Աստուածածնայ Վերափոխման Տօն
Աստուածածնայ Վերափոխման Տօն | |
---|---|
| |
Տեսակ | liturgical day? |
Ենթադաս | Քրիստոնեական տոն? |
Ի յիշատակ | Ս. Կոյս Մարիամ Աստուածամայր |
Սուրբ Աստուածածնայ Վերափոխման տօնը (ծանօթ է նաեւ իբրեւ Խաղողօրհնէքի տօն) Հայաստանեայց Առաքելական Ս. Եկեղեցւոյ հինգ տաղաւար տօներէն չորրորդն է։
Կը նշուի 15 Օգոստոսին ամէնէն մօտիկ Կիրակի օրը (12-18 Օգոստոս)։ Տօնը ունի Շաբաթապահք, Նաւակատիք եւ Մեռելոց։
Ս. Աստուածածնայ Վերափոխման տօնի աւարտին, բոլոր եկեղեցիներուն մէջ Ս.Պատարագ կը մատուցուի։
Հայ Առաքելական եկեղեցւոյ տօնը առանձնայատուկ է անով, որ Օգոստոսի այս շրջանը Հայաստանի հեթանոսական օրերէն եկող՝ հասունցող խաղողի օրհնութեան ծէսով պայմանաւորուած է։ Այսինքն՝ տօնին օրը, Ս. Պատարագէն ետք, կը կատարուի խաղողօրհնէք, որմէ ետք միայն կարելի է խաղող ուտել։ Այդպիսով կ'օրհնուի տարուան ամբողջ բերքն ու բարիքը։ Նոյն օրհնուած խաղողէն օրհնուած գինի կը պատրաստեն, զոր մարդիկ կը պահեն մինչեւ յաջորդ տարուան խաղողօրհնէքը՝ իբրեւ լիառատութեան ապահովման նշան։
Մինչեւ քրիստոնէութեան մուտքը Հայաստան, հայ ժողովուրդը շատ կը սիրէր Նաւասարդի տօնը.նոյնիսկ այդ ամիսը Նաւասարդ կ'անուանէր։ Ուրախութեամբ, խինդ ու ցնծումով կը պարէին, կը խաղային, կը մրցէին՝ այդպէս ոգեկոչելով մեր նահապետին յաղթանակը։
Մայր Անահիտ դիցուհիէն մինչեւ Մարիամ Ս. Կոյս Աստուածամայր
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Նաւասարդի տօնակատարութիւններուն մեծ ու կարեւոր տեղ յատկացուած է հայոց ամէնէն սիրելի դիցուհիին՝ մայր Անահիտին։ Անոր մայրական ջերմութիւնն ու անսպառ զօրութիւնը կը հայցէին բոլորը։ Նորահարսը մայրական բերկրանքը զգալու երջանկութիւնը կը հայցէր, մարտիկը՝ զօրութիւն ու յաղթութիւն, մշակը՝ առատ բերք ու բարեբեր անձրեւներ, հիւանդը՝ ապաքինում:
Ս. Աստուածածինը Հայ Եկեղեցւոյ ու ժողովուրդի կեանքին մէջ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Քրիստոնէութեան ընդունումէն ետք, հայերը Անահիտ դիցուհիին վերագրուող հաւատալիքներն ու աղօթքները կ'ուղղէին դէպի Ս. Աստուածամայրը: Եւ որովհետեւ նաւասարդեան տօնակատարութիւնները Անահիտ դիցուհիին նուիրուած մեհեաններու մէջ կը կատարուէին, այդ մեհեանները կը քանդուին եւ անոնց փոխարէն կը կառուցուին Ս. Աստուածամօր նուիրուած եկեղեցիներ։ Մէկ խօսքով, մարդիկ ուխտի կ'երթային դէպի նոյն վայրերը, բայց ոչ թէ իբրեւ Անահիտի նուիրուած ուխտավայր, այլ՝ Աստուածամօր, կը նշէին ոչ թէ Նաւասարդը, այլ՝ Ս.կոյս Մարիամ Աստուածածնայ Վերափոխման տօնը։
Ս. Աստուածածինը Հայ Եկեղեցւոյ ու հայ ժողովուրդին կեանքին մէջ առանցքային տեղ ունի։ Մեր եկեղեցւոյ մտածողութեան ու վկայութեան եւ ընդհանրապէս մեր ժողովուրդին կեանքին մէջ Ս. Աստուածածինը եղած է մնայուն ներկայութիւն եւ աղբիւր հոգեւոր կեանքի վերանորոգման։ Մեր ժողովուրդը յատուկ երկիւղածութեամբ մօտեցած է Ս. Աստուածածինին՝ անոր անունով եկեղեցիներ եւ ուխտավայրեր կանգնեցուցած եւ ուխտագնացութիւններ կազմակերպած է։
Օրերով կը պատրաստուէին ուխտագնացութիւններուն. ազգականներով, ընկերներով, բարեկամներով ճամբայ կ'իյնային նախապէս ընտրուած ուխտատեղին, կը քալէին ամբողջ գիշեր մը եւ արեւածագը կը դիմաւորէին ուխտավայրէն, ուր կը սարքուէին սեղանները, կը զոհաբերուէին պտուղները, մատաղներ կը մատուցուէին, երիտասարդները խումբ-խումբ կը պարէին, լախտի, տեղի կ'ունենար ըմբշամարտ եւ տօնը կը շարունակուէր խինդ ու ցնծուն զուարճանքներով. «մատաղները կ'օրհնուէին ու կը զինուէին, աւանդական հարիսայի պղինձները կը շարուէին ծառին տակ, կրակարաններուն վրայ։ Թթենիերուն տակ ուխտաւորները կը բանային իրենց սեղանները, կը փչէին զուռնան, կը թնդար թմբուկը, ու մինչեւ լոյս շուրջպարը կը դառնար։ Կիրակի առաւօտ տեղի կ'ունենար հանդիսաւոր պատարագ։ Պատարագիչ սրբազանը կ'օրհնէր հերիսան, որ կը բաժնուէր ուխտաւորներուն։ Խնճոյքը, կերուխումը, զուռնան ու պարը կը տեւէին մինչեւ երեկոյ»։
Խաղողօրհնէքին կը յիշէին նաեւ Թուխ ու Մուխ մանուկները, որոնք, անշուշտ, շատ հինէն կու գան. առատութեան ու բերքատուութեան, բնութիւնը բուժող ու կենարար, կեանք պարգեւող դիցային ոգիներ կամ դիցեր էին։ Ալաշկերտի մէջ, Ս. Աստուածածնայ Վերափոխման օրը կը հաւաքուէին Թուխ Մանուկ սրբավայրին մէջ եւ կը կոխկռտէին «այն վայրերը, ուր Թուխ մանուկներ քալած են»։ Համզաշեխ գիւղին մօտիկ «Թուխ Մանուկի ուխտագնացութիւնը կը պատահի Օգոստոսին՝ Ս. Աստուածածնայ տօնին»։ «Խաստուրա Ս. Աստուածածնայ վանքը ուխտի եկող հասարակութիւնը Թուխ մանուկ եւս պէտք էր երթար, որ իր ուխտը կատարեալ համարուէր»։
Խաղողօրհնէքի Սովորութիւնը
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Նախապէս բերքի օհնութեան ու նուիրաբերութեան ծէս կար։ Հասունցած առաջին պտուղները եւ բերքը պէտք էր զոհաբերել ուխտավայրերուն մէջ կամ պաշտամունքի տուներուն մէջ, որմէ ետք միայն կարելի էր ճաշակել այդ պտուղը։ Այս սովորութիւնը չէ վերցուած քրիստոնէութեան մուտքով, այլ շարունակուած է: Ամանորին կը զոհաբերուէին զանազան հատեղէն, փոխինդ, աղանձ, Տեառնընդառաջին՝ թարմ ու չոր միրգեր, Ս. Զատիկին՝ հաւկիթ, Համբարձման օրը՝ կաթով, Վարդավառին՝ հասկեր ու խնձոր, իսկ ահա Ս. Աստուածամօր Վերափոխման օրը խաղող կ'օրհնէին։
Խաղողօրհնէքի օրը քահանան կ'օրհնէր խաղողի առաջին ողկոյզները, որոնք կը տարուէին եկեղեցի։ Սակայն աւելի յաճախ քահանաները իրենք կ'այցելէին խաղողի այգիները, մկրատով ողկոյզ մը կը կտրէին, կը բարձրացնէին զայն դէպի արեւը եւ կ'ըսէին. «Երկինքի լոյս Թուխ Մանուկներէն ցօղուած են մեր այս այգիին ողկոյզները»։
Աստուած օրհնած է մեր այգիները Նոյեան տապանով, Մովսէսի տապանակով, Քրիստոսի Ս. Խաչով, Աստուածածնայ արցունքով, Լուսաւորիչի լոյս հաւատքով.«Հաց ու գինի, Տէր կենդանի, մեր այգիներն ալ միշտ դալար պիտի ըլլան, ողկոյզները՝ միշտ անսպառ» ըսելով՝ կ'օրհնէին բերքը։
Օրհնուած խաղողի ողկոյզներէն այնուհետեւ կը տարուէին լուսաղբիւրներու ակունքները եւ ուխտավայրերուն վրայ կը դրուէին, որպէսզի թռչուններն ալ անմասն չմնան երկիրի բարեբերութենէն։ Օրհնուած խաղողին մէկ մասն ալ կը պահէին մինչեւ յաջորդ խաղողօրհնէք։ Նոյն օրհնուած խաղողէն կը պատրաստէին անուշ գինի։
Քեսապի մէջ, Կիրակի օրը, անպայման, սմբուկով ու սիսեռով ճաշ կ'եփէին։ Քանի որ սմբուկը սովորաբար տարուան առաջին բերքը կ'ըլլար, այս ճաշատեսակէն այնքան շատ կը պատրաստէին, որ սմբուկի բուրմունքը կը տարածուէր մինչեւ հարեւան թուրքերը, որոնք Աստուածածնայ տօնը «պատընճան պայրամ» (սմբուկի տօն) կ'անուանէին։
Ս. Աստուածածնայ վերափոխման պատմութիւնը
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Ս.Աստուածածնայ վերափոխման դէպքը չէ պատմուած աւետարաններուն մէջ, այլ եկեղեցական աւանդութեան հետ կապուած է եւ կարելի է զայն գտնել հետագային յօրինուած պարականոն աւետարաններուն մէջ: Պարականոն բառը կը գործածենք այն աւետարաններուն համար, որոնք եկեղեցական կանոնէն չեն ընդունուած իբրեւ վաւերական աւետարան։ Եւրոպական լեզուով զանոնք կը կոչենք Apocryphe։ 1950-ին, Պիոս ԺԲ. Պապը կը հաստատէ, թէ Աստուածածնայ Վերափոխումը մաս կը կազմէ քրիստոնէական հաւատոյ դաւանանքին։ Սակայն հին դարերէ ի վեր արդէն ժողովուրդը ընդունած էր այս ճշմարտութիւնը իբրեւ վաւերական։
Ըստ հայկական եկեղեցւոյ, երբ Մարիամ կը մահանայ, Բարդողիմէոս առաքեալ ներկայ չէր եղած թաղման. Երբ կը վերադառնայ Երուսաղէմ, կ'ուզէ գէթ տեսնել Յիսուսի մօր երեսը. կը բանան դագաղը եւ կը տեսնեն, որ մարմինը չկայ։ Ահա այս սուրբ աւանդութիւնը բերած է Բարդողիմէոս, երբ Հայաստան եկած է քարոզութեան։
Վերափոխման յաջորդող օրը, երկուշաբթի, օր մեռելոց է, ինչպէս ամէն տաղաւարի յաջորդ օրը։ Իսկ Վերափոխումէն ետք՝ հայ եկեղեցին ինը օր կը տօնէ Ս. Կոյս Մարիամին տօնը. նախապէս երեք օր էր տօնը. Ս. Ներսէս Շնորհալի կը բարձրացնէ զայն երեք անգամ երեքի, այսինքն ինը օրուան: Տրուած ըլլալով, որ նախապէս չէին սահմանուած ընթերցումներ եւ աւետարաններ մնացեալ վեց օրերուն համար, նոյն երեք օրուան ընթերցումները կը կրկնուին յաջորդող վեց օրերուն։
Այս երեք աւետարաններն են նախ՝ Քրիստոսի Ծննդեան աւետարանը, ապա՝ Հրեշտակի աւետման աւետարանը եւ երրորդ՝ Եղիսաբէթի այցելութեան աւետարանը։ Այս վերջին աւետարանին մէջ է, որ Մարիամ կը հռչակէ իր նշանաւոր Մեծացուսցէն, ուր կը յայտնէ թէ Տէրը մեծամեծ շնորհքներ պարգեւած է իրեն։
Յիշենք այդ շնորհքներէն ոմանք. Անարատ յղութիւնը, կուսութիւնը, աստուածամայրութիւնը եւ ի վերջոյ՝ վերափոխումը, որմով ան հոգիով եւ մարմինով երկինք կը վերափոխուի իր մահէն ետք։
Այս Տօնին նշուող անուններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Ըստ Հայ Առաքելական եկեղեցւոյ Աստուածածնայ վերափոխման տօնին տօնելի են՝ Մարիամ, Մարօ, Մարի, Մարիանուշ, Տիրուհի, Իսկուհի, Սրբուհի, Մաքրուհի, Թագուհի, Լուսիկ, Լուսածին, Լուսաբեր, Լուսամայր, Արփենիկ, Երանեակ, Երանուհի, Արեգ, Արեւիկ, Լուսնթագ, Աղաւնի, Մարգարիտ, Նազիկ, Նազելի, Տենչելի, Դշխօ, Բերկրուհի, Պերճուհի, Անթառամ, Արուսեակ, Կուսինէ, Վերգինէ, Վերժին, Արշալոյս, Գեղանոյշ, Գեղանիկ եւ Երջանիկ անունները։
Աղբիւրներ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- Րաֆֆի օրացոյց, Թեհրան, 2011։
- Ռատիօ Վատիկան, Օգոստոս, 14-21, 2016:
- armchurch.info