Խորէն Ա. Տփղիսեցի

Խորէն Ա. Տփղիսեցի
Ծննդեան անուն հայ.՝ Ալեքսանդր Հովհաննեսի Մուրադբեկյան
Ծնած է 8 Դեկտեմբեր 1873(1873-12-08)
Ծննդավայր Թիֆլիս, Կովկասի Փոխարքայութիւն, Ռուսական Կայսրութիւն[1]
Մահացած է 6 Ապրիլ 1938(1938-04-06)[1] (64 տարեկանին)
Մահուան վայր Վաղարշապատ, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[1]
Կրօնք Հայ Առաքելական Եկեղեցի[1]
Ուսումնավայր Ներսիսեան դպրոց[1]
Մասնագիտութիւն հոգեւորական
Վարած պաշտօններ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս[1]

Խորէն Ա. Տփղիսեցի (աւազանի անունը` Ալեքսանդր Մուրատբէկեան, 8 Դեկտեմբեր 1873(1873-12-08), Թիֆլիս, Կովկասի Փոխարքայութիւն, Ռուսական Կայսրութիւն[1] - 6 Ապրիլ 1938(1938-04-06)[1], Վաղարշապատ, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[1]), Ամենայն Հայոց կաթողիկոս:

Կենսագրական գիծեր[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Ծնած է Թիֆլիս: 1892-ին աւարտած է Թիֆլիսի Ներսիսեան դպրոցը, ապա ուսումը շարունակած է Զուիցերիոյ համալսարաններուն մէջ:

Գործունէութիւն[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

1897-ին Ներսիսեան դպրոցին մէջ նշանակուած է երգի ուսուցիչ: Դեկտեմբեր 1901-ին ձեռնադրուած է սարկաւագ, նոյն թուականին` աբեղայ, եւ նշանակուած է Նոր Պայազետի (այժմ` Գաւառ) եկեղեցիներու բարեկարգիչ: 1902-ին ձեռնադրուած է վարդապետ:

Յունիս 1903-ին, եկեղեցական կալուածներու եւ ունեցուածքի բռնագրաւման ժամանակ ցարական իշխանութիւններուն դիմադրութիւն ցոյց տալով` ձերբակալուած եւ աքսորուած է Ռուսիոյ Օրէոլ (կամ Օրել) քաղաք:

1905-ին վերադարձած է աքսորէն եւ նշանակուած` Կորի-Իմերեթի-Պաթումի եւ Արդուինի առաջնորդական փոխանորդ:

Յունիս 1907-ին նշանակուած է Նոր Պայազիտի եւ Տարաչիչակի (այժմ` Ծաղկաձոր) եկեղեցիներու բարեկարգիչ:

Դեկտեմբեր 1909-ին ձեռնադրուած է եպիսկոպոս: Ա. Համաշխարհային պատերազմի տարիներուն Երեւանի թեմի Եղբայրական օգնութեան յանձնաժողովի նախագահն էր, կազմակերպած է վիրաւոր հայ զինուորներու եւ գաղթականներու օգնութեան գործը:

1917-ին անոր նախաձեռնութեամբ հիմնադրուած է Հայոց ազգային խորհուրդը:

1918-ին հայ զօրքին հետ մեկնած է Ալակէօզի ռազմաճակատ:

1919-ին Գէորգ Ե. Սուրէնեանցի կարգադրութեամբ եւ Հայաստանի կառավարութեան հրահանգով, իբրեւ հայրապետական պատուիրակ, մեկնած է Փարիզ` համերաշխութիւն հաստատելու Փարիզի խաղաղութեան համաժողովին մասնակցող հայկական ազգային երկու պատուիրակութիւններուն միջեւ:

1920-ին Փարիզէն մեկնած է Ամերիկա` կարգաւորելու պառակտուած թեմական կեանքը: Այստեղ կազմակերպած է հանգանակութիւն` Հայաստանի պաշտպանութեան եւ վերաշինութեան համար:

11 Դեկտեմբեր 1920-ին Գէորգ Ե. Սուրէնեանցի կոնդակով անոր շնորհուած է արքութեան տիտղոս եւ պատիւ: 4 մարտ 1923-ին կարգուած է Ամենայն Հայոց կաթողիկոսի տեղապահ եւ Գերագոյն հոգեւոր խորհուրդի նախագահող: Այս պաշտօնի վրայ ան պայքար ծաւալած է «Ազատ եկեղեցական եղբայրութեան» խմբաւորման դէմ:

Գէորգ Ե. Սուրէնեանցի վախճանումէն ետք, 1930-1932 թուականներուն ղեկավարած է Հայ եկեղեցւոյ գործերը: 12 Նոյեմբեր 1932-ին ընտրուած, իսկ 13-ին օծուած է Ամենայն Հայոց կաթողիկոս:

Ան պայքար ծաւալած է փակուած եկեղեցիները վերաբանալու օգտին, հանդէս եկած է եկեղեցիները քանդելու եւ ոչ իրենց նպատակին օգտագործելու, խորհրդային իշխանութիւններու` հայ հոգեւորականներուն բռնութիւններու ենթարկելու քաղաքականութեան դէմ:

Զբաղած է եկեղեցւոյ սահմանադրական, ծիսական, կազմակերպչական համակողմանի քննութեան ու բարեկարգման, մայր տաճարի վերանորոգման, Հայ եկեղեցւոյ նուիրապետական աթոռներուն միջեւ սերտ յարաբերութիւններու ստեղծման հարցերով:

Գլխաւորած է Աստուածաշունչի հայերէն թարգմանութեան 1500-ամեակին նուիրուած շարք մը ձեռնարկներ: Զգալի աշխատանք կատարած է սփիւռքահայութեան ազգային-հայրենասիրական ոգին պահպանելու, սփիւռքահայութիւնը Հայ եկեղեցւոյ շուրջ համախմբելու եւ հայրենիքին` Հայաստանի հետ սերտ կապ պահպանելու ուղղութեամբ:

Խորհրդային Հայաստանի չեկիստները 6 Ապրիլ 1938-ին Խորէն Ա. կաթողիկոսը խեղդամահ ըրած են վեհարանի իր բնակարանին մէջ[2], երբ ան մերժած է իրենց յանձնել Էջմիածնի գանձարանին բանալիները, իր վախճանումը յայտարարած են` իբրեւ «սրտի տագնապ»:

Անոր մարմինը ամփոփուած է նախ սուրբ Գայեանէ եկեղեցւոյ գաւիթը, ապա 1996 Սեպտեմբերին աճիւնը տեղափոխուած է Էջմիածնի մայր տաճարի բակը[3]:

Նախորդը՝
Գէորգ Ե. Սուրէնեանց
Կաթողիկոս
1932–1938
Յաջորդը՝
Գէորգ Զ․ Չորեքչեան

Ծանօթագրութիւններ[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Հայկական սովետական հանրագիտարան / խմբ. Վ. Համբարձումյան, Կ. ԽուդավերդյանՀայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
  2. «Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի՝ խեղդամահ սպանութիւնը»։ lurer.com։ արտագրուած է՝ 2023-05-10 
  3. «Հարիւր Դէմք` Հայաստանի Ա. Հանրապետութեան Հիմնադրութեան Հարիւրամեակին»։ aztag32.rssing.com։ արտագրուած է՝ 2023-05-10