանկլատէշի Տաքա քաղաքի հին հատուածի Արմանիթոլա շրջանին մէջ։
Ներկայումս եկեղեցին փակ է, ներս մտնելու համար անհրաժեշտ է թույլտվութիւն իշխանութիւններէն։ Պանկլատէշի կառավարութիւնը եկեղեցին ներառել է ճարտարապետական հուշարձանների ցանկում։
Պատմութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Եկեղեցին կառուցուած է 1781 թուականին Արմանիթոլա շրջանի հայկական փողոցին մէջ, գերեզմանատան կից գտնուող փայտէ ժամատան տեղը։ Ս. Յարութիւն եկեղեցին կառուցուած եւ սկսած է ո՛չ միայն իբրեւ պաշտամունքի վայր ծառայել, այլ նաեւ՝ իբրեւ հաւաքավայր[1]: 1837-ին կը կառուցուի զանգակատունը, որ իր վրան նաեւ ժամացոյց մը ունէր, իսկ 1907-ին՝ երիցատուն մը։ Այն օծած է Եփրեմ եպիսկոպոսը, ով յետագային դարձաւ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Եփրեմ Ա. Ձորագեղցի[2]։
Հայերն այստեղ եկած են 17-18 դարերուն եւ հիմնականօրէն զբաղած են առեւտուրով։ Շնորհիւ առեւտուրի ոլորտի մէջ հայերուն ունեցած յաջողութիւններուն, որոնք կը բարելաւէին պետութեան տնտեսական վիճակը, Մեծ Մոնկոլներու կայսրութեան ղեկավար Ագպար Ա. Մեծը հայերուն թոյլ տուած է ազատօրէն դաւանիլ իրենց կրօնին։ Տաճարի կառուցման համար գումար հաւաքած է Պենկալի ամբողջ հայկական համայնքը։ Եկեղեցին կառուցուած է Տաքայի աժխոյժ հայաբնակ շրջաններէն մեկում՝ Արմաթիոլի մէջ[3]։ Տաքայի մէջ հայեր այլեւս չկան, եկեղեցին չունի մշտական վանահայր եւ այդ պատճառով ժամերգութիւններու համար տարին երկու անգամ Աւստրալիայէն այստեղ կու գայ հայոց արքեպիսկոպոսը։ Եկեղեցիին հետեւող միակ հայը՝ Մարտինը, (Մայքըլ Ջոզէֆ Մարտին) Տաքա եկած է 1942 թուականին։ ան հոգ տարած է եկեղեցւոյ եւ անոր հարեւանութեամբ գտնուող գերեզմանատան նկատմամբ, ուր թաղուած են մօտ 400 հայեր։ Ան արդէն բաւական ծեր է եւ կ՛անհանգստանայ, թէ իրմէ ետք ո՞վ պիտի հետեւի եւ խնամէհայկական եկեղեցին[4]։
Տուեալներ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Եկեղեցին ունի 750 ոտնաչափ (230 մ) երկարութիւն, միջացքն ունի 14 ոնտաչափ լայնութիւն, 4 դուռ, 27 պատուհան։ Եկեղեցւոյ մէջ կայ պարուրաձեւ սանդուղք, ժամացոյցէ աշտարակ, որուն ձայնը լսած է 4 մղոն հեռաւորութեան վրայ եւ մարդիկ իրենց ժամացոյցները կ՛ուղղեն ըստ այդ ժամի։ 1897 թուականին եկեղեցին աւերուած է երկրաշարժէն։
Տաքա այցելութեան ժամանակ Մայր Թերեզան մնացած է այս եկեղեցւոյ մէջ[3]։