Սիոն (ամսագիր)

«Սիոն», Կրօնական-Գրական-Բանասիրական Պաշտօնաթերթ Երուսաղէմի Հայ Պատրիարքութեան: Լոյս կը տեսնէ 1866 թուականէն, Երուսաղէմի մէջ: (1878-1926 թուականներուն ընդհատուեր է)[1][2]։

«Սիոն» ամսագրի խմբագիրները[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Սիոն Ամսագրի հիմնադիրը Տիգրան Սաւալանեանն է:Խմբագիրներ՝ Սաւալանեան, Տիգրան Թումայի, 1821-1896 [հիմնադիր[3]]

  • Բաբգէն Կաթողիկոս Կիւլեսէրեան, 1868-1936 [խմբ.]
  • Գալուստեան, Շնորհք Միհրանի, արք, 1913-1990 [խմբ.]
  • Մանուկեան, Թորգոմ Իւանի, արք, 1919-2012 [խմբ.]
  • Ասլանեան, Հայրիկ Ասլանի, արք, 1909-1981 [խմբ.]
  • Գույումճեան, Շաւարշ Գալուստի, եպս, 1908-1970 [խմբ.]
  • Չինչինեան, Զաւէն, աբղյ, 1929-2004 [խմբ.]
  • Գալայճեան, Արա Գառնիկի, 1938-2012 [խմբ.]
  • Աճէմեան, Շահէ Արմենի, արք, 1926-2005 [խմբ.]
  • Տէրտէրեան, Եղիշէ Դաւիթի, վրդ, 1910-1990 [խմբ.]
  • Գոճայեան, Մինաս Սարգիսի, 1946- [խմբ.]
  • Սահակ Բ. Կաթողիկոս Խապայեան, 1849-1939 [խմբ.]
  • Մուրատեան, Մելքիսեդեկ (Գարեգին) Գրիգորի, եպսկ, 1836-1903 [խմբ.]
  • Սրապեան, Կիւրեղ, եպսկ, 1844-1895 [խմբ.]
  • Ներսոյեան, Տիրան Ներսէսի, արք, 1904-1989 [խմբ.]
  • Գուշակեան, Թորգոմ Խաչերեսի, արք, 1874-1939 [խմբ.]
  • Վարդանեան, Յակոբ Կարապետի, 1918-1999 [խմբ.].

Արժէքաւոր են ամսագրին մէջ տպագրուած՝ Հայ եկեղեցւոյ ազգային դիմագիծը հաստատող ուսումնասիրութիւնները։

Սիոն ամսագրի բովանդակութիւնը[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Կրօնական նիւթերէն զատ, ամսագրին մէջ տեղ կը գտնեն նաեւ պատմութեանը, բանասիրութեանը, լեզուագիտութեանը, մատենագիտութեանը, հայ մշակոյթին, գրչութեանը վերաբերող յօդուածներ։ Հեղինակներն են՝ Եղիշէ Դուրեանը, Գարեգին Յովսէփեանը, Ներսէս Ակինեանը, Սիրարփի Տէր-Ներսէսեանը եւ ուրիշներ։

Ամսագրի գրական բաժնին մէջ կը ներրկայացուի հայ գրական ստեղծագործութիւններ, մասնաւորապէս բանաստեղծութիւններ։ Կ'անդրադառնայ նաեւ գաղութահայ կեանքին, կ'աջակցի հայապահպանութեանը, հայրենիք-սփիւռք կապերու ամրապնդմանը։

Անմիջապէս նկատել տամ, որ «Սիոն», իբրեւ Երուսաղէմի Ս. Աթոռի պաշտօնաթերթ, ունեցեր է հրատարակութեան երկու շրջան: Նախ` 1866-1877 (12 տարի), այնուհետեւ` 1927-էն սկսեալ, իբրեւ նոր շրջան: Այս նոր շրջանն է, որ բոլորած է հիմա իր 90-ամեակը[4]:

Եղիշէ Դուրեան մեծանուն պատրիա՛րքն է, որ հիմը դրած է «Սիոն»-ին` զայն դարձնելով իր արդիւնալից գահակալութեան կարեւոր իրագործումներէն մին: Այդ օրերուն ան խմբագրապետի պաշտօնը յանձներ է Արմաշու դպրեվանքի անդրանիկ հունձքի փայլուն դէմքերէն Բաբգէն եպս. Կիւլէսէրեանին (հետագային` աթոռակից կաթողիկոս Տանն Կիլիկիոյ): Բաբգէն սրբազան, բազմահմուտ եկեղեցական ու գրագէտ անձ, նորածիլ «Սիոն»-ը վերածեր է գրական, աստուածաբանական ու բանասիրական որակաւոր հանդէսի մը:

30-ական թուականներուն խմբագիրի պաշտօնին մէջ Կիւլէսէրեանին յաջորդեր է Թորգոմ պատրիարք Գուշակեանը (ա՛ն ալ արմաշական), որ աւելի՛ ճոխացուցեր է թերթին էջերը, իր շուրջ կրցեր է հաւաքել սփիւռքահայ մեծաթիւ աշխատակիցներ, ինչպէս` Յակոբ Օշական, Շահան Պէրպէրեան, Արշակ Ալպոյաճեան եւ այլն, եւ այլն:

«Սիոն»-ի դերն ու առաքելութիւնը եղած է շատ մասնայատուկ: Երբ կը հիմնուէր ան 1927-ին, Հայ եկեղեցւոյ միւս նուիրապետական աթոռներէն դեռ ո՛չ մէկը ունէր իր պաշտօնաթերթը: Ո՛չ «Էջմիածին» ամսագիրը կար (պիտի սկսէր հրատարակուիլ 1944-ին), ո՛չ Անթիլիասի «Հասկ»-ը (լոյս պիտի տեսնէր 1932-ին), ո՛չ ալ Պոլսոյ «Շողակաթ»-ը (որ պիտի երեւէր 1952-ին): Հետեւաբար, լոկ «Սիոն»-ի ուսերուն բեռցած էր Հայց. եկեղեցւոյ պաշտօնական բանբերը դառնալու լուծն ու պատասխանատուութիւնը: Եւ «Սիոն» իր դերը կատարած է պատուով ու յաջողապէս:[5]
- ԼԵՒՈՆ ՇԱՌՈՅԵԱՆ


Հրատարակութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  • Յովհաննէս Հաննա (Երուսաղեմացի), Գիրք պատմութեան սրբոյ եւ մեծի քաղաքիս Աստուծոյ Երուսաղէմս․․․, ԿՊ, 1731։
  • Բառնաբաս Գանձակեցի, Յաջորդութիւն պատրիարքացն Երուսաղէմի․․․, ԿՊ, 1872։
  • Տէր-Յովհաննէսեան Ա․, Ժամանակագրական պատմութիւն Ս․ Երուսաղէմի, հ․ 1-2, Երուսաղէմ, 1890։
  • Սաւալանեանց Տ․, Պատմութիւն Երուսաղէմի, հ․ 1-2, Երուսաղէմ, 1931։
  • Աղաւնունի Մ․, Միաբանք եւ այցելուք Հայ Երուսաղէմի, Երուսաղէմ, 1929։
  • Նոյնի, Հայկական հին վանքեր եւ եկեղեցիներ սուրբ երկրին մէջ, Երուսաղէմ, 1931։
  • Օրմանեան Մ․, Հայկական Երուսաղէմ, Երուսաղեմ, 1931։
  • Նշանեան Մ․, Տպարան առաքելական աթոռոյն Ս․ Յակոբեանց Երուսաղէմի, Երուսաղեմ, 1933։
  • Մանուկեան Ս․, Հայ Երուսաղէմ, Բոստոն, 1948։
  • Մամուրի Հ․, Հայերը Երուսաղէմի մէջ ամենահին ժամանակներէն մինչեւ մեր օրերը Ա․տ, 1963։
  • Կիւքճեան Վ․, Հայ Երուսաղէմը դարերու մեջ, Երուսաղեմ, 1965։
  • Sanjian A. K., The Armenian Communities in Syria under Ottoman Dominion, Cambridge, Mass, 1965;
  • Antreassian A., Jerusalem and the Armenians, Jerusalem, 1969;
  • Hintlian K., History of the Armenians in the Holy Land, Jerusalem, 1976, second edition, 1989;
  • Armenian Art Treasures of Jerusalem, New Rochelle, New York and Oxford, 1979;
  • Azarya V., The Armenian Quarter of Jerusalem, London, Los Angeles and Berkeley, 1984;
  • Tsimhoni D., Christian Communities in Jerusalem and the West Bank Since 1948,
  • Westport, Conn. and London, 1993;
  • The Armenians in Jerusalem and the Holy Land, Lenven, 2002;
  • Krikorian G., Through the Armenian Needle, Antelias, 2002.

Աղբիւրներ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ նրա մասը վերցուած է «Հայ Սփյուռք» հանրագիտարանէն, որի նիւթերը թողարկուած են` Քրիեյթիւ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի ներքոյ։