Հայն ու Հայը
Հայն ու Հայը պատմուածք ամերիկահայ գրող Ուիլիըմ Սարոյեանի կողմէ 1935-ին Օգոստոսին Նիւ Եորքի մէջ գրուած։ Առաջին անգամ հրատարակուած 1936-ին «Ներշնչում ու Արտաշնչում» (անգլերէն՝ Inhale & Exhale) վերնագիրը կրող պատմուածքներու ժողովածոյին մէջ։[1] Տարիներու ընթացքին՝ այս պատմուածքը ճանչցուեցաւ այն քաղուածքով, որոնք ըստ շատերու Սարոյեանի ամենանշանաւոր խօսքն է՝ հայ ազգի գոյատեւման մասին։[2]
Նշանաւոր Քաղուածքը
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]«Հայն ու Հայը» լաւագոյնս կը ճանչցուի իր վերջին երկու հատուածներով,[2][3] որոնց մէջ Սարոյանը «արձակէ՛ նշանաւոր ուժ եւ գովէ՛ հայերու ունակութիւնը ազգ մնալու համար»։[1]
Կ'ուզէի տեսնել այս աշխարհին վրայ որեւէ ոժ, որ բնաջնջէ այս սերունդը, այս փոքր ցեղին ժողովուրդը, որուն բոլոր պատերազմները` կռուած են եւ յաղթուած, կառոյցները` փշրուած, գրականութիւնը չէ կարդացուած, երաժշտութիւնը չէ լսուած եւ աղօթքներն ալ չեն պատասխանուած: Համարձակեցէ՛ք բնաջնջել Հայաստանը: Տեսէք, թէ կրնա՞ք: Աքսորեցէ՛ք դէպի անապատները առանց հացի եւ ջուրի, այրեցէ՛ք անոնց տուներն ու եկեղեցիները: Յետոյ տեսէ՛ք, թէ անոնք արդեօք կրկին չե՞ն խնդար, երգեր կամ աղօթեր: Որովհետեւ, երբ անոնց երկուքը աշխարհի որեւէ մասին մէջ հանդիպին, տեսէ՛ք, թէ անոնք արդեօք նոր Հայաստան մը չե՞ն ստեղծեր:
Ժապաւէններու (շարժանկաներու) մէջ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- «Հայն ու Հայը» պատմուածքը 2010-ին, նոյն անունը կրող կարճաժապաւէնի մը կը վերածուի, Արմէն Գարաօղլանեանի կողմէ։
- Նշանաւոր մէջբերումը 2016-ի Հայոց Ցեղասպանութեան մասին պատմող «Խոստումը» (անգլերէն՝ The Promise) ժապաւէնի (անգլերէն՝ Film կամ Movie) վերջաւորութեան կը յայնտուի։
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ 1,0 1,1 Saroyan William (1936)։ Inhale & Exhale։ New York: Random House։ էջեր 437–38
- ↑ 2,0 2,1 Khanjian Zaven (1 November 2008)։ «How I came to know Saroyan»։ The Armenian Reporter։ արտագրուած է՝ 3 February 2014։ «...the story which contains his arguably most famous saying.»
- ↑ Sassounian Harut (5 May 2010)։ «Is Turkey's Consil Unhappy That Not All Armenians Were Slaughtered Like Sheep?»։ Noravank Foundation։ արտագրուած է՝ 3 February 2014։ «...Saroyan's well-known statement...»