Արսէն Տէրտէրեան
| Արսէն Տէրտէրեան | |
|---|---|
| Ծնած է | 22 Դեկտեմբեր 1882[1] |
| Ծննդավայր | Շոշ, Շուշիի գաւառ, Ելիզավետպոլ Նահանգ, Ռուսական Կայսրութիւն |
| Մահացած է | 3 Հոկտեմբեր 1953[1] (70 տարեկանին) |
| Մահուան վայր | Երեւան, Խորհրդային Միութիւն |
| Քաղաքացիութիւն |
|
| Մասնագիտութիւն | գրականագէտ |
| Անդամութիւն | Խորհրդային Հայաստանի Գրողներու Միութիւն |
Արսէն Տէրտէրեան (22 Դեկտեմբեր 1882[1], Շոշ, Շուշիի գաւառ, Ելիզավետպոլ Նահանգ, Ռուսական Կայսրութիւն - 3 Հոկտեմբեր 1953[1], Երեւան, Խորհրդային Միութիւն), հայ գրականագէտ, բանասիրական գիտութիւններու դոկտոր։ 1940-ին Տէրտէրեան արժանացած է Խորհրդային Հայաստանի գիտութեան վաստակաւոր գործիչի կոչման, իսկ 1943-ին՝ բանասիրական գիտութիւններու դոկտորի գիտական աստիճանին, առանց աւարտաճառի պաշտպանութեան։ Նոյն տարին նորաստեղծ Գիտութիւններու Ակադեմիայի հիմնադիր անդամ ընտրուած է։
Կենսագրական գիծեր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Ծնած է Արցախի Շոշ գիւղին մէջ, որ կը գտնուի Շուշիի մօտերը։ Տարրական ուսումը ստացած է ծննդավայրի ծխական դպրոցին եւ ապա՝ Շուշիի հոգեւոր ճեմարանին մէջ (1892-1902)։ 1902-1905-ին ուսանած է Գէորգեան ճեմարանին մէջ։ Աւարտելէ ետք, 1905-1907-ին գրականութեան պատմութիւն եւ տեսութիւն դասաւանդած է Շուշիի հոգեւոր ճեմարանին։ 1907-1909-ին ուսանած է Փեթերպուրկի հոգե-նեարդաբանական հիմնարկին մէջ, բայց հիւանդութեան պատճառով ուսումնառութիւնը կիսատ ձգած է եւ մեկնած՝ Հայաստան, ուր 1909-1920-ին դասաւանդած է Երեւանի թեմական դպրոցին մէջ։
Իւրացուցած ըլլալով հոգեբանական դպրոցի սկզբունքները, Տէրտէրեան ծաւալած է գրականագիտական ու քննադատական գործունէութիւն հայ իրականութեան մեջ: Այդ շրջանին լոյս տեսած են «Վահան Տէրեան. ցնորքի, ծարաւի եւ հաշտութեան երգիչը» (1910), «Միքայէլ Նալբանդեան. ազգութեան հրապարակախօսը» (1910), «Յովհաննես Թումանեան, հայրենի եզերքի քնարերգուն» (1911) եւ այլ աշխատութիւններ:
1920-ին Ա. Տէրտէրեան հրաւիրուած է դասաւանդելու Երեւանի նորաստեղծ համալսարանը, ուր հիմնած է հայ գրականութեան ամպիոնը:
1929-ին նշանակուած է ամպիոնի վարիչ եւ 1930ին ստացած է փրոֆեսորի կոչում։ Մեծ ջանք գործադրած է գրականագիտական բարձրորակ կազմ պատրաստելու, հայ գրականութեան պատմութեան ծրագիրները մշակելու եւ դասաւանդութեան գիտական հիմքերը մշակելու։
Մենագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Ա. Տէրտէրեանի կարեւոր մենագրութիւններէն են․
- «Շիրվանզադէ. հայ ինտելիգենտի եւ ընտանիքի վիպասանը» (1911),
- «Աբովեանի ստեղծագործութիւնը» (1941, 1947),
- «Հայ կլասիկներ» (1944),
- «Վալերի Բրիւսովը եւ հայ կուլտուրան» (1944),
- «Պերճ Պռօշեան» (1955),
- «Շիրվանզադէի գրական տիպերի հանրագիտարան» (1959) եւ այլն[2]:
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 WorldCat Entities — OCLC, Inc., 2022.
- ↑ «ԱՐՍԷՆ ՏԷՐՏԷՐԵԱՆ (ծնունդ՝ 22 Դեկտեմբեր, 1882)»։ Armenian Prelacy։ արտագրուած է՝ 2025-09-16